Αβάκιο Παιδικό Στέκι. Ιερά Οδός 7-11. Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι. Η Μελίνα Κανά και ο Ορέστης Τρίκας μας μίλησαν για τη μοναδική εμπειρία του θεάτρου για παιδιά, τον Πρίγκιπα και τον Φτωχό τους, την αναβάθμιση της παιδικής σκηνής, τον πλούτο και τη φτώχεια των ανθρώπων. Η δημοφιλής ερμηνεύτρια και ο αγαπητός ηθοποιός άνοιξαν την πόρτα του καμαρινιού τους και ευγενικά απάντησαν στις ερωτήσεις μας. Κι οι απαντήσεις τους προήλθαν από μια πραγματική μούσα κι έναν τόσο πλούσιο φτωχό.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Ανδρικοπούλου και τον Απόστολο Πάππο
Κυρία Κανά, δεν έχετε ξανακάνει θέατρο για παιδιά, έτσι;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Όχι, όχι, πρώτη φορά…
Πώς νιώθετε στο τέλος με τις αγκαλιές των παιδιών που είδαμε πριν λίγο; Πώς ειναι αυτή η επαφή;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Είναι μοναδική εμπειρία να δουλεύεις με παιδιά και να βλέπεις αυτές τις πανέμορφες φατσούλες. Μου αρέσει ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτό που γίνεται. Μπαίνουνε μέσα και το ζούνε κανονικά. Φωνάζουνε, κάνουνε παρατηρήσεις. Είναι υπέροχο. Γυρνάω σπίτι μου και είμαι ξαλαφρωμένη και πολύ ήρεμη. Γεμάτη…
Είναι λίγο ψυχοθεραπεία η επαφή με τα παιδιά;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Ψυχοθεραπεία δε ξέρω αν είναι γιατί εγώ δεν είμαι της άποψης ότι το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία για τον ηθοποιό. Για το θεατή μπορεί να είναι. Το θέατρο για παιδιά σου δίνει πολλή αγάπη. Έχεις από κάτω ένα ζωντανό κοινό. Δεν είναι όπως στις συναυλίες ή τα θέατρα που βλέπεις ότι έχουν έρθει, πίνουν το ποτό τους, αλλά μπορεί να σκέφτονται τα δικά τους. Τα παιδιά είναι εκεί…
Έχουν έρθει γι’ αυτο, έτσι;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Έχουν έρθει γι’ αυτό, ακριβώς. Και ρουφάνε γιατί είναι σφουγγάρια. Είναι αυτό που είπε η Μελίνα πριν, κάνουν παρατηρήσεις. Είναι ένα κοινό που αντιδρά, που ζει μέσα σ’ αυτό και ζει μέσα από αυτό οπότε αυτό και μόνο σου δίνει θέληση να το δουλέψεις, να τους δώσεις κι άλλο, να γίνει αυτό το πινγκ πονγκ. Παίζουμε εν τω μεταξύ με τα παιδιά εδώ. Έχουμε ένα μπαλάκι, τους το πετάμε και το πετάνε πίσω. Νομίζω ότι μόνο με αυτήν την έννοια είναι ψυχοθεραπεία.
Ορέστη, δεύτερη χρονιά θέατρο για παιδιά… Πώς νιώθεις;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Η σχέση αυτή με την Κέλλυ ξεκίνησε πέρυσι, είπαμε να την συνεχίσουμε και φέτος αφού περάσαμε πάρα πολύ όμορφα…
Σε έχει κλείσει και για του χρόνου μου είπε στη δική της συνέντευξη…. (γέλια)
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Ήταν η πρώτη φορά που έκανα παιδικό πέρσι. Το λάτρεψα. Το ερωτεύτηκα. Μου αρέσει γιατί έχει επαφή με τον κόσμο. Νομίζω ότι θα πάμε και του χρόνου… και του παραχρόνου. Δε θα το σταματήσω. Το παιδικό μου αρέσει πολύ.
Η Μελίνα Κανά υπήρξε μούσα κάποιων πολύ σημαντικών τραγουδοποιών, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Σωκράτη Μάλαμα, του Σταύρου Σέμση. Τώρα γίνεται μούσα σε μια “παιδική” παράσταση…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Είναι σημαντικός ο ρόλος που έχω γιατί είμαι το μεταφυσικό στοιχείο του παραμυθιού και ο ρόλος που συνδέει τις σκηνές μεταξύ τους είτε με πρόζα είτε με τραγούδι. Νιώθω πως πρέπει να εμπνέω τα παιδιά να παρακολουθήσουν αυτό που γίνεται. Θέλω να τους μεταδίδω χαλαρότητα, ευεξία και χαρά. Να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα διδάγματα.
Σήμερα ποιος είναι πλούσιος άνθρωπος;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Αυτός που έχει εσωτερικό κόσμο, που δεν τον τρομάζει η μοναξιά του, που δεν νιώθει κενό, που έχει μέσα του αγάπη και αγαπημένα πρόσωπα να τον συντροφεύουν όταν δεν είναι μαζί τους. Αυτός που έχει εσωτερικό κόσμο, αναζητήσεις, ερωτήσεις, απαντήσεις, που η σιωπή του μιλάει. Αυτός νομίζω είναι ο ευτυχισμένος άνθρωπος.
Το τραγούδι και η τέχνη που μπορεί να δώσει κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες απαντήσεις; Δηλαδή που βοηθάει η Μελίνα Κανά με τη φωνή της ή ο Ορέστης αντίστοιχα με την υποκριτική του;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Βοηθάει γιατί πολλές φορές η τέχνη δίνει το έναυσμα, το κίνητρο ν’ αναρωτηθείς για κάτι…
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: … και βάζει το ζιζάνιο για σκέψη. Και το τραγούδι και η μουσική, όλες οι τέχνες βάζουν αυτό το ζουζούνι μέσα μας, το παίρνουμε εμείς μετά στο σπίτι κι αυτό αρχίζει και μεγαλώνει, κάνει τις αναζητήσεις του και ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται με τον ανώτερο εαυτό του. Νομίζω ότι αυτός είναι πλούσιος άνθρωπος, όταν έρθει και αγκαλιάσει τον ανώτερο του εαυτό, το παιδί που είναι μέσα του. Μας έχουν στριμώξει οι καταστάσεις, ο τρόπος ζωής μας και έχουμε ξεχάσει αυτό το παιδί που έχουμε μέσα μας. Εγώ αυτό το λέω και στους μαθητές μου: αγκαλιάστε αυτό το παιδί που έχετε μέσα σας γιατί στη σκηνή δε συναντιούνται η Μελίνα κι ο Ορέστης. Συναντιούνται τα παιδιά μας. Αυτά εκτίθενται εκεί πάνω. Ξέρεις μικρά δεν μας νταντέψανε, μη το ένα, μη το άλλο, και το παιδί μέσα μας το κρύψαμε και στη σκηνή καλούμαστε να βγάλουμε αυτό το παιδί και να συνδεθεί με τα παιδιά από κάτω, είτε είναι παιδιά είτε μεγάλοι. Με τα παιδιά συναντιόμαστε, με τα παιδιά μέσα μας. Γι’ αυτό λέω, για να είσαι πλούσιος πρέπει να αγκαλιάσεις το παιδί που έχεις μέσα σου και να έρθεις κοντά με τον ανώτερο εαυτό σου.
Η Κέλλυ Σταμουλάκη μου είπε ότι “η Μελίνα Κανά ήταν ζωντανός μύθος για μένα και τώρα ήρθε η ώρα να δουλέψουμε μαζί…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Αλήθεια; (χαμόγελα). Η αλήθεια είναι ότι μου είχε κάνει πρόταση πέρσι για το Αλφαβητάρι αλλά εγώ ήμουν απασχολημένη και δεν μπορούσα να διαθέσω χρόνο. Φέτος όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Την ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτήν την ευκαιρία που μου έδωσε. Έρχομαι με χαρά εδώ. Μου αρέσει πολύ ότι ξυπνάω πρωί, είναι κάτι διαφορετικό για μένα και από θέμα ωραρίου.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Η Μελίνα κρατάει τον πιο δύσκολο ρόλο. Δεν είναι μέσα στη δράση. Είναι η αφηγήτρια, η μούσα και θέλει πολλή δουλειά να μπορείς να κρατάς τα παιδιά…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Θέλει νομίζω να είσαι εκεί. Να κοιτάς το κοινό σα να τους λες πράγματι κάτι κι όχι επειδή το έχεις μάθει.
Είναι πιο απαιτητικό κοινό τα παιδιά;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Είναι απαιτητικό με την έννοια ότι χάνουν πολύ εύκολα το ενδιαφέρον τους. Αν κάτι δεν τους κρατήσει το ενδιαφέρον, αφαιρούνται και αυτό είναι η αθωότητά τους. Για εμάς αυτό είναι ένα μέτρο για να κρίνουμε πότε είναι σωστή η ροή της παράστασης και πότε πρέπει να διορθώσουμε κάτι…
Κάνετε αλλαγές στη ροή της παράστασης αν βλέπετε κάτι διαφορετικό κάτω;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Τα παιδιά δεν έχουνε δεύτερη όπως ένας μεγάλος που θα καθίσει να τη δει ακόμα κι αν δεν του αρέσει η παράσταση. Δεν υπάρχει περίπτωση. Το παιδί θα στο δείξει.
Δε θα βγάλει το κινητό του να παίξει ας πούμε… (γέλια)
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Θα αφαιρεθεί, θα φύγει απ’ την καρέκλα, θα αρχίσει να φωνάζει, θα κάνει άλλα πράγματα. Δε μπορείς να κρυφτείς από τα παιδιά.
Πόσο εύκολο είναι να είσαι ο Πρίγκιπας ή ο Φτωχός σε σχέση με την παράσταση;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Σε σχέση με την παράσταση είναι δύσκολο με την έννοια ότι καλείσαι να παίξεις ένα ρόλο, τον φτωχό που γίνεται ξαφνικά πρίγκιπας, να παίξεις δηλαδή θέατρο στο θέατρο. Για έναν ηθοποιό είναι δύσκολο αλλά είναι και πρόκληση. Οπότε έχει τη δυσκολία του αλλά και τη γλύκα του αυτό το πράγμα. Νομίζω ότι για οποιονδήποτε ηθοποιό που καλείται να κάνει θέατρο στο θέατρο, δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαγιά και μαγεία από αυτό.
Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου βγάζει τη σέλφι της ημέρας με όλο τον θίασο πίσω του.
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Κι είναι πολύ ιντριγκαδόρικο γιατί γίνεται ζωντανά, πάνω στη σκηνή…
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Ναι, αλλάζουνε ρούχα, κάνουνε πράγματα! Και αρέσει πολύ και στα παιδιά αυτό.
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Πολύ θεαματικό!
Έχετε ταυτιστεί με κάποιον ήρωα στην παράσταση;
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Έχω ταυτιστεί με το ρόλο μου. Νομίζω ότι μου πηγαίνει αυτός ο ρόλος. Παρατηρώ ότι τα παιδιά ταυτίζονται πολύ με τον φτωχό…
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Και ο πρίγκιπας ζει το δράμα του…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Είναι και η θέση του τέτοια. Ο φτωχός τρώει ξύλο, τιμωρείται, ζει δύσκολα κι αυτό συναισθηματικά τους κάνει να ταυτίζονται πιο πολύ με τον φτωχό. Έχω να πω ότι και τα δύο παιδιά που παίζουνε τους δύο ρόλους είναι εξαιρετικά -και ο Δημήτρης και ο Ορέστης- και έχουμε πολύ δυνατή ομάδα γενικώς. Είναι πολύ ωραίες και οι σχέσεις πίσω από τη σκηνή. Νομίζω είναι όλοι πολύ ξεχωριστοί στο ρόλο τους. Και η Αγγελική που κάνει την κότα, η Ελένη που κάνει τη γιαγιά στο τέλος, ο Λευτέρης που κάνει τον κακό πατέρα, όλοι δίνουνε το προσωπικό τους στίγμα. Ο κύριος Χαλκιάς που….
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: … δίνει ρεσιτάλ…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Νομίζω είναι από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους από εσωτερική δράση.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Παίζει θέατρο στο θέατρο… Είναι και εξαιρετικός συνεργάτης. Γενικά έχουμε πολύ ωραία ομάδα.
Πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση για παιδιά η κυρία Κανά, η Κωνσταντίνα, ο κύριος Χαλκιάς. Έχεις, Ορέστη, τρεις φοβερούς ανθρώπους δίπλα σου, καταξιωμένους, και ξαφνικά είσαι ο πιο έμπειρος (γέλια)
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Πραγματικά νιώθω πολύ ευλογημένος φέτος με αυτούς τους ανθρώπους που είμαι δίπλα. Κι όχι μόνο με τη Μελίνα. Με όλα τα παιδιά. Να είσαι δίπλα τώρα σε έναν Τάσο Χαλκιά που έχει παίξει παπάδες στο θέατρο. Δεν υπάρχει αν δεις το βιογραφικό του. Έχει παίξει τα πάντα. Και είναι πολύ δοτικός πάνω στη σκηνή. Ακούς συχνά ότι κάποιοι ηθοποιοί παίζουν μόνοι τους. Σου δίνει πράγματα ο κύριος Χαλκιάς. Σου δίνει και παίρνεις. Σου λέει “πάμε να παίξουμε μαζί.”
Τελευταία ερώτηση… Το θέατρο για παιδιά για πάρα πολλά χρόνια συνδέθηκε λίγο με μια προχειρότητα και επιπολαιότητα. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ καλές παραγωγές από αρκετούς δημιουργούς. Είναι και η κρίση που έκοψε τα σίριαλ… Ίσως στο θέατρο για παιδιά αυτή η ιστορία να έκανε καλό τελικά;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Σίγουρα. Γιατί παλιά στο θέατρο για παιδιά μαζεύονταν τρεις τέσσερις άνθρωποι για να πάνε να αρπάξουν τα λεφτά, βάζανε ό,τι θέλανε, ήταν μία κοροϊδία τέλος πάντων. Και αυτό οι γονείς το καταλαβαίνανε. Η κρίση λοιπόν έκανε και ένα καλό. Γιατί συσπειρώθηκαν κάποιοι άνθρωποι, βάλανε το μυαλό τους να δουλέψει και είπαν “πάμε να κάνουμε μια καλή δουλειά από εδώ και πέρα”. Γι’ αυτό νομίζω πλέον πάνε καλά οι δουλειές που γίνονται με μεράκι, με σκέψη, με θέληση και όχι απλώς “πάμε να τα αρπάξουμε.” Το θέατρο για παιδιά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το θέατρο για μεγάλους. Πολλές φορές είναι πολύ καλύτερες οι παραστάσεις για παιδιά παρά για μεγάλους.
Και φέρνει σπουδαίους ανθρώπους πια. Δεν είναι μόνο τα “πιτσιρίκια” που βάζαν κάποτε να παίξουνε…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Μα είναι πολύ σοβαρό θέμα το θέατρο για παιδιά…
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Γαλουχείς τους αυριανούς πολίτες…
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Και την αισθητική τους και τα μηνύματα που θα πάρουνε. Και κάτι που θα δουν που μπορεί τώρα να μην το συνειδητοποιούν, περνάει μέσα τους και μετά μπορούν να το ανασύρουνε.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ
ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ: Ευχαριστούμε εμείς.
ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ: Κι εσείς κάνετε πολύ σημαντικό έργο.
