Update βιβλίων Sept2023
Πρώτο Portal άρθρο (P1) της φιλαναγνωστικής εκστρατείας #diavazoume. Τα πρώτα τέσσερα άρθρα θα είναι ελεύθερα για όλους. Τα υπόλοιπα θα είναι προσβάσιμα για τους/τις εκπαιδευτικούς, σχολεία, γονείς και βιβλιόφιλους που θα γραφτούν (πάντοτε δωρεάν ασφαλώς) με ένα e-mail στο info@elniplex.com όπου θα δηλώνουν απλά ότι θέλουν να συμμετέχουν στην εκστρατεία #diavazoume και να λαμβάνουν mail με τα ειδικά άρθρα, προνόμια και διαγωνισμούς μας.
————-
Θα μπορούσε στο ερώτημα του τίτλου να απαντήσει κανείς “με όλα” και να ξεμπερδέψει διπλωματικά. Αλλά όχι. Είναι μια λάθος απάντηση αυτή. Και μην μπερδευτεί κάποιος. Δεν αναφερόμαστε στο ποια βιβλία θα εντάξετε στη δανειστική βιβλιοθήκη γιατί η απάντηση είναι “όλα όσα ταιριάζουν στην ομάδα παιδιών που έχετε”, στην ηλικία, στο δυναμικό, στα ενδιαφέροντά τους, στο χρονικό σημείο που βρίσκεστε.
Γιατί πρέπει να συμπεριφερθούμε ως καλοί “πλασιέ” και μην παρεξηγείτε τη λέξη. Κάποια παιδιά δεν έχουν καμία σχέση με το βιβλίο. Κάποια άλλα το κοιτούν καχύποπτα. Κάποια, χωρίς να φταίνε τα ίδια αλλά οι ενήλικες του περιβάλλοντός τους, το έχουν συνδέσει με βαρετή γνώση και δεξιότητες. Έτσι, το βιβλίο μοιάζει στα μάτια πολλών παιδιών ένα απείρως πιο βαρετό μέσο ψυχαγωγίας από τα κινητά, τα τάμπλετ, τις τηλεοράσεις.
Πιστεύω, λοιπόν, πως πρέπει πάμε σε βιβλία με εύρυθμη αφήγηση, ειδάλλως δεν θα επιτύχουμε ένα καλό ξεκίνημα, μια σωστή σύνδεση. Πρέπει, αντιθέτως, να επιλέξουμε βιβλία με χιούμορ, με ποιότητα, που φανερώνουν τη δύναμη και δυναμική του βιβλίου ως μέσου, ασφαλώς χωρίς απλοϊκές διεξόδους.
Προετοιμάζοντας το έδαφος για την έναρξη της δανειστικής βιβλιοθήκης, προτείνουμε τα παρακάτω βιβλία (στο επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε στο πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσουμε τη δανειστική μας βιβλιοθήκη):
Ο Βιβλιοπόντικας, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Εικονογράφηση: Κιάρα Φεντέλε
Εκδόσεις: Πατάκη, 2004
Ο εμβληματικός πια Βιβλιοπόντικας του Βαγγέλη Ηλιόπουλου από τον μάλλον μακρινό Απρίλη του 2004 (οδεύει για τα είκοσι χρόνια), έγινε και δικό μας σύμβολο, καθώς αποτελεί το βιβλίο και τη μουσική έξοδο από την Τατιάνα Ζωγράφου που θα συνοδεύει την φιλαναγνωστική εκστρατεία μας #diavazoume.
Όλα τα βιβλία έχουν εξαφανιστεί από το σχολείο. Παιδιά και δάσκαλοι ψάχνουν να βρουν τι έγινε! Η εξαφάνιση των βιβλίων να έχει άραγε κάποια σχέση με το ότι στο σχολείο έχει τρυπώσει ένας βιβλιόφιλος, βιβλιοφάγος Βιβλιοπόντικας;
*
Όταν ο Βιβλιοπόντικας συνάντησε την Τίτα Γραβιέρα, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Εικονογράφηση: Κιάρα Φεντέλε
Εκδόσεις: Πατάκη, 2004
Και όπως κάθε σοβαρός βιβλιόφιλος, ο βιβλιοφάγος πόντικας του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, ερωτεύεται! Η όμορφη ποντικίνα Τίτα Γραβιέρα, η μεγάλη του αγάπη, είναι βιβλιοθηκονόμος.
– Τι δουλειά κάνεις; Τον ρωτά στην πρώτη τους συνάντηση.
Ο Βιβλιοπόντικας δεν ήξερε τι να απαντήσει. Να έλεγε: «Τρώω τα βιβλία που μου δίνουν τα παιδιά»; Αυτό δεν είναι δουλειά. Η Τίτα δεν θα άντεχε σίγουρα τον ποντικό μας αν συνέχιζε να τρώει βιβλία. Ο βιβλιοπόντικας αποφασίζει να κάνει μια νέα αρχή, προκειμένου να μην χάσει για πάντα τον έρωτα του. Δοκιμάζει να κάνει διάφορες δουλειές, τον σελιδοδείκτη, τον βιβλιοστάτη, ώσπου αποφασίζει να ζητήσει δουλειά στη Βιβλιοθήκη, ώστε να είναι με την αγαπημένη του ζευγάρι στη ζωή αλλά και στη δουλειά. Θα κρατήσει την υπόσχεση του με τόσα βιβλία-λιχουδιές ή θα παρασυρθεί και θα δαγκώσει κανένα;
Ένα βιβλίο έξυπνο και τρυφερό και βραβευμένο για την εικονογράφησή του (Έπαινος εικονογράφησης ΕΒΓΕ στην Κ. Φεντέλε). Τα βιβλία είναι νόστιμα, σας λέμε! Είναι σύνθημα!
*
Τα βιβλία δεν είναι για φάγωμα, της Κάρλι Σορόσιακ
Εικονογράφηση: Μάνου Μοντόγια
Εκδόσεις: Διόπτρα
Ο ευγενικός τράγος βιβλιοπώλης Λεοπόλδος μάζευε πράγματα που αγαπούσε πολύ. Ζεστά πουλόβερ και… βιβλία! Από μικρός έμαθε πώς να γυρίζει τις σελίδες και ότι δεν έπρεπε να τα τρώει! Κάποιες φορές βέβαια φανταζόταν ότι ζούσε ο ίδιος τις ιστορίες που διάβαζε. Αλλά η αγαπημένη του ασχολία ήταν να διαλέγει βιβλία για να διαβάζουν οι φίλοι του, αλλά και τα κατάλληλα για τους πελάτες του. Στην έξυπνη κυρία με το καπέλο με φτερά, ας πούμε, πρότεινε ένα βιβλίο για πουλιά! Κάθε βιβλίο ταίριαζε στον αναγνώστη του και ο Λεοπόλδος ήταν πολύ χαρούμενος. Αλλά μια μέρα, μπαίνει στο βιβλιοπωλείο ένα κατσικάκι, ο Λεοπόλδος του δίνει ένα βιβλίο και το κατσικάκι αρχίζει να… μασουλάει τις σελίδες! Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα; Δείτε εδώ τι κάνουμε τώρα!
*
Χαριστική βιβλιοθήκη, των Αντώνη Παπαθεοδούλου και Δικαίου Χατζηπλή
Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις: Πατάκη
Και δεν γίνεται πια, από το 2019, να ξεκινήσεις δανειστική βιβλιοθήκη, δίχως να διαβάσεις τη Χαριστική Βιβλιοθήκη, που είναι το παραμυθομανιφέστο κάθε δανειστικής.
Μόνο αν είναι κάποιος αθεράπευτος… βιβλιόφιλος και μέλος μιας δανειστικής βιβλιοθήκης θα μπορέσει να καταλάβει τον Σοφοκλή, τον ήρωα του βιβλίου «Χαριστική βιβλιοθήκη». Ο Σοφοκλής και ο μπαμπάς του επισκέπτονται για πρώτη φορά τη δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς τους. Ο Σοφοκλής αφού διαβάζει προσεκτικά τις περιλήψεις από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων, διαλέγει ένα μικρό βιβλίο από το ψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής ο βιβλιοφάγος πιτσιρίκος έχει ήδη διαβάσει την πρώτη ιστορία. Όταν φτάνουν στο σπίτι κλείνεται στο δωμάτιό του, διαβάζει ολόκληρο το βιβλίο και μαγεύεται! Δένεται με τους ήρωες, παίζει με τις λέξεις και πλάθει ταξίδια με τη φαντασία του.
*
Στην κρυψώνα του γιγαντιαίου χιμπαντζή, του Δικαίου Χατζηπλή
Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις: Πατάκη
Τη μοναδική, μαγική, ανεξάντλητη ευεργεσία των βιβλίων και των ιστοριών στην ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών την αποκρυπτογραφεί και την εκτείνει στο μεγαλείο της με θαυμάσιο τρόπο ο Δικαίος Χατζηπλής, ο οποίος μετά την Χαριστική Βιβλιοθήκη, ένα από τα ελάχιστα βιβλία στην Ελλάδα που δημιούργησαν πραγματικό φιλαναγνωστικό κίνημα, παραμένει με το νέο του βιβλίο στον χώρο της φιλαναγνωσίας εξιχνιάζοντας αυτή τη φορά τον τρόπο που η ανάγνωση ενός (ή περισσότερων βιβλίων) και η επαφή με κάποιον συγγραφέα μπορεί να μαγέψει τα παιδιά, να τα καθηλώσει, να τα μεταμορφώσει, να τους εξάψει την περιέργεια, να δομήσει ολόκληρους κόσμους μέσα τους, να τα φέρει σε επαφή με ανθρώπους και τόπους και εμπειρίες που δεν σου φτάνουν εφτά ζωές να τα γνωρίσεις. Δείτε περισσότερα εδώ.
*
Καταζητείται! Κούνελος Ράλφι, κλέφτης βιβλίων, της Έμιλυ ΜακΚένζι
Εκδόσεις: Δεσύλλας
Από τα πιο διασκεδαστικά, καλογραμμένα και ό,τι πρέπει βιβλία για την αγάπη προς το βιβλίο… Κάποια κουνέλια ονειρεύονται μαρούλια και καρότα, άλλα λιβάδια και πικραλίδες. Κι ο Ράλφι ο διαφορετικός ονειρεύεται συνέχεια βιβλία. Αλλά θέλει και να τα διαβάζει. Έφτιαχνε λίστες με βιβλία που διάβασε, που θα ήθελε να διαβάσει, τα πρότεινε σε φίλους και στην οικογένειά του, χανόταν μέσα στις ιστορίες τους, ταυτιζόταν με τους ήρωες. Λάτρευε τόσο τα βιβλία που άρχισε να τρυπώνει στις κρεβατοκάμαρες των ανθρώπων και να διαβάζει τα βιβλία τους την ώρα που εκείνοι κοιμούνταν. Και μετά… το ένα έφερε το άλλο. Δεν διάβαζε απλώς τα βιβλία. Τα έπαιρνε μαζί του, σπίτι του. Μυθιστορήματα, ποίηση, κόμικς, λεξικά, όλα γίνονταν καπνός! Τα υπόλοιπα εδώ.
*
Το ψηλότερο βουνό βιβλίων στον κόσμο, της Ροθίο Μπονίγια
Εκδόσεις: Κόκκινη κλωστή δεμένη
Ο Ερρίκος από μικρός ονειρευόταν να πετάξει. Του άρεσε πολύ να παρακολουθεί με τις ώρες τα πουλιά να πετούν στον ουρανό. Έψαχνε τρόπους να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να φτιάξει τα δικά του φτερά με πούπουλα πουλιών, με χαρτί ή χαρτόνι όμως κάθε φορά τα σχέδια του ναυαγούσαν… Ώσπου μια μέρα πολύ σημαντική για εκείνον που γιόρταζε τα γενέθλια του, η μητέρα του είπε: « Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να πετάξεις, Ερρίκο μου.» και του έβαλε ένα βιβλίο στα χέρια. Από εκείνη τη στιγμή δεν άφησε το βιβλίο από τα χέρια του, μέχρι να το τελειώσει… και πραγματικά το λάτρεψε. Καθισμένος σε μια γωνιά του κήπου και απορροφημένος από το διάβασμα, διάβασε όλα τα βιβλία που υπήρχαν στο σπίτι κι όσο διάβαζε τόσο πιο πολύ ενθουσιαζόταν και ανακάλυπτε καινούργια πράγματα. Δεν μπορούσε τώρα πια τίποτα να τον σταματήσει… Δείτε τι έκανε ο Ερρίκος εδώ.
*
Αν ήμουν βιβλίο, του Ζοζέ Ζόρζε Λέτρια
Εικονογράφηση: Andre Letria
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, 2015
Surpreendente! Magia! Ή αλλιώς καταπληκτικό, μαγικό! Ένα βιβλίο ύμνος στο βιβλίο όσο λίγα στον κόσμο. Γλώσσα απλή, λέξεις που φτιάχνουν την ομορφιά και την ποίησή τους όχι μέσα από τη δυσκολία τους αλλά μέσα από τις εικόνες και τα περπατήματα της απλότητάς τους.
Ο Πορτογάλος δημοσιογράφος, ποιητής και συγγραφέας Ζοζέ Ζόρζε Λέτρια συνθέτει σε 28 εικονογραφημένα βιβλιο-σαλόνια το μοναδικό ονειροπόλημα κάποιου που λοξοδρομεί σε μία μαγική υπόθεση: “τι θα ήθελα αν ήμουν βιβλίο.” Κι αυτή η υπόθεση εξισούται με το τι θα ήθελε κάθε καλό βιβλίο που βρίσκεται στα χέρια σου, στη βιβλιοθήκη σου, στην τσάντα σου, στο κομοδίνο σου.
Βιβλίο βασιλιάς για τέτοιες περιπτώσεις. Μαγική σύνθεση.
Η βιβλιοθήκη του Τίποτα, της Μαρίας Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Εκδόσεις: Μίνωας
Σ’ όλη τη ζωή της, ετών οκτώ ακόμα, η Μαρούσα νιώθει πάντα κάτι να της λείπει. Η μαμά δικηγόρος, ο μπαμπάς γιατρός, ο μεγάλος της αδερφός, Αλκίνοος, την αγαπούσε, έπαιζε μαζί της, της έπαιρνε παγωτό. Υλικά ελλείμματα δεν λες πως είχε. Η οικογένεια είχε και πλούτο στις τσέπες και στην καρδιά. Φυσιολογικά δε θα έπρεπε να της λείπει κάτι. Τι όμως της έλειπε; Μήπως να νιώσει κάτι έντονο; “Να ξημερώσει μια περιπέτεια”, ψιθύρισε. Όμως τι περιπέτεια να ξημερώσει που όλα της φαίνονταν αδιάφορα, όλα ίδια, βαρετά, κουραστικά, ανάξια να κινηθείς γι’ αυτά. Όλα. Και τα βιβλία ασφαλώς. Όμως όλα άλλαξαν όταν η δασκάλα της άρχισε να διαβάζει σε βιβλίο… τη δική της ζωή. Και τότε, ο τι κόσμος, Μαρούσα! Για δείτε μετά εδώ…
*
Η γυναίκα του γίγαντα, της Μαρίας Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, Απρίλιος 2014
Ιδανικό! Μια γυναίκα γίγαντας ζούσε σε μια πόλη. Οι άνθρωποι την απέφευγαν, τους τρόμαζε βλέπεις. Έτσι δεν είχε φίλους κι ένιωθε πολλή μοναξιά.Ώσπου μια μέρα γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, έναν γίγαντα, και πίστεψε ότι οι μέρες της μοναξιάς θα τέλειωναν μεμιάς. Χμ! Ο γίγαντας όμως δεν ήταν και το πιο κοινωνικό πλάσμα της γης. Για την ακρίβεια ήταν από τα πιο αντικοινωνικά και εσωστρεφή.
Μια μέρα που έλειπε ο γίγαντας, χτύπησε το κουδούνι. Ήταν ένα αγόρι, έμοιαζε φτωχό. Η γυναίκα το περιποιήθηκε αλλά ο γίγαντας γύρισε αγριεμένος και το κυνήγησε ως την άκρη της πόλης. Η γυναίκα ήταν τόσο λυπημένη! “Δε θέλω επισκέχεις, ακούς;”, της φώναξε. Και το ίδιο έγινε όλες τις φορές που κάποιος απρόσκλητος επισκέπτης ερχόταν στο σπίτι. Η γυναίκα τον φρόντιζε προσδοκώντας σε μια κάποια φιλία, ο γίγαντας, εκνευρισμένος και άτεγκτος, τους κυνηγούσε.
Όλα άρχισαν όμως να αλλάζουν όταν η γυναίκα του γίγαντα βρήκε σε τρεις διαφορετικές στιγμές ένα βιβλίο μαγειρικής, ένα βιβλίο κηπουρικής και ένα βιβλίο κατασκευών. Με αυτά τα τρία βιβλία θα αλλάξει τον κόσμο: το δικό της, του γίγαντα άντρα της και των γύρω τους. Κι εκείνη η μοναξιά θα βρει το τέλος που της ταιριάζει.
*
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το βιβλίο, της Δέσποινας Μπογδάνη Σουγιούλ
Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, 2013
Φίλος σου είναι,
σου κρατάει
συντροφιά.
Αεροπλάνο δεν είναι
μα σε πάει μακριά.
Τι είναι;
Έξυπνο αίνιγμα για να περιγράψει κανείς το βιβλίο, δεν συμφωνείτε; Κι έξυπνος τρόπος να ξεκινήσει ένα βιβλίο… για το βιβλίο! Διαβάζοντας το ταξιδέψαμε πολύ πίσω στο χρόνο. Πρώτη στάση στα παλαιότερα είδη γραφής, τα ιδεογράμματα. Δεύτερη στάση στη Μικρά Ασία όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν τις περγαμηνές. Ακολουθεί η αντεπίθεση των Αιγυπτίων και η ανακάλυψη του πάπυρου. Αλήθεια ξέρατε ότι ο πάπυρος είναι ένα είδος καλαμιού που φυτρώνει στις όχθες του Νείλου; Και φθάνουμε στον 1ο αιώνα μ.Χ. και τη δημιουργία του χαρτιού από τον ευφυή Κινέζο Τσάι Λουν. Ο Γουτεμβέργιος δε θα μπορούσε να λείπει βέβαια από ένα τέτοιο βιβλίο, απλώς περιμένει υπομονετικά τη σειρά του στη χρονική ακολουθία για να μας εντυπωσιάσει με την εφεύρεση που άλλαξε τον κόσμο και φυσικά τη μορφή του βιβλίου, την τυπογραφία. Μη νομίζετε πως η ιστορία του βιβλίου τελειώνει εδώ. Δεν αναφερθήκαμε στη σύγχρονη διαδικασία δημιουργίας ενός βιβλίου με τη χρήση και την αξιοποίηση της τεχνολογίας. Μα ούτε τώρα τελείωσε το Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το… βιβλίο, γιατί προσκαλεί τον αναγνώστη να… βρει τον δικό του αναγνώστη, να γράψει δηλαδή το δικό του βιβλίο. Άρα μια καινούρια ιστορία ξεκινά. Και τα υπόλοιπα εδώ.
*
Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κου Μόρρις Λέσμορ, του Γουίλιαμ Τζόυς
Εκδόσεις: Πατάκης, Οκτώβριος 2014
Δεν γίνεται να λείπει από βιβλιοθήκη αυτό το βιβλίο. Η αναγνωστική απόλαυση στο ζενίθ της, Λυρισμός, ατμοσφαιρικότητα, μια ατόφια, μεστή ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς παρεκτροπές και ηθικολογικές διδαχές. Όσοι ζουν ανάμεσα σε βιβλία, πολλά βιβλία, ίσως νιώσουν ένα ανάλαφρο νότισμα να γαργαλά τον αμφιβληστροειδή τους. Συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, βιβλιόφιλοι, βιβλιοθηκάριοι, εκδότες. Άνθρωποι που προσέχουν, διαβάζουν, συλλέγουν, χαρίζουν τα βιβλία σαν πολύτιμα κοσμήματα του κόσμου θα γίνουν ένα με τον κύριο Μόρρις Λέσμορ. Ένας φόρος τιμής σε όλους αυτούς η ιστορία του Γουίλιαμ Τζόυς. Τα υπόλοιπα εδώ.
Ο Ιγνάτιος και η γάτα, του Ευγένιου Τριβιζά
Εικονογράφηση: Βαγγέλης Παυλίδης
Εκδόσεις: Καλέντης
Ο κόσμος του Ευγένιου Τριβιζά σε πλήρη παράταξη! Ο Ιγνάτιος, ένας διανοούμενος ποντικός, ζούσε στη μυθική βιβλιοθήκη της Φουρφουρμβέργης. Συγκεκριμένα ανάσαινε και πολλά θαυμαστά έκανε σε μια ωραιότατη τρύπα, κάπου στο διακοσιοστό εξηκοστό ράφι μιας μισοσκότεινης αίθουσάς της, κρυμμένος πίσω από μια ατέλειωτη σειρά συγγραμμάτων από εκείνα που ποτέ κανείς δεν προτιμά να διαβάσει γιατί και πολύ ψηλά ήτανε για να τα φτάσουν οι σοφοί και πολύ σκονισμένα, κιτρινισμένα για να κοιτάξει με ενδιαφέρον κανείς. Η αγάπη του για τα βιβλία είναι τεραστίων διαστάσεων. Τα τρώει κανονικά! Ξεκινά το πρωί τρώγοντας αφιερώσεις και υποτίτλους, συνεχίζει με μια καλή μερίδα άλγεβρας για μεσημεριανό και τελειώνει το βράδυ με μερικά ρομαντικά ποιήματα. Σε κάποια από τα βιβλία της βιβλιοθήκης της Φουρφουρμβέργης, μια παλιά ζωολογία συγκεκριμένα, ανακαλύπτει στη σελίδα 20 τη ζωγραφιά μιας γάτας. Η απόφαση θέλει σκέψη πολλή. Αλλά όταν παίρνεται, είναι σίγουρος για την πράξη του. Ο Ιγνάτιος τρώει τη ζωγραφιά της γάτας. Κι έχοντας φάει μια ζωγραφιστή γάτα πιστεύει ότι είναι πανέτοιμος να φάει και μια αληθινή γάτα! Τα υπόλοιπα… εδώ!
*
ΟΛΑ μπορείς να τα ζήσεις σε ένα βιβλίο, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Εκδόσεις: Πατάκης
Το αγόρι έχει εντοπίσει έναν μυστηριώδη συλλέκτη σκόρπιων σελίδων βιβλίων. Τον έβλεπε παντού στον δρόμο της πόλης, αλλά δεν τον είχε ανταμώσει ποτέ. Κάποτε τον συνάντησε στο συσσίτιο, τον ακολούθησε μέχρι το καταφύγιο σελίδων, ένα σκοτεινό μέρος όπου εκείνος έσωζε σελίδες από βιβλία και τις έβαζε στη σειρά. Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης άντρας και τι ακριβώς κάνει με τις σελίδες που χώνει στις τσέπες του κι ύστερα στο Καταφύγιό του; Πολλά θα μάθει το αγόρι κοντά του, πολλές ζωές θα ζήσει, πολλές θα ζήσει και ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου. Γιατί έχει μέσα του πολλά άλλα βιβλία… Δείτε τον φιλαναγνωστικό χαμό εδώ.
*
ΤΕΛΟΣ; Μα, τι τέλος είναι αυτό; της Noemi Vola
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
«Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω μάστορας. Αλλά, όχι ένας οποιοσδήποτε μάστορας. Ήθελα να επιδιορθώνω το τέλος των ιστοριών».
Όλες οι ιστορίες τελειώνουν.[;] Το τέλος αυτό μας ικανοποιεί;
Όχι πάντα. Ή μάλλον ποτέ! σύμφωνα με τον μικρό ποντικό…
Και ο ίδιος, ο αφηγητής της ιστορίας, μας εξηγεί:
«Οι ιστορίες τελειώνουν στο καλύτερο σημείο… με τον χειρότερο τρόπο».
Το τέλος των ιστοριών μπορεί να είναι από περίπλοκο και θλιβερό έως δυσκολοχώνευτο, ακατανόητο, βαρετό, καταστροφικό και τόσα άλλα ακόμα…
Και είναι κρίμα. Γιατί…
Οι ιστορίες είναι τόσο ωραίες! Μέσα σε αυτές μπορούν να συμβούν τα πάντα! Από τα πιο απλά και καθημερινά μέχρι τα πιο απίθανα και σουρεαλιστικά.
Γι’ αυτό κι εγώ μεγαλώνοντας… Η συνέχεια εδώ
*
Η ιστορία του Ηλία που αγαπούσε τα βιβλία, της Τζούλια Ντόναλντσον
Εκδόσεις: Πατάκη
Εικονογράφηση: Άξελ Σέφλερ
Ο Ηλίας διαβάζει το αγαπημένο του βιβλίο που μιλούσε για ένα πειρατικό πλοίο όπου ο ναυτικός βρίσκει ένα κουτί μέσα στο οποίο βρίσκει το βιβλίο που αγαπούσε πολύ…Το οποίο βιβλίο μιλούσε για τη Χρυσομαλλούσα που διάβαζε στο κρεβάτι της το αγαπημένο της βιβλίο το οποίο μιλούσε για έναν ατρόμητο ιππότη που διάβασε στον δράκο μια ιστορία που μιλούσε για έναν ιππότη… ΣΤΟΠ! Έχουμε τρελό εγκιβωτισμό. Η συνέχεια εδώ
*
Ο λύκος Ζαχαρίας στη χώρα των παραμυθιών
Συγγραφέας: Οριάν Λαλμόν
Εικονογράφηση: Ελεονόρ Τουιλιέ
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, Σεπτέμβριος 2015
Ξέρετε τι σημαίνει Λύκος Ζαχαρίας, ασφαλώς και ξέρετε ότι δεν μπορεί να λείπει από μια δανειστική βιβλιοθήκη. Ε, και βρήκαμε την ιδανική σύσταση για να επιλέξετε όποιο έχετε ή μπορείτε. Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, ο λύκος Ζαχαρίας ξύπνησε κι ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Τι τέλειος καιρός για το πρωτομαγιάτικο γεύμα που θα γινόταν το μεσημέρι στο δάσος! “Θα φτιάξω μηλόπιτα”, σκέφτηκε ο Ζαχαρίας μα αμέσως αυτοαναιρέθηκε. “Το πρόβλημα είναι πως δε ξέρω να μαγειρεύω”. Πήρε το καλάθι του και βγήκε στο δάσος. Κάποιον θα έβρισκε εκεί να τον βοηθήσει, δε μπορεί. Τι τα θέλετε! Για άλλα κίνησε κι άλλα συνάντησε. Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Συναντά πρώτα τα τρία γουρουνάκια που τρόμαξαν σαν τον είδαν. “Θα μας καταβροχθίσει”. “Θα φυσήξει τα σπίτια μας”. Μα εκείνος ήθελε να φτιάξει απλά μια μηλόπιτα. Τα τρία γουρουνάκια συμφώνησαν να του δώσουν την καταπληκτική συνταγή της θείας Λένας αρκεί να τα βοηθούσε να τελειώσουν τα σπίτια τους… Μέσα από σειρά παράδοξων συναντήσεων με διάσημους πρωταγωνιστές παραμυθιών (από την Κοκκινοσκουφίτσα μέχρι τη… Χιονάτη), ο λύκος Ζαχαρίας θα προσπαθήσει να φτιάξει μια μηλόπιτα και να παραστεί στο πρωτομαγιάτικο τραπέζι του δάσους. Θα τα καταφέρει και με ποιον τρόπο τελικά;
*
Ο Βιβλιοσκώληκας, της Ντέμπι Λιόρι
Εκδόσεις: Πατάκη
Ο Μαξ ζητάει από τους γονείς του να του πάρουν ένα ζωάκι. Σκυλάκι; Όχι, μασουλάνε τα πάντα, είπε η μαμά. Γατάκι; Όχι, αφήνουν απαίσιες μυρωδιές, είπε ο μπαμπάς; Πιγκουίνο; Καρχαρία; Δράκο; Μια μέλισσα; Ένα πουλί; Μια μύγα ίσως; Ο παιχνιδιάρικος διάλογός τους καταλήγει τελικά σε ένα… σκουλήκι που βρήκε ο Μαξ έξω. Ναι, είναι πολύ διαφορετικό. Το παίρνει στο δωμάτιό του και μάλιστα του αρέσουν τα βιβλία, διαβάζουν μαζί πολλά. Μα τι βιβλιοσκώληκας είναι αυτός -έτσι τον βάφτισε ο Μαξ- που τρώει πατατάκια με κάρι, βγάζει αγκάθια στην πλάτη και μεγαλώνει… τόσο γρήγορα που θα πετάξει έξω από το παράθυρο;
*
Είναι βιβλίο, της Σμιθ Λέιν
(Καλειδοσκόπιο, 2013), Σελ. 32
Επικό βιβλίο. Το βιβλίο σίγουρα δίνει μια πολύ καλή αφορμή για να ξεκινήσουμε μια συζήτηση με τα παιδιά μας, για το διάβασμα και την απόλαυση της ανάγνωσης. Κάθε γονιός ή εκπαιδευτικός θα βρει στο τέλος του βιβλίου και μερικές χρήσιμες συμβουλές για το πόσο σημαντικό είναι να καλλιεργούμε την αγάπη για το διάβασμα, αφού, τελικά, το διάβασμα…κάνει καλό στην υγεία! Το βιβλίο (IT’S A BOOK) ήταν για 6 μήνες στην κορφή των μπεστ σέλλερς των New York Times.
*
Όλες οι μέρες Κυριακή, της Αργυρώς Πιπίνη
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Εκδόσεις: Πατάκη, Δεκέμβριος 2013
Βιβλίο που αιφνιδιάζει με το φιλαναγνωστικό του πρόσημο… Όλα ξεκίνησαν από ένα ημερολόγιο που έκανε δώρο η γιαγιά στη μικρή ηρωίδα της ιστορίας μας. Ένα ημερολόγιο σε ροζ χρώμα, με ένα χρυσό κλειδάκι κρεμασμένο με μια αλυσιδίτσα, εκείνα που αρέσουν πολύ στα κορίτσια για να σημειώνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες και μικρά μυστικά. Η Δευτέρα είναι μια δύσκολη μέρα για μικρούς και μεγάλους, ξεκινά η εβδομάδα και δεν σηκώνει καθυστέρηση και χουζούρι στο κρεβάτι. Ο πατέρας πηγαίνει τη μικρή σχολείο και όλο της λέει: «Ουφ… ουφ… μην αργείς». Στην τάξη μισοκοιμάται όπως και τα υπόλοιπα παιδιά.
Η Τρίτη δε διαφέρει και πολύ από τη Δευτέρα. Έχει σχολείο και η δασκάλα, η κυρία Λίζα, κάνει μαθηματικά και γλώσσα. Όμως το απόγευμα έχει τον ελεύθερο χρόνο να δει κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση που της αρέσουν πολύ. Κάνει τα μαθήματα της και παίζει με τις κούκλες της.
Έρχεται και η Τετάρτη που συνήθως οι γονείς της μικρής λείπουν και αναλαμβάνει η γιαγιά. Της μαγειρεύει υγιεινά φαγητά, φακές και μπρόκολο, αλλά για εκείνη είναι σκέτο βάσανο η υγιεινή διατροφή. Όταν όμως η γιαγιά βλέπει ένα έργο στην τηλεόραση ξεκλέβει χρόνο για να μιλήσει στο τηλέφωνο με τη φίλη της τη Ματίνα. Φτάστε μέχρι την Κυριακή εδώ
*
Η μυστική βιβλιοθήκη της Νουρ, της Γουάφα Ταρνόφσκα
Εικονογράφηση: Βάλι Μίντζι
Εκδόσεις Πατάκη
Πόλεμος… Οι μάχες κράτησε μέρες και μέρες. Τα τρόφιμα λιγόστευαν. Τα σχολεία έκλεισαν. Οι παιδικές χαρές άδειασαν. Οι δρόμοι έγιναν πεδία μάχης. Κάθε φορά που ο Αμίρ έβγαινε να φέρει λίγο ψωμί από τον φούρνο του θείου του, μάζευε τα βιβλία που έβρισκε στον δρόμο. Το ίδιο συμβούλευσε να κάνουν και τους φίλους του. Το όνειρο; Μια μυστική βιβλιοθήκη που θα νικούσε τη βαρβαρότητα του πολέμου. Χρειαζόταν μια μυστική τοποθεσία. Θα τη βρουν και θα συνδράμουν δεκάδες άνθρωποι για να γίνει ένας φάρος νίκης του κακού. Δείτε αυτή τη μοναδική ιστορία εδώ.
*
*
Το βιβλιόδεντρο, της Ζωής Βαλάση
Εικονογράφηση: Βάλλυ Λιάπη
Εκδόσεις: Κέδρος, 2014
από 6 περίπου ετών
Ένα βιβλίο που δεν είναι μόνο βιβλίο, αλλά είναι και δέντρο αφού έχει φύλλα κι αν ξεφυλλίσεις τα φύλλα του θα διαβάσεις παραμύθια στις σελίδες του και θα μάθεις για την αξία του βιβλίου. Το βιβλιόδεντρο περιλαμβάνει τέσσερα μικρά παραμύθια και δύο παραμυθοτράγουδα.
Από κάτω απ’ το θρανίο
ξέχασα ένα βιβλίο
που’ χε ένα παραμυθάκι
πιο μικρό από ρεβυθάκι.
Μια φορά κι έναν καιρό, δύο μικρά ποντικάκια βρήκαν στο δρόμο ένα βιβλίο … και έτσι ξεκίνησε η πρώτη ιστορία. Τα ζώα που συνάντησαν στο δρόμο τους το βιβλίο, μια πάπια, ένας σκαντζόχοιρος, μια γάτα δεν βρήκαν κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτό, κι ένα κοριτσάκι θέλησε να το βάλει αντί για καπέλο στο κεφάλι της για τον ήλιο. Όμως όταν έπιασε βροχή το άφησε γιατί δεν της ήταν χρήσιμο πια. Ένας σκύλος που το βρήκε, το έθαψε μέσα στο χώμα και έμεινε εκεί ξεχασμένο. Όμως το βιβλίο μέσα στο χώμα μεγάλωνε, μεγάλωνε ώσπου έγινε ένα βιβλιόδεντρο. Έπρεπε να περιμένει να μεγαλώσει και να πέσει στα κατάλληλα χέρια που ήξεραν πώς να το χρησιμοποιήσουν. Τα υπόλοιπα δείτε τα εδώ
*
Μαραλά, η μάνα των παραμυθιών, της Χριστίνας Φραγκεσκάκη
Εικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού
Εκδόσεις: Πατάκη, 2013
Η Μαραλά είναι η πιο παλιά γυναίκα του κόσμου, ζούσε τον παλιό καλό καιρό των παραμυθιών και σαν κι αυτή δεν υπήρχε καμία άλλη σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μάλιστα ήταν τόσο γριά, πιο γριά και απ’ όλες τις γριές της γης και είχε τη γνώση και τη σοφία των γηρατειών. Μιλούσε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, μα και τις γλώσσες των ζώων, των δέντρων και των πουλιών μια και ζούσε μαζί τους. Μαγείρευε τα φαγητά όλων των τόπων και ζύμωνε τα πιο μυρωδάτα ψωμιά. Γνώριζε όλα τα βότανα κι έφτιαχνε του κόσμου τα γιατρικά. Αφουγκραζόταν τους ήχους της βροχής, και τις αστραπές και μιλούσε με τα’ αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι… Η συνέχεια εδώ
*
Πέντε ελέφαντες στη ζούγκλα, της Τασούλας Τσιλιμένη
Εικονογράφηση: Χρύσα Σπυρίδωνος
Εκδόσεις: Καστανιώτη
“Εμπρός λοιπόν! Ξυπνήστε, τεμπελχανάδες”, τους φωνάζει κι αμέσως πετάγονται οι πέντε ελέφαντες και όλα τα άλλα ζώα. Μαζί τους κι αυτός, ο άρχοντας της ζούγκλας. Σε αυτή την ασυνήθιστη ζούγκλα μένουν ο Ελισαίος, ο γκρι ελέφαντας, η Μάρθα, ο πράσινος, ο Κοκτό ο κόκκινος, ο Ρόη ο κίτρινος κι ο Ορφέας ο καφέ με τις άσπρες βούλες. Μαζί τους ζουν και άλλα ζώα, μικρά και μεγάλα, με τα οποία οι ελέφαντες τα πάνε καλά, τουλάχιστον με κάποια. Γιατί με κάποια άλλα μαλώνουν. Όλοι αυτοί, μαζί με τους φίλους τους και τους φίλους του, ένα πιθηκάκι, μια αρκούδα, έναν σκαντζόχοιρο, μια μπαλαρίνα, έναν κουτσό στρατιώτη, παίζουν, διασκεδάζουν, κάνουν απίθανα πράγματα, από ποδήλατο και χορό, μέχρι κωπηλασία και μια τρελή παρέλαση. Η μαμά επιστρέφει. Όλα πρέπει να μπουν στη θέση τους γρήγορα. Πρέπει να βοηθήσουν όλοι…
Ένα βιβλίο χωρίς τίτλο, του Ερβέ Τιλέ
Απόδοση στα ελληνικά: Θεόφιλος Μπαχτσεβάνης
Εκδόσεις: Νεφέλη
Πρόκειται για ένα παραμύθι που δεν πρόλαβε (ή μήπως όχι;) να ολοκληρωθεί. Μια ιστορία ευφάνταστη, χιουμοριστική, ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι, ή μάλλον είναι παραμύθι αλλά να πώς να το πούμε, δεν το λες και παραμύθι, έχει ήρωες που δεν είναι ακριβώς ήρωες, ωστόσο συνομιλείς μαζί τους, και έναν συγγραφέα “ταπεινό” πρωταγωνιστή της ιστορίας.
ΠΩΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ;
Πώς διαβάζεται ένα βιβλίο; του Ντάνιελ Φερ
Εικονογράφηση: Μαουρίτσιο Α. Σ. Κουαρέλο
Εκδόσεις: Πατάκη
Νομίζετε ότι γνωρίζετε πώς διαβάζουμε ένα βιβλίο; Ο συγγραφέας Ντάνιελ Φερ είδε τους απλούς χαρακτήρες που εμπνεύστηκε στην ιστορία του να μετατρέπονται σε πιο επώνυμους, σε Χάνσελ και Γκρέτελ από τους Γκριμμ ή να τρυπώνει στις σελίδες του ο Μόμπι Ντικ και ο Αχαάβ του Χέρμαν Μελβίλ. Ήταν μια ιδέα του εικονογράφου του βιβλίου Μαουρίτσιο Κουαρέλλο που άρεσε πολύ και τελικά επικράτησε. Την ίδια ώρα, όπως εξομολογείται ο ίδιος ο συγγραφέας στο blog της dPICTUS, αυτή η επιλογή σε κάνει να αναρωτιέσαι τι κάνουν αυτοί σε αυτό το βιβλίο, από πού τρύπωσαν εκεί, ποιες ιστορίες κουβαλούν. Δείτε περισσότερα
ΚΑΙ… ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Πώς φτιάχνεται ένα παιδικό βιβλίο-και οι συνέπειες για το περιβάλλον μας, της Ροδούλας Παππά
Εικονογράφηση: Κώστας Μαρκόπουλος
Εκδόσεις: Νεφέλη
Ή μήπως νομίζετε πως ξέρετε με ποιον τρόπο φτιάχνεται ένα βιβλίο; Το βιβλίο της Ροδούλας Παππά, του Κώστα Μαρκόπουλου και των εκδόσεων Νεφέλη πιάνουν την βιομηχανία του βιβλίου από την πρώτη σταγόνα της βροχής, αυτή που ποτίζει το συνήθως μακρινό δέντρο (υψηλή μετανάστευση) από το οποίο θα φτιαχτεί το βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας. Ξετυλίγεται έτσι ένα ιδιαίτερης αισθητικής βιβλίο το οποίο περιγράφει με πληρότητα ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής ενός και κάθε βιβλίου. Γιατί το βιβλίο δεν ξεκινά από την ώρα που ο υπεύθυνος εκδόσεων του αντίστοιχου εκδοτικού οίκου λαμβάνει ένα χειρόγραφο με μία ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά αρκετά πιο πριν στα βάθη κάποιου δάσους ή -είθε- σε κάποιο εργοστάσιο ανακύκλωσης χαρτιού.
*
ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ…
Με δυνατή φωνή, του Αντόνιο Φεράρα
Εκδόσεις Καλέντης
Ο Αντόνιο Φεράρα (Με δυνατή φωνή, εκδόσεις Καλέντη, μετάφραση Άννα Παπασταύρου), γράφει για έναν “τρελό”, τον Λούτσιο, ο οποίος μόλις απολύθηκε από εκπαιδευόμενος σε εργοστάσιο γυαλιών οράσεως βρέθηκε μετέωρος. Έχοντάς τον ακούσει να διαβάζει μεγαλόφωνα στη βιβλιοθήκη, σε μια μικρή πλάκα του, ο υπεύθυνος των εθελοντών που διαβάζουν σε άλλους, τον πλησίασε και του πρότεινε να τους ακολουθήσει στην “τρέλα” του εθελοντισμού. Ο διστακτικός στην αρχή Λούτσιο κάνει μια δοκιμή μεγαλόφωνης ανάγνωσης σε έναν βαριά άρρωστο ηλικιωμένο κύριο. Δεν πήγε καλά, αποτυχία! Αλλά μια τέτοια “τρέλα” είχε μόλις αρχίσει… O Λούτσιο θα πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι και θα διαβάζει, ως εθελοντής, σημαντικά βιβλία σε άγνωστους ανθρώπους. Ώσπου μια μέρα, θα διαβάσει σε κάποιον που θα του αλλάξει για πάντα τη ζωή.
Να το πάρει το ποτάμι, της Χριστίνας Φραγκεσκάκη
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Εκδόσεις: Κέδρος, 2014
Η κυρία Συμέλη και τα παιδιά παίζουν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Ένα παιχνίδι, ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων, που γίνεται αφορμή για να μυηθούν τα παιδιά στα άδυτα μιας βιβλιοθήκης και στα μυστικά των βιβλίων της. Ψάχνουν την καρδιά του σχολείου. Στην πραγματικότητα ψάχνουν να βρούν που ακριβώς χτυπά η καρδιά του σχολείου και πως χτυπά;
“Στην πόρτα της βιβλιοθήκης, η κυρία Συμέλη κοντοστέκεται.
– Η καρδιά του σχολείου χτυπά. Που χτυπά; Πως χτυπά;
Πρώτος μπαίνει ο Ορέστης.
– Θέλω να ακούσω την καρδιά του σχολείου.
Που είναι η καρδιά του σχολείου;
– Το σημείο εσύ θα το βρεις, του λέει η κυρία Συμέλη.
