Η Έλεν Άνταμς Κέλερ γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1880 στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α. από γονείς με γερμανική καταγωγή . Μόλις στους 19 μήνες της ζωής της έπαψε να βλέπει και να ακούει, πιθανότατα λόγω μηνιγγίτιδας. Έχασε τον κόσμο από τα μάτια και τα αυτιά της. Και τι άλλο είμαστε; Η αφή μοιάζει τόσο αδύναμη μπροστά στην όραση και την αφή. Κι όμως…
Το 1886, η μαμά Κέλερ έστειλε το σύζυγό της και την 7χρονη τότε Ελεν στον διάσημο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ ο οποίος με τη σειρά του τους παρέπεμψε στο Ινστιτούτο Πέρκινς για κωφαλάλους. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου ζήτησε από την 20χρονη σπουδάστρια Ανν Σάλιβαν να αναλάβει την εκπαίδευση της μικρής Ελεν.
Ξέρεις τι σημαίνει “καλός άγγελος”; Όλοι μπορεί να έχουν έναν. Η Έλεν είχε σίγουρα. Την έλεγαν Ανν και ήταν μόλις σε ηλικία φοιτήτριας. Η Ανν Σάλιβαν ήρθε στο σπίτι των Κέλερ την άνοιξη του 1887 και λίγους μήνες μετά έφερε πραγματικά την Άνοιξη στο σπίτι τους. Σχηματίζοντας λέξεις με το δάχτυλο της Έλεν, δείχνοντας πραγματική επιμονή και προσήλωση στην στρατηγική της, η Ανν κατόρθωσε σταδιακά να φέρει σε επαφή την Έλεν με τον κόσμο, έναν κόσμο που αγνοούσε ως τότε καθώς ούτε τον έβλεπε ούτε τον άκουγε. Ο κόσμος γεννήθηκε για εκείνην από “απλά” αγγίγματα στο λαιμό, στα αντικείμενα, στη φύση. Ο,τι δεν κάνουμε σήμερα στα παιδιά, ο,τι δεν τους μαθαίνουμε, να προσέχουν τις συσπάσεις του προσώπο μας, να αγγίζουν τον κόσμο, να τον ψηλαφούν, η Έλεν αναγκάστηκε, με το πείσμα της δασκάλας της, να το κάνει για να γνωρίσει τον κόσμο.
Η Ανν της έμαθε να μιλά χρησιμοποιώντας μια μέθοδο επαφής των χεριών της με τα χείλη και τις μικρές κινήσεις του λαιμού των άλλων καθώς εκείνοι μιλούν (Tadoma), συνδυάζοντας το συλλαβισμό με τα δάχτυλα στην παλάμη του χεριού. Οκτώ χρόνια μετά, η 17χρονη πια Έλεν πήγε με την Ανν Σάλιβαν στη Νέα Υόρκη για να φοιτήσει στις σχολές για κωφάλαλους Wright-Humason και Horace Mann. Τα επόμενα 10 χρόνια, η Έλεν φοίτησε στο Cambridge School for Young Ladies και εν συνεχεία στο κολέγιο Radcliffe, ούσα το πρώτο κωφάλαλο και τυφλό άτομο που πήρε πτυχίο Καλών Τεχνών. Αργότερα, έμαθε να διαβάζει με τη μέθοδο Μπράιγ και έτσι έμαθε και ελληνικά, γερμανικά, λατινικά και γαλλικά.
Η Έλεν Κέλερ μελέτησε συγγραφείς, έγινε η ίδια συγγραφέας, ταξίδεψε και γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους της εποχής και διατράνωσε την αντίθεσή της στον πόλεμο την στέρηση ψήφου στις γυναίκες, την καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων και την υποτυπώδη ύπαρξη δικαιώματων για τυφλά και κωφά άτομα. Τιμήθηκε, βραβεύτηκε, αναγνωρίστηκε, υμνήθηκε για τη θέλησή της, έγινε θεατρικό έργο και έζησε μια ζωή τριπλή, σαν να έζησε άλλη μία για την όραση που δεν είχε κι άλλη μία για όσα δε μπορούσε να πει απευθείας.
Πέθανε το 1968 σε ηλικία 88 ετών. 88 χρόνια που δεν είδε τον κόσμο. Κι όμως…Τον είδε!
Η δασκάλα της, η Ανν Σάλιβαν, είχε πεθάνει από το 1936, τυφλή κι εκείνη από το 1932. Είχαν περπατήσει μαζί στη ζωή για 49 χρόνια. Κι ο,τι είχε γίνει η Έλεν, ο,τι πετυχαίνουν όλες οι με το δίκιο τους ατίθασες Έλεν, το χρωστούν στη μεγάλη ψυχή της δασκάλας της, της μόνης που πίστεψε πως μπορεί να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας, της Έλεν και όχι μόνο. Της δασκάλας που δεν πίστεψε σε λύσεις της εβδομάδας, σε αποτελέσματα για να κριθεί άμεσα, σε μικρούς σκοπούς που θα αποσπάσουν ένα πρόσκαιρο μπράβο για το “σπουδαίο” έργο της, σε μια εικόνα που θα χτίσει γρήγορα. Σχεδίασε. Πίστεψε. Στόχευσε. Και πέτυχε.
Την ιστορία της Έλεν και την Άνν αφηγείται υπέροχα η Μαρία Ρουσάκη στο βιβλίο της “Μια φλόγα στο σκοτάδι- Η συγκλονιστική ιστορία της Έλεν Κέλερ”.
Δείτε πως έμαθε η Ανν την Έλεν “να δει και να ακούσει” τον κόσμο
