Γράφει η Κατερίνα Ανδρικοπούλου
Υπάρχουν κάποια βιβλία που χαίρομαι πολύ όταν τα βλέπω να μεταφράζονται, να ταξιδεύουν και να μπαίνουν στα δωμάτια των παιδιών ανά τον κόσμο. Είναι βιβλία που αναζητούν μια θέση στην παιδική βιβλιοθήκη, στην τάξη και στην καρδιά μας. Ένα βιβλίο, μεταξύ πολλών αξιόλογων άλλων, είναι και αυτό. Και η Ίκαρος Εκδοτική συνεχίζει την προσπάθεια να μεταφράζει και να εκδίδει πολύ αξιόλογα βιβλία που έχουν κερδίσει την αγάπη πολλών παιδιών σε όλο τον κόσμο. Και δη μετάφραση από τον Φίλιππο Μανδηλαρά
Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ αν πετούν οι πιγκουίνοι; Και γιατί δεν τους έχουμε δει ποτέ να πετάνε;
Ήταν κάποτε, λοιπόν, δυο φίλοι που έκαναν τα πάντα μαζί. Ξέρετε, πράγματα απλά που κάνουν αυτοί που περνούν καλά μαζι και νιώθουν οικεία μεταξύ τους. Ένα παιδάκι με ριγέ μπλούζα και ένας πιγκουίνος. Ήταν αχώριστοι, έπαιζαν τάβλι, μουσικά όργανα, όλα τα έκαναν μαζί. Μέχρι που ο πιγκουίνος αποφάσισε ότι υπήρχε κάτι πιο σημαντικό που ήθελε να το κάνει μόνος του. Ήθελε να πετάξει! Είχε φτερά, οπότε με λίγη προσπάθεια ένιωθε ότι θα τα κατάφερνε. Το αγόρι προσπάθησε να τον βοηθήσει όμως ο πιγκουίνος ήθελε να πετάξει με τις δικές του δυνάμεις. Στο τέλος αφού δεν τα κατάφερναν, αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια. Όμως, κάτι τους τράβηξε την προσοχή και πάνω στον ενθουσιασμό του ο πιγκουίνος δεν είπε τίποτα στο φίλο του και εξαφανίστηκε. Τα κάνουμε αυτά ακόμα και οι καλύτεροι φίλοι. Πολλές φορές δυστυχώς ξεχνάμε τον φίλο μας ή νομίζουμε ότι θα μας σταματήσει ή θα μας χαλάσει αυτό που ονειρευόμαστε να κάνουμε. Συμβαίνει κάποιες φορές, να ξεχνάμε τον φίλο μας έτσι απλά.
Όμως, όταν αγαπάς, δεν ξεχνάς τόσο εύκολα, αυτή είναι η αλήθεια. Κι εκείνο το βράδυ ο πιγκούινος, ενώ ετοιμαζόταν να κάνει κάτι πολύ ριψοκίνδυνο, δεν μπορούσε να κοιμηθεί γιατί του έλειπε πολύ ο φίλος του και την ίδια στιγμή το αγόρι δεν μπορούσε ούτε και αυτό να κλείσει μάτι απο την ανησυχία του… Την επόμενη μέρα ο πιγκούινος ετοιμάστηκε να γίνει οβίδα στο τσίρκο. Είχε φτάσει η μεγάλη του στιγμή αλλά δεν ήταν πια σίγουρος αν ήθελε πλέον να πετάξει. Το μόνο που ήθελε ήταν να βρίσκεται με τον φίλο του.
Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο και γλυκό βιβλίο που μιλάει για την φιλία, τον φόβο, την μοναξιά, την προσπάθεια και για τους στόχους που βάζουμε στη ζωή μας. Χωρίς κανέναν διδακτισμό βάζει ακόμα και έναν ενήλικα να σκεφτεί πιο βαθιά. Πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι πάντα αυτό που μας ταιριάζει, δεν είναι το καλύτερο για εμάς αλλά πρέπει να το δοκιμάσουμε. Όμως, είναι σίγουρα καλύτερα να έχεις κοντά σου τον φίλο σου που σε αγαπά και σε νοιάζεται ειδικά όταν ετοιμάζεσαι να σπάσεις τα μούτρα σου…
Η εικονογράφηση είναι εξίσου πολύ όμορφη. Μινιμαλιστική, με απαλά χρώματα, που τραβάει τον μικρό ακροατή να διηγηθεί μόνος του την ιστορία ξανά και ξανά.
Αλήθεια εσείς ποια πουλιά ξέρετε που ενώ έχουν φτερά δεν μπορούν να πετάξουν; Με ποιους τρόπους θα βοηθούσατε εσείς τον πιγκουίνο να πετάξει; Πού θα του λέγατε να πάει για να τον βοηθήσουν; Τι θα λέγατε σε ένα στενοχωρημένο πουλί που δεν μπορεί απο την φύση του να πετάξει; Ποιος είναι ο καλύτερος σας φίλος; Ποια πράγματα δεν μπορείτε να κάνετε εσείς καλά και θα θέλατε μια βοήθεια απο τον φίλο σας; Αυτά και άλλα πολλά μπορείτε να εξερευνήσετε διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Καλή διασκέδαση!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Πετάνε οι πιγκουίνοι; |
| Συγγραφέας: | Oliver Jeffers |
| Εικονογράφηση: | Oliver Jeffers |
| Απόδοση: | Φίλιππος Μανδηλαράς |
| Εκδόσεις: | Ίκαρος, 2015 |
| ISBN: | 978-960-572-061-2 |
