“Πρόσφυγες”. Ένα graphic novel που χαράζει πάνω στο βλέμμα όλων των αναγνωστών του την αληθινή ιστορία των βιαίως εκδιωγμένων από τον τόπο τους ανθρώπων. Χρησιμοποιώ ενικό γιατί η ιστορία όλων των προσφύγων είναι τόσο όμοια όσο και τα επιδερμικά επιχειρήματα όσων τους χαρακτηρίζουν λαθραίους. Φεύγεις γιατί εξωθείσαι από πόλεμο, πείνα, λιμό, δικτατορία, κρατική αυθαιρεσία αναζητώντας μία διαφορετική τύχη. Λαθραίος και άνθρωπος δεν υπάρχει όπως επισημαίνει στην πρώτη σελίδα ο επιζών του ολοκαυτώματος Έλι Βίζελ (Νόμπελ Ειρήνης 1986).
Μπορούμε να συζητήσουμε πολύ και πολλοί για τη σύγκρουση των πολιτιστικών αξιών της Ευρώπης ή του ευρύτερου δυτικού κόσμου με τον βαθύ πυρήνα των συντηρητικών ισλαμοφασιστών της Αφρικής και της Ασίας. Και ασφαλώς θα ταχθούμε αναφανδόν υπέρ των βασικών αξιών της ανθρωπότητας απ’ όπου κι αν αυτές πηγάζουν. Εκείνα όμως που είναι αδιαπραγμάτευτα όπου γης και εποχής, είναι η υπέρτατη αξία της ζωής, το δικαίωμα όλων των ανθρώπων και δη των παιδιών στην ζωή, την αξιοπρέπεια, τη μόρφωση και τη δημιουργία.
Διαβάζοντας το “κινηματογραφικό” βιβλίο των Όουεν Κόλφερ και Άντριου Ντόνκιν εγκαθίσταται μέσα σου μια βαθιά πληγή για τον κόσμο. Όχι προσωρινή, όχι βιαστική. Μια πληγή που κουβαλάς ήδη αν έχεις βιώσει την οδύνη της ύπαρξης και του αγώνα για επιβίωση. Οι Πρόσφυγες (σε μετάφραση του Σπύρου Γιαννακόπουλου) είναι η ιστορία του δωδεκάχρονου Ίμπο που έχει έχει μπει σε μια φουσκωτή λέμβο 14 επιβατών με μέγιστο φορτίο… 6 έτομα. Πηγαίνει για την Ευρώπη. Να βρει αδέρφια, νέα ζωή, ελπίδα.
Παύση. Κεφάλαιο 2. Δεκαεννιά μήνες νωρίτερα. Ο αδερφός του, ο Κουάμι, έφυγε δίχως να τον χαιρετήσει. Ξεκινάει να τον βρει και να ψάξουν μαζί για την αδερφή τους, τη Σίσι, που είχε φύγει ακόμα πιο πριν. Αυτή η παράλληλη αφήγηση του “τότε” και του “τώρα” οδηγεί βήμα βήμα την ιστορία τους.
Την ξέρεις την ιστορία τους, αναγνώστη μου. Στη δείχνουν τα δελτία ειδήσεων καθ’ όποτε υπάρχει χρόνος. Βάρκα βούλιαξε. Στοπ. Νεκροί 21 πρόσφυγες, ανάμεσά τους και 7 παιδιά. Στοπ. Την ξέρεις την ιστορία τους. “Φοβάμαι που φεύγω, αλλά φοβάμαι και να μείνω” λέει ο Ίμπο στον Κουάμι. Αυτό το εκλαϊκευμένο “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα” μοιάζει μακρινό για όλους εμάς που έχουμε μία τουλάχιστον επιλογή, να μείνουμε στον τόπο μας ή σε ομ,τι θεωρούμε τόπο μας.
Άνθρωποι που χωρίζονται από τις οικογένειές τους. Άνθρωποι που μπαίνουν σε βάρκες για να διανύσουν εκατονάδες μίλια δίχως καν να γνωρίζουν κολύμπι. Άνθρωποι που δουλεύουν μερόνυχτα και εξευτελιστικά για να μαζέψουν χρήματα ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό που χάραξε το μάτι στο χάρτη. Άνθρωποι που εξαπατώνται ένατι χιλιάδων δολαρίων. Άνθρωποι που ρισκάρουν τα πάντα, με τα βρέφη τους αγκαλιά μήπως και ξεφύγουν από τον όλεθρο. Άνθρωποι που ζουν όσα εμείς βλέπουμε σε ταινίες με την εμπορική ταμπέλα “αληθινή ιστορία. άνθρωποι που παίζουν στο κέρμα την τύχη της επόμενης ανάσας.
Με απόλυτη αμεσότητα και ρεαλισμό, οι συγγραφείς και ο βραβευμένος Ιταλός κομίστας Τζοβάννι Ριγκάνο (The Daffodil series, graphic novels “Incredibles”, “The Arctic Incident”, “Οι Πειρατές της Καραϊβικής” by Pixar) δημιουργούν ένα διαχρονικά επίκαιρο βιβλίο για την μεγαλύτερη πηγή εξέλιξης και προβλημάτων της ανθρωπότητας, την προσφυγιά. Δυνατό, σκληρό, μια γροθιά σε κάθε αναγνώστη από 8-9 ετών.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Πρόσφυγες |
| Συγγραφέας: | Όουεν Κόλφερ Άντριου Ντόνκιν |
| Εικονογράφηση: | Τζοβάννι Ριγκάνο |
| Μετάφραση | Σπύρος Γιαννακόπουλος |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Σεπτέμβριος 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελιδοποίηση: | Σπυριδούλα Βονίτση |
| Σελίδες: | 144 |
| Μέγεθος: | 18 Χ 27 |
| ISBN: | 978-960-16-7380-6 |
