Γράφει η Μαίρη Τρύφων*
Είπα να κάνω τον επόμενο γύρο τηλεφωνημάτων, να μάθω νέα τους, να ανταλλάξουμε ευχές, να μιλήσουμε, να στείλουμε τηλεφωνικά φιλιά. Ακόμη και τηλεφωνικά τσιμπήματα στα μάγουλα δώσαμε! Τα μικρά παιδιά είναι ευχαριστημένα σπίτι με την μαμά και τον μπαμπά. Οι γονείς πάλι ανησυχούν για την χρονιά που μάλλον χάθηκε, τις ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, τα μαθησιακά προβλήματα, την ομαλή μετάβαση που δεν έγινε, στην επόμενη βαθμίδα.
Και κάπου εκεί μίλησα με τον Σταύρο. Σε απόλυτα σύγχρονη, εξ αποστάσεως τηλεδιάσκεψη. «Θέλει να σας δει ο Σταύρος», είπε η μαμά και αφού είχα και την άδεια της συμφώνησα. Και ξεκίνησε η…εκπαίδευση. «Καλημέρα Σταύρο μου , τι κάνεις; Πως είσαι;» μιλάω στην οθόνη, που ήταν άδεια. Από κάπου μακριά η φωνή του Σταύρου «καλά είμαι κυρία»! «Έλα εδώ παιδί μου είναι η κυρία Μαίρη». «Μα εδώ είμαι» λέει ο Σταύρος και βλέπω να περνάει μπροστά μου μια βολίδα με φωνή! «Έλα παιδί μου να μιλήσεις». «Έρχομαιιιι» ακούγεται η φωνή και εμφανίζεται 3D και live ο Σταύρος που ήταν πάνω σε ένα ποδήλατο. «Σταύρο μου πως περνάς την μέρα σου;» Επιμένω εγώ. «Καλάαα, τέλειααα κυρία, κάνω χωρίς βοηθητικές», φωνάζει ο Σταύρος, ενώ η μανούλα τον κυνηγούσε με το τηλέφωνο, ώστε να μπορώ να τον βλέπω κιόλας. Η μαμά έτρεχε, το τηλέφωνο ανεβοκατέβαινε και εγώ είχα πάθει ίλιγγο από την ταχύτητα και τα σκαμπανεβάσματα. «Σταύρο μου σου λείπει το σχολείο, οι φίλοι σου, θα ήθελες να ξεκινήσουμε, πως αισθάνεσαι, γράφεις γραμματάκια, γράφεις το όνομά σου, κάνεις ζωγραφιές;» Όλες οι ερωτήσεις μαζί, για να προλάβω τον επόμενο γύρο με το ποδήλατο βλέπετε! «Ναι, κυρία» ο Σταύρος απλός και περιεκτικός, φαντάζομαι απαντούσε για να με ξεφορτωθεί. Δεν ήξερα σε ποιο άλλο διδακτικό αντικείμενο να προχωρήσω στην τηλεδιάσκεψη, όταν ο Σταύρος με κοίταξε, για ένα νανοδευτερόλεπτο, σοβαρός και ΑΚΙΝΗΤΟΣ. Εδώ είμαστε λέω, επιτέλους θα προχωρήσει η εκπαιδευτική διαδικασία! «Κυρία να σου πω κάτι; Κοίτα τι έχω εδώ» λέει το παιδί. Και γεμάτος περηφάνια μου δείχνει να κρατά στα χέρια του μια χελώνα!!
Σε κανονικές συνθήκες, η δουλειά μας στο σχολείο θα άρχιζε αμέσως μετά από αυτήν την εικόνα. Η βιωματική προσέγγιση, από το πραγματικό ενδιαφέρον του μαθητή, η αφορμή για συζήτηση σχετικά με ζώα, εποχές, τροφική αλυσίδα, οικολογική διάσταση, διαφορετικότητα, αναδυόμενη γραφή και όπου αλλού μας πήγαινε η κουβέντα και το μυαλό τους. Μα μπροστά σε μια οθόνη τι να σου κάνει μια χελώνα; Και τι να σου κάνει και ο Σταύρος, που έλαμπαν τα μάτια του; Φυσικά έκανε το σωστό! Εξαφανίστηκε στην στιγμή, αυτός και η χελώνα του πάνω στο ποδήλατο.
Φυσικά δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη τηλεδιάσκεψη, γιατί ο συνομιλητής μου βρήκε αλλού εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Αυτά συνέβησαν όντως, μπορεί να τα περιγράφω λίγο πιο έντονα, αλλά εσείς κάντε την εικόνα. Έτσι απλά εξ αποστάσεως εκπαίδευση, σύγχρονη, ασύγχρονη, σε παιδιά αυτής της ηλικίας; Όταν το Α και το Ω είναι η κοινωνικοποίησή τους και η εξάσκηση των δεξιοτήτων τους, η προετοιμασία τους να κάθονται, να συγκεντρώνονται, να αλληλοεπιδρούν.
Ως εκπαιδευτικοί, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε προετοιμασμένοι για τα νέα δεδομένα. Και είμαστε παραπάνω από έτοιμοι, όταν μας πουν να χρησιμοποιήσουμε νέους τρόπους εκπαίδευσης. Αλλά πάντα, μα πάντα, η ματιά, το χάδι, η φωνή, η διάδραση, η συναναστροφή, η αλληλεπίδραση η βιωματική μάθηση, η ανθρώπινη σχέση εκπαιδευτικού και μαθητή, κάνουν την διαφορά.
Να είναι καλά πάντως ο Σταύρος και η χελώνα του. Να περνάνε καλά και ας μην κάναμε μάθημα σήμερα. Θα βρω τρόπο να τους κερδίσω το ενδιαφέρον αύριο. Σκέφτομαι μήπως κάνω και εγώ ποδήλατο σύγχρονα και εξ αποστάσεως!
* Η Μαίρη Τρύφων είναι προϊσταμένη του 9ου Νηπ/γείου Π.Φαλήρου και υπεύθυνη Δημοτικών Βιβλιοθηκών δήμου Π. Φαλήρου
