Ήταν ίσως ο μικρότερος καλικάντζαρος από όλους. Και το θέμα ήταν πως φαινόταν να είναι και ο πιο διαφορετικός. Καταρχάς, σκεφτόταν. Είχε μυαλουδάκι δηλαδή που δούλευε λιγάκι και δεν ήταν προγραμματισμένο μόνο για σκανταλιές, πειράγματα, χοντράδες, αγριοφωνάρες και σαματά.
Κι αυτό το μυαλουδάκι του τον οδήγησε κάποτε να σκεφτεί πως δε θα ήθελε να κάνει το γνωστό δρομολόγιο των καλικάντζαρων “Κάτω Κόσμος-Πάνω Κόσμος” σε μέρες 13 και μετά ξανά κάτω για έναν χρόνο και δώστου το πριόνι απ’ την αρχή. Και τι λαχτάρισε; Παιχνίδια και παιδιά. Και ένα σπίτι ζεστό. Και ζωή ανθρώπινη, όμορφα ανθρώπινη.
Κι όταν όλοι οι καλικάντζαροι κίνησαν για τον επάνω κόσμο, κίνησε κι αυτός μαζί τους. Ήταν κοντά τους στους καβγάδες και τις τρέλες τους. Μα κατά τα Θεοφάνια, όταν ο παπάς πέρασε να αγιάσει τα ύδατα των σπιτιών, τους άκουσε όλους να φωνάζουν το γνωστό
“Φεύγετε να φεύγωμε, τι έρχεται ο τρελόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του. Μας άγιασε μας έβρεξε και μας εκατέκαψε!”
…ο μικρός καλικάντζαρος κρύφτηκε και δεν τους ακολούθησε στα έγκατα της γης. Ήταν ελεύθερος επιτέλους να ζήσει το όνειρό του. Και θα το έκανε τρυπώνοντας από την καμινάδα στο σπίτι της οικογένειας του Φάνη με τον οποίο θα γνωριστεί, θα κοιταχτεί δίχως να σκιαχτεί και θα ονειρευτεί. Μα πάνω απ’ όλα θα ζητήσει να ζήσει με την οικογένεια του Φάνη έναν ολόκληρο χρόνο (κι ίσως και λίγο παραπάνω). Αλλά τι είναι ο… χρόνος; Πώς κυλά; Πώς μετριέται; Τι είναι αυτοί οι δώδεκα μήνες κι εκείνες οι τέσσερις εποχές; Στη δική του ζωή, οι καλοκάντζαροι χρόνο εννοούσαν κάτι που άρχιζε με χρατς και τελείωνε με χρουτς. Χρατς είναι το πρώτο πριόνισμα σαν τους διώξει ο παπάς. Χρουτς το τελευταίο πριόνισμα πριν ανέβουν στον πάνω κόσμο. Κι η μαμά του Φάνη, δε θα χαλάσει το χατίρι ούτε στο γιο της ούτε στον μικρό καλικάντζαρο. Και θα τους τα εξηγήσει όλα για το χρόνο. Πάει ο παλιός ο χρόνος; Ναι! Αλλά πώς πάει και κυρίως… πού;
Η Μαρία Πετκανοπούλου χρησιμοποιεί μια χριστουγεννιάτικη και “νεοχρονιάτικη” -ας μου επιτραπεί το αδόκιμο- ιστορία σε πρώτο επίπεδο για να μιλήσει για το χρόνο, τις υποδιαιρέσεις του, τα κομμάτια του εκείνα που συχνά τα παιδιά γνωρίζουν εξ’ ονόματος αλλά όχι κατ’ ουσίαν. Εκτός από τον πολύ έξυπνο τίτλο του βιβλίου, εξίσου επιτυχή θεωρώ την τοποθέτηση ως πρωταγωνιστή της ιστορίας ενός πλάσματος που αγνοεί το χρόνο και γνωρίζει αδρές του γραμμές μόνο μέσα από δύο χαρακτηριστικούς ήχους του πριονιού του. Κάπως έτσι λειτουργούν και τα παιδιά μέχρι τα 2-3 τους χρόνια: με ήχους, με σημάδια, με αισθήσεις, με μονοσήμαντα κάδρα. Κι η συγγραφέας, ως εκπαιδευτικός, το γνωρίζει, το στοχεύει και το αναδεικνύει προσπαθώντας να δώσει μέσα από αφήγηση κλασικού παραμυθιού μια βασική ανάγνωση της έννοιας του χρόνου για τα παιδιά πέριξ των 4-6 ετών.
Εν είδει επιμέτρου, ένα εκτενές μηνιαίο ημερολόγιο στο τέλος του βιβλίου, δίνει τη δυνατότητα στο παιδί-αναγνώστη να ζωγραφίσει κάθε μήνα τη χρονιά του αν… ο μικρός καλικάντζαρος ερχόταν στο δικό του σπίτι. Ταιριαστό συμπλήρωμα για ένα βιβλίο για το χρόνο αυτό το ημερολόγιο.
Η εικονογράφηση της Άννας Καρνή (με διαφορά η καλύτερή της δουλειά ως τώρα) έχει, εκτός από το πραγματικά πολύ όμορφο εξώφυλλο και αρκετές ακόμα όμορφες εικονογραφικές προσεγγίσεις, αποκαλύπτοντας μια παραπάνω από αισθητή εικαστική αλλαγή προς το καλύτερο. Οι διαβαθμίσεις του μπλε και του μαύρου, οι σκιές καθώς και τα τοπία και τα σπίτια είναι από τις δυνατότητες απεικονίσεις της.
Από τις εκδόσεις Βάρφη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο χρόνος ξεκινάει με το Χρατς και τελειώνει με το Χρουτς |
| Συγγραφέας: | Μαρία Πετκανοπούλου |
| Εικονογράφηση: | Άννα Καρνή |
| Επιμέλεια-Διορθώσεις: | Φώτης Γιάντσιος |
| Εκδόσεις: | Βάρφη, Δεκέμβριος 2016 |
| Σελίδες: | 96 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-5261-06-1 |
