Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1798 στη Ζάκυνθο από τον κόντε Νικόλαο Σολωμό και την υπηρέτριά του Αγγελική Νίκλη. Σπούδασε Νομική στην Πάβια και το 1818 επέστρεψε στη Ζάκυνθο. Σπουδαία ποιήματά του: “Ύμνος εις την Ελευθερίαν”, “Εις τον θάνατο του Λορδ Μπάυρον”, “Η Φαρμακωμένη”, “Ο Λάμπρος”, “Εις Μοναχήν”, “Ο Κρητικός”, «Ο Πορφύρας». Το 1828 εγκαθίσταται στην Κέρκυρα όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του το 1857, σαν σήμερα, 9 Φεβρουαρίου, πριν από 156 χρόνια.
Ο Διονύσιος Σολωμός είναι ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής μαζί με τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη. Η ποίηση του, ανεξάντλητη υψηλών νοημάτων και πλούσια γλώσσας, πρέπει να περάσει σε όλους.
Από τους αξεπέραστους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”, το καλύτερο ίσως ποίημά του, διαλέξαμε το εξής απόσπασμα:
Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Χύνονται μες την άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Και πέρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
Κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Εξ’ αναβρύζει κι η ζωή σ’ γη, σ’ ουρανό σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητό ‘ναι κι άσπρο,
Ακίνητ’ όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ’ ως τον πάτο,
Με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ‘χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροίσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ‘δες`
Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Ούδ’ όσο καν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη μες το φως του.
Αιωνία η μνήμη του αναμφίβολα!
