1920. Ο Κάφκα νοσηλεύεται με φυματίωση σε κλινική στο Μεράνο της Βόρειας Ιταλίας. Κάπου εκεί, μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου, τοποθετείται η επιστολή που είδε πριν λίγες μέρες το φως της δημοσιότητας, όπου ο Κάφκα εκφράζει στον Αυστριακό φίλο του, ποιητή και εκδότη Albert Ehrenstein, τον αγώνα του να γράψει κάτι.
Η επιστολή αυτή του Κάφκα, η οποία σύντομα θα δημοπρατηθεί διαδικτυακά από το Sotheby’s’ στις 27 Ιουνίου στο Λονδίνο, φανερώνει ότι ο Κάφκα, ο οποίος ποτέ δεν ήταν εύκολος στο κατέβασμα των ιδεών του στο χαρτί, είχε χαθεί μέσα στη δίνη του λεγόμενου συγγραφικού μπλοκαρίσματος, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα στην επιστολή αυτή.
«Δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και τρία χρόνια, όσα έχουν εκδοθεί τώρα είναι παλιά πράγματα, δεν έχω άλλη δουλειά, ούτε καν κάτι που έχω ξεκινήσει», γράφει στον φίλο του.
Ο Κάφκα έζησε και δεν έζησε καφκικά. Η ζωή του είχε πολλά σκαμπανεβάσματα και το τέλος του έμοιαζε από καιρό να έρχεται. Έφυγε μόλις στα σαράντα του, μελαγχολικός, κλεισμένος στον εαυτό του.
Ο έρωτας του, τον ύστατο καιρό, με τη την Τσέχα δημοσιογράφο Milena Pollaková-Jesenská, η οποία μόλις είχε μεταφράσει το έργο του Der Heizer, στάθηκε η όαση και η δύναμη να γράψει τα τελευταία σημαντικά του έργα, τα Ο Πύργος και Ένας καλλιτέχνης της πείνας.
