Ο Μάριος πέρασε μια πολύ δύσκολη μέρα. Ο πατέρας του τού έκανε συνέχεια παρατηρήσεις. “Βγάλε τα παπούτσια σου, έχουν λάσπες”. Ο Μάριος του αντιμιλούσε απότομα. Στο τραπέζι του έφταιγε το φαγητό. “Είσαι με τα καλά σου; Σπανάκι θα φάμε;” φώναξε στον πατέρα του ο οποίος δεν άντεξε και τον έστειλε στο δωμάτιό του να ηρεμήσει. “Σιγά μην ηρεμήσω”, συνέχισε να μουρμουρίζει ο Μάριος βλοσυρός και αγριεμένος. Μα εκεί, στο δωμάτιό του, κάτι μέσα του άρχισε να φουντώνει. Ένα τρομερό πράγμα. Φούσκωνε, φούσκωνε ώσπου βγήκε από μέσα του με ορμή. Το τρομερό αυτό Πράγμα ήταν μάλλον πολύ οργισμένο. Άρχισε να σπάει τα πράγματα του Μάριου, να κοπανάει ό,τι έβρισκε μπροστά του, να τα κάνει όλα λίμπα πραγματικά. Ο Μάριος ότι δεν πάνε καθόλου καλά. Κι αυτός ο παράξενος θυμός που είχε νιώσει μέσα του, είχε αρχίσει ακόμα πιο παράξενα να στρέφεται εναντίον του.
Λόγος λιτός, κείμενο σύντομο, ιστορία καλοειπωμένη και με μια ουσιαστική εξερεύνηση του θυμού ως ρεαλιστική ψυχοσωματική νύξη και όχι ως διδαχή “μην το κάνεις, είναι κακό”. Ο θυμός, αυτό το σπουδαίο συναίσθημα που μας φθείρει όμως όταν είναι συνεχής ή τακτικός πελάτης της καρδιάς και του σώματός μας βρυχάται μέσα μας, πετιέται από μέσα μας κι ύστερα πετάει κι ο ίδιος ο,τι βρει, σαν ένα πλάσμα, σαν ένα Πράγμα που ζει μέσα μας και περιμένει να το ταίσουμε για να βγει και να μας δείξει πόσο δυνατός είναι. Αυτή η ευρηματική απεικόνιση και απόδοσή του από τη συγγραφέα ως ξεχωριστής οντότητας δεν απενοχοποιεί το παιδί-αναγνώστη από τις στιγμές που αισθάνεται το δικό του θυμό, το δικό του Πράγμα να βρυχάται, δεν το δικαιολογεί μα δεν το στιγματίζει κιόλας. Μπορεί να συμβεί σε όλους μας. Αντιθέτως, σκιαγραφεί με εξαιρετικό τρόπο το αποτέλεσμα της δράσης του Θυμού ως συναισθήματος εξόχως ψυχοφθόρου. Ταυτόχρονα όμως δεν ενοχοποιεί και τις αιτίες ή πράξεις που οδηγούν στο θυμό, πράξεις και αιτίες διαφορετικές για τον καθένα μας. Το διδακτικό στυλ απουσιάζει πλήρως και αυτό είναι που ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο στη γραφή της Μιρέιγ ντ’ Αλλανσέ.
Εξαιρετική βρίσκω και την εικονογραφική απόδοση της “ανόδου” και της “πτώσης” του κόκκινου τέρατος, μέχρι τη στιγμή που ο Μάριος καταφέρνει να το τιθασεύσει και να επιστρέψει σε μια πιο επιθυμητή και λειτουργική συναισθηματική κατάσταση.
Από τα καλύτερα βιβλία για τα συναισθήματα. Η έκδοση των εκδόσεων Ηλίβατον συνοδευόταν και από το Θυμόμετρο που μετρούσε το…
Μεγάλο σας Θυμό. Μπορείτε ασφαλώς να φτιάξετε μόνοι σας ένα θυμόμετρο κολλώντας φάτσες από την πιο ήρεμη προς την πιο εξοργισμένη και να μετριέστε κάθε φορά που θέλετε να εξερευνήσετε το θυμό σας!
Η Μιρέιγ ντ’Αλλανσέ γεννήθηκε το 1958 στο Σαμαλιέρ της Κεντρικής Γαλλίας. Μεγάλωσε στη Γερμανία και σπούδασε στο Στρασβούργο σχέδιο το οποιίο δίδαξε προτού ασχοληθεί επαγγελματικά με την εικονογράφηση. Ζει και εργάζεται στη Λιλ της Γαλλίας κι έχει τρία παιδιά.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Μιρέιγ ντ’ Αλλανσέ
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο μεγάλος θυμός |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Grosse colère (Εκδόσεις L’école des loisirs, Παρίσι, 2000) |
| Συγγραφέας: | Μιρέιγ ντ’ Αλλανσέ |
| Εικονογράφηση: | Μιρέιγ ντ’ Αλλανσέ |
| Μετάφραση: | Χριστίνα Σιδηροπούλου |
| Γλωσσική επιμέλεια: | Απόστολος Μίνος |
| Εκδόσεις: | Ηλίβατον, Ιούλιος 2008 |
| ISBN: | 978-960-8085-07-7 |
