Πέθανε σήμερα ο ποιητής και πεζογράφος Κωστής Γκιμοσούλης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως συμβολαιογράφος.
Το 1983 άρχισε να εκδίδει τα πρώτα του ποιήματα. Εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές: «Επικίνδυνα παιδιά», «Ο ξυλοκόπος πυρετός» (Κέδρος, 1993), «Το στόμα κλέφτης», (Κέδρος, 1986), «Η αγία μελάνη» (Κέδρος 1994), «Αγάπη από ζήλια» (Κέδρος, 2004). Το 1988 πέρασε στον πεζό λόγο. Έγραψε διηγήματα και μυθιστορήματα όπως τα «Στάχτη στα μάτια» (Κέδρος, 1988), «Ο άγγελος της μηχανής» (Κέδρος, 1990), «Μια νύχτα με την Κόκκινη» (Κέδρος, 1995), «Ανατολή» (Κέδρος, 1998), «Χέρι στη φωτιά» (Κέδρος, 1999), «Βρέχει φως» (Κέδρος, 2002), «Το θηρίο είναι παντού» (Κέδρος, 2003), «Η κραυγή της πεταλούδας» (Κέδρος, 2007), «Το φάντασμά της» (Κέδρος, 2009), «Το αηδόνι στο πόδι της» (Καστανιώτης, 2012), «Όλες μία» (Καστανιώτης, 2018), «Μεταξοχώρι-Αλφάβητο για όρη» (Καλειδοσκόπιο, 2019).
Το βιβλίο του «Μαύρος χρυσός» περιείχε ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ στο «Για να μάθεις να πετάς» η εικονογράφηση ήταν του Γιάννη Ψυχοπαίδη.
Το 1997 συμμετείχε ως ηθοποιός, υποδυόμενος έναν ήρωά του, στη μικρού μήκους ταινία «Δεύτερο κράνος» της Αθηνάς Σακελλαρίου, η οποία προβλήθηκε στο φεστιβάλ Δράμας.
Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Είχε βραβευτεί με το βραβείο Μαρίας Ράλλη για την ποιητική του συλλογή «Ο ξυλοκόπος πυρετός».
Η Εταιρεία Συγγραφέων τον αποχαίρετησε με ένα απόσπασπα από το ποιήμα του «Αγάπη από ζήλια»:
Έφυγε κι ήρθε
ήρθε κι έφυγε
γκρέμισε τον τοίχο
και τον έχτισε
άναψε φωτιά στο σπίτι
και την έσβησε
ένα φεγγάρι μ’ ερωτεύτηκε
και πάει πια με ξέχασε.
Σε μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις, την 1η Ιουνίου, είχε γράψει:
πάντα θα μου μένει μια γεύση ανικανοποίητου
πάντα θα λείπει κάτι. τί; δεν ξέρω ούτε πρόκειται να μάθω
μόνο στην αγκαλιά της δημιουργίας…
μοιάζω με μαγικό κουτί με δίχως πάτο
