… Το τελείωσα το Millennium Falcon
Ο γιος του κρατούσε ευλαβικά το γκρίζο διαστημόπλοιο από Lego σαν να ήταν ιερό λείψανο…
… Βλέπω τον Χαν Σόλο. Κι εδώ… ο Τσουμπάκα είναι αυτός; Έβαλες μέχρι και τον Λουκ Σκαϊγουόκερ στο πιλοτήριο. Όλα τέλεια. Άρα γιατί κλαις;
Η μαμά…
Τι έγινε με τη μαμά;
Δεν με αφήνει … να της το δείξω.
Σε ποια να το δείξεις; Στην Άννα;
… Εντάξει μικρέ. Άκου τι θα κάνουμε. Πρώτα θα καθαρίσεις την άμμο της γάτας και μετά μπορείς να πεταχτείς λιγάκι δίπλα, για να δείξεις το Millennium Falcon στην Άννα. Πώς σου φαίνεται;
Ο Μαξ συγκατένευσε…
… Α, Μαξ, να σου πω!
… Ποιο είναι το σύνθημα;
Γράφει η Κατερίνα Γούδα
ΠΑΓΑΚΙΑ….ήταν το σύνθημα, ήταν η λέξη που είχαν συμφωνήσει ο εξάχρονος Μαξ με τον μπαμπά του. Ήταν η λέξη που θα τον προστάτευε από τους κακούς ανθρώπους που θέλουν να βλάψουν τα μικρά παιδιά. Ήταν ο κωδικός ασφαλείας τους.
ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ: Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν πάτε εσείς να πάρετε το παιδί σας από το σχολείο, την γιαγιά ή οπουδήποτε αλλού… Αν συμβεί οτιδήποτε και χάσετε το παιδί σας από το βλέμμα ή την προσοχή σας… Αν πλησιάσει ο οποιοσδήποτε το παιδί σας και προσπαθήσει να το ξεγελάσει λέγοντάς του φράσεις σαν την παραπάνω ή ακόμα πιο πειστικές “Έλα, Γιάννη, η μαμά έμπλεξε στην κίνηση και μου είπε να σε πάρω εγώ σήμερα από το σχολείο”, τότε αρκεί να έχετε δημιουργήσει μαζί με το παιδί σας έναν ΚΩΔΙΚΟ που θα τον γνωρίζει μόνο εκείνο και εσείς, μία λέξη, έναν αριθμό, κάτι που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και θα είναι ο κρίκος επικοινωνίας μεταξύ της μητέρας/του πατέρα και του παιδιού σας.
Σε έναν ξένο/άγνωστο λοιπόν που θα προσπαθήσει να το ξεγελάσει, το παιδί θα του πει πολύ απλά “Πες μου τον κωδικό”. Ο άγνωστος ή θα αποκαλυφθεί ή θα φύγει εφόσον είναι εκτεθειμένος σε κόσμο ή σε περιβάλλον που μπορεί να γίνει αντιληπτός.
(Από το άρθρο Ο κωδικός ασφαλείας έκτακτης ανάγκης μεταξύ των γονιών και των παιδιών τους)
Στην περίπτωση όμως του Μαξ, το σύνθημα είχε… αλλάξει.
«Ποιο είναι το σύνθημα;» με ρώτησε με σοβαρό ύφος.
Άρα οι υπερπροστατευτικοί γονείς του τον είχαν δασκαλέψει τι να πει αν τον ρωτούσε κάποιος κύριος στην περίφραξη του σχολείου μήπως ήθελε να δει τα κουτάβια στο σπίτι του. Ευτυχώς, όμως, υπάρχει ένα οικουμενικό σύνθημα ονόματι Rohypnol. Πιάνει σε όλα τα παιδιά, ιδίως αν τους το χορηγήσεις σε ενέσιμη μορφή.
Ο Γκίντο Τράμνιτς, ο επονομαζόμενος Δράκος με τις θερμοκοιτίδες, κατά τη σύλληψή του ομολόγησε δύο φρικτές δολοφονίες παιδιών και της Μίριαμ, της μητέρας του ενός. Ο κατά συρροή δολοφόνος θα οδηγήσει την αστυνομία του Βερολίνου στα παραμορφωμένα πτώματα των άτυχων παιδιών για να αντλείσει ικανοποίηση και ηδονή από την αποστροφή, τον φόβο και την οργή που θα προκαλέσουν οι αποτρόπαιες πράξεις του. Ένα χαμόγελο αυτοθαυμασμού θα σχηματιστεί στο πρόσωπό του και θα παραμείνει χαραγμένο μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο του.
Ο Τράμνιτς θα κριθεί από το δικαστήριο ανίκανος προς καταλογισμό, λόγω βαρύτατης σχιζοφρενικής διαταραχής και θα μεταφερθεί στη Κλινική Στάιν, ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο υψίστης ασφαλείας. Αλλά τώρα ο ψυχικά άρρωστος κρατούμενος, σιωπά μετά από τη συμβουλή του δικηγόρου του. Η αστυνομία είναι σίγουρη….είναι ο απαγωγέας του μικρού Μαξ, ο οποίος εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος πριν τρεις μήνες. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν έχουν αποδεικτικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν την άποψη τους. Χωρίς τη μαρτυρία του Δράκου με τις θερμοκοιτίδες, οι γονείς του Μαξ δεν μπορούν να είναι βέβαιοι.
Από τότε που ο γιος του εξαφανίστηκε, ο Tιλ έχει γίνει η σκιά του εαυτού του. Θέλει να αποχαιρετήσει τον γιο του γιατί έτσι τουλάχιστον πιστεύει πως θα μπορέσει να βρει ηρεμία. Θέλει να βρει τη σωρό του Μαξ, θέλει να μάθει τι του συνέβη. Πτώμα όμως δεν έχει βρεθεί και ο δολοφόνος κρατάει το στόμα του κλειστό. Μήπως υπάρχει κάποιο ίχνος ελπίδας;
Ένας τρόπος υπάρχει για να μάθει την αλήθεια και να λυτρωθεί. Πρέπει να πλησιάσει το Τράμνιτς. Πρέπει να βουτήξει στα έγκατα της Κόλασης, να γίνει ο ίδιος τρόφιμος.
Ένα χαμένο παιδί – ένας απελπισμένος πατέρας – μια κόλαση ενός ταξιδιού μέσα στην ψυχιατρική κλινική.
Ο Sebastian Fitzek καταφέρνει να υφάνει ένα δυναμικό ψυχολογικό θρίλερ συνθέτοντας μια συναρπαστική ατμόσφαιρα, όχι μόνο με την ιστορία, την πλοκή αλλά και με το τραχύ και σκληρό στυλ γραφής του, το οποίο είναι εκπληκτικά εύκολο και ευανάγνωστο. Μια από τις μεγαλύτερες φοβίες κάθε γονιού, αυτή του να χάνεις το παιδί σου, αυτός ο πόνος της απώλειας, της μη ικανότητας προστασίας ότι πολυτιμότερου έχεις στον κόσμο, της αδυναμίας αποδοχής της σκληρής πραγματικότητας, αποτελούν το θεμέλιο γύρω από το οποίο ο συγγραφέας έχτισε την τραγική του ιστορία. Παιδεραστία, απαγωγή ανηλίκων, κακοποίηση, βιασμός, δολοφονία, ναρκωτικά, πορνεία, οικονομικά συμφέροντα, διεφθαρμένοι γιατροί, όλα θα βρουν τη θέση τους κάτω από την πένα του Μετρ των ψυχολογικών θρίλερ, μέσα σε ένα απομονωμένο και αποκομμένο- από τον υπόλοιπο κόσμο περιβάλλον, όπως το……… Αλκατράζ.
Ο συγγραφέας ενώ δεν επενδύει στο χτίσιμο ολοκληρωμένων χαρακτήρων καταφέρνει με τη γρήγορη εναλλαγή ρόλων να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφουγκραζόμαστε μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης, την αγωνία και τα συναισθήματα του απελπισμένου πατέρα, ο Fitzek επιλέγει να κάνει άλματα μεταξύ των διαφορετικών αφηγητών δημιουργώντας μια κινηματογραφική εναλλαγή σκηνών, σκέψεων και συναισθημάτων. Η κορύφωση έρχεται στο τελικό plot twist, τοποθετώντας σε στην άκρη ενός γκρεμού, που δεν ξέρεις πλέον τι να πιστέψεις για να πάρεις την απόφασή σου. Τι είναι πραγματικό και τι όχι. Ποιος είναι υπαίτιος; Η ευφυΐα και η ασθένεια του νου είναι πράγματι τόσο κοντά; Μήπως είσαι εσύ τελικά που χάνεις το μυαλό σου;
… Αν δεν μπορείς να βρεις μια λογική απάντηση, τότε θα σου πρότεινα να επιστρέψεις στην αρχή των συλλογισμών μου…
Διαβάζοντάς τον Τρόφιμο αισθανόμουν ότι συμμετέχω σε μια ταινία αμερικάνικου Νουάρ όπως το Shutter Ιsland (Το νησί των καταραμένων) ή το Split (Ο Διχασμένος).
Στο τέλος του βιβλίο, εκεί που οι συγγραφείς γράφουν τις ευχαριστίες τους, ο Sebastian Fitzek επιλέγει έναν ευφάνταστο τρόπο για να δώσει τις ευχαριστίες του στους ανθρώπους που τον βοήθησαν, έτσι δημιουργεί μία μικρή ιστορία θρίλερ.
Το δωμάτιο ήταν λευκό και είχε επενδυμένους καναπέδες Chesterfield– κάτι που, πέρα από τον πανικό μου, μου προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, αφού στη Γερμανία δεν υπάρχουν τέτοια «μαλακά κελιά», όπως τα αποκαλεί ο κόσμος…
… Αν και τη δεδομένη στιγμή, εγώ, ο Σεμπάστιαν Φίτσεκ, δεν ήμουν σε θέση να κάνω τίποτε άλλο, μιας και ήμουν δεμένος επάνω σε κάτι που, απ’ όσο αντιλαμβανόμουν ήταν ένα σκληρό και κρύο χειρουργικό τραπέζι…
Αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από τη δράση και να απολαύσετε κάθε λέξη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Ο Τρόφιμος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
—————————
Ο Sebastian Fitzek γεννήθηκε το 1971 και είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Η Θεραπεία, κυκλοφόρησε το 2006 κι έγινε αμέσως best seller. Έκτοτε τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι τέσσερις γλώσσες κι έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Ο Sebastian Fitzek ζει με την οικογένειά του στο Βερολίνο. Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Το Δέμα (Βραβείο Public Καλύτερου Μεταφρασμένου Μυθιστορήματος 2019), Η Θεραπεία, Η Θέση 7A, Το Πείραμα και ο Τρόφιμος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Τρόφιμος |
| Συγγραφέας: | Sebastian Fitzek |
| Μετάφραση: | Δέσποινα Κανελλοπούλου |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Der insasse |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Μάρτιος 2020 |
| Επιμέλεια: | Μαρία Σεβαστιάδου |
| Σελίδες: | 432 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-653-030-2 |
