Ο Ρίκο Κοκορίκο γεννήθηκε στο μακρινό Πορτορίκο, τον βάφτισαν Ερρίκο αλλά όλοι τον φωνάζουν Ρίκο. Είναι ένα αξιαγάπητο κοκοράκι, όπως όλοι καταλάβατε με τη δική του ιστορία. Η οικογένεια του Ρίκο αναγκάστηκε να αναζητήσει στην Ελλάδα μια καλύτερη ζωή και μια θέση εργασίας για τον μπαμπά του Ρίκο, τον κύριο Φιοντορίκο. Έτσι από το εξωτικό Πορτορίκο βρέθηκαν σε ένα τσιμεντένιο κτίριο κάπου στην Αθήνα, μα πάνω απ’ όλα σε μια άγνωστη χώρα μακριά από φίλους και συγγενείς. Όπως κάθε αρχή και δύσκολη για την οικογένεια του Ρίκο. Μεσάνυχτα βαθιά και ακούστηκε μια φωνή “Κικιρικοοοο, κικιρίκοοοο”, όλη η γειτονιά ανάστατη. Μπορείτε να φανταστείτε ποιος ήταν. Μα φυσικά ο Ρίκο με την δυνατή φωνή έκραζε, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε μέρα, ίδια ώρα και κανείς δεν έκανε ποτέ παράπονο. Μήπως κάποιος πρέπει να του πει ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει διαφορά ώρας με το Πορτορίκο και τα κοκόρια λαλούν άλλη ώρα. Η δύναμη της συνήθειας βλέπετε είναι δυνατή, δεν μπορεί, γρήγορα θα προσαρμοστεί. Κάποιο άλλο βράδυ ξαφνικά, έκανε λάθος δεύτερη φορά, και τους ξύπνησε όλους. Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα έγιναν σοβαρά, τα λόγια των γειτόνων έγιναν απειλητικά και έφτασαν μέχρι το Δήμαρχο. Απαίτηση να φύγει ο Ρίκο και η οικογένεια του μακριά γιατί είναι διαφορετικοί, άλλη ράτσα, άλλη φυλή! Ευτυχώς υπήρχαν και λιγοστοί που δικαιολόγησαν τη συνήθεια του Ρίκο και ο ίδιος φοβήθηκε τόσο πολύ που από εκείνο το βράδυ έκοψε την παλιά συνήθεια. Έτσι κάθε πρωινό με τ’ άλλα τα κοκόρια λαλεί με τη δυνατή του τη φωνή. Δύσκολη η προσαρμογή για το Ρίκο, τη γλώσσα δε γνωρίζει και στο σχολείο πηγαίνει για να τη μάθει. Η ίδια όμως συμπεριφορά. “Ο ξένος είναι διαφορετικός γι’ αυτό είναι ενοχλητικός” φωνάζουν οι μεγάλοι. Τα παιδιά όμως δεν γνωρίζουν διαφορές και όλοι έχουν να πουν ένα καλό λόγο για το μικρό Ρίκο και στάθηκαν δίπλα του και στα δύσκολα. Το βιβλίο κρύβει ένα μυστικό: “όταν η αγάπη κυβερνάει, η ξενοφοβία περνάει”.
Στο τέλος του βιβλίου η Σοφία Μαντουβάλου μας εξομολογείται : “Στο δημοτικό, ο καλύτερος μου φίλος είχε Ιταλό μπαμπά, Ελληνίδα μαμά και Γαλλίδα γιαγιά…Στο γυμνάσιο καθόμουνα στο ίδιο θρανίο με τη Ρόζυ, μια αφρικάνα πριγκίπισσα που ώσπου να μάθει Ελληνικά μου μίλαγε με φοβισμένα μάτια. Ευτυχώς στο πανεπιστήμιο συνάντησα όλες τις φυλές του κόσμου. Τις γνώρισα, τις αγάπησα, τις ξεφοβήθηκα. Σήμερα έχω πολλούς ‘ξένους’ φίλους.”
Ο Ρίκο Κοκορίκο θίγει το θέμα της ξενοφοβίας, με τρόπο προσιτό για παιδιά νηπιαγωγείου αλλά και δημοτικού ώστε να γίνει κατανοητό ότι το διαφορετικό δεν είναι ενοχλητικό, αν το γνωρίσουμε καλύτερα. Στις μέρες μας υπάρχουν πολύχρωμες τάξεις και η διαφορετικότητα αποτελεί έναυσμα για την καλλιέργεια της αποδοχής και του σεβασμού σε κάθε τι διαφορετικό και την αρμονική συνύπαρξη των παιδιών μέσα σ’ ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον.
Η Τέτη Σώλου με τις ζωγραφιές της μας μεταφέρει στον κόσμο του Ρίκο και χρησιμοποιεί σε κάποια σημεία της αφήγησης λεζάντες που εκφράζουν τα λεγόμενα των ηρώων της ιστορίας. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Ρίκο από το Πορτορίκο, γίνεται συμπαθής στα παιδιά και τάσσονται υπέρ του με επιχειρήματα. Τα παιδιά γράφουν γράμματα συμπαράστασης και ζωγραφιές στο Ρίκο για να του δώσουν λίγη χαρά. Είναι ένα κοκοράκι από άλλη χώρα και το μόνο που ζητά είναι για το ίδιο και τη οικογένεια του, μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Ένα βιβλίο που προκαλεί ερωτήματα και γίνεται μάθημα ζωής και συμπεριφοράς για μικρούς και μεγάλους.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Ρίκο Κοκορίκο |
| Συγγραφέας: | Σοφία Μαντουβάλου |
| Εικονογράφηση: | Τέτη Σώλου |
| Εκδόσεις: | Μικρή Μίλητος, 2002 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 28 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-8340-11-4 |
