Η Μάγια, ο μπαμπάς και ο σκύλος τους ο Πιπ είναι θλιμμένοι. Βιώνουν μια μεγάλη απώλεια. Τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή τους από την ημέρα που πέθανε η μαμά. Όταν η Μάγια είναι πολύ λυπημένη, ο μπαμπάς την αγκαλιάζει και της αφηγείται τις καλύτερες ιστορίες με ήρωες την ίδια και τον Πιπ.
Ένα απόγευμα η Μάγια νιώθει θλιμμένη και ανήσυχη. Τότε ο μπαμπάς της αποφασίζει να μοιραστεί μαζί της μια πραγματική ιστορία η οποία αφορά στη μητέρα της. Της μιλά για τους σπόρους της ελπίδας τους οποίους η μαμά της Μάγια φύτευε όταν ένιωθε αναστατωμένη ή λυπημένη. Οι σπόροι αυτοί και τα φυτά που προσδοκούσε να δει να φυτρώνουν και να ανθίζουν την γέμιζαν ελπίδα κι αισιοδοξία.
Στην αποθήκη του σπιτιού της η Μάγια ανακαλύπτει όλα όσα χρειάζεται κι αρχίζει να αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στη φροντίδα του παραμελημένου κήπου. Η ενασχόληση με τα φυτά τη βοηθά να ηρεμεί. Σε λίγο καιρό ο κήπος ανθίζει και γεμίζει πεταλούδες και μικρά ζώα.
Η Μάγια, ο μπαμπάς και ο σκύλος τους ο Πιπ εξακολουθούν να είναι θλιμμένοι. Τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή τους από την ημέρα που πέθανε η μαμά. Κάτι όμως έχει αλλάξει. Για πρώτη φορά υπάρχει ελπίδα!
Το βιβλίο διαπραγματεύεται το δύσκολο θέμα της απώλειας της μητέρας. Η συγγραφέας μέσα από τριτοπρόσωπη αφήγηση φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται ένα μικρό κορίτσι και ο πατέρας της την απώλεια. Εστιάζει κυρίως στους τρόπους τους οποίους επιστρατεύει ο πατέρας προκειμένου να βοηθήσει την κόρη του να διαχειριστεί το πένθος της. Η ιστορία η οποία αφηγείται στο κορίτσι σχετικά με τους σπόρους της ελπίδας την ενδυναμώνουν και της προσφέρουν μια «θεραπευτική» διέξοδο αλλά και ελπίδα στην ίδια αλλά και τον πατέρα της.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι η αισιόδοξη και θετική προσέγγιση. Σε αυτό βοηθά το σύντομο και λιτό, χωρίς εξάρσεις κείμενο αλλά και η πολύχρωμη, ζωντανή εικονογράφηση. Σίγουρα χρειάζεται η διαμεσολάβηση του ενήλικα για την αποσαφήνιση της λέξης έφυγε η οποία αποδίδεται μέσα σε εισαγωγικά.
Η εικόνα σε αρκετά σημεία αποδεσμεύεται από το κείμενο και παρέχει δικά της μηνύματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μήνυμα για την ύπαρξη μονογονεϊκών οικογενειών το οποίο προκύπτει από τις απεικονίσεις οικογενειών στο πάρκο. Ωραίος και ο συμβολισμός με την ίδια εικόνα να αρχίζει και να ολοκληρώνει την ιστορία. Ο κήπος αποδίδεται στην αρχή σχετικά μουντός και παραμελημένος. Στην είσοδο του σπιτιού στο βάθος απεικονίζονται η Μάγια με τον σκύλο της και τον μπαμπά της ο οποίος εμφανίζεται αποσυρμένος και φορά τη μία του μόνο παντόφλα. Στο τέλος του βιβλίου η σκηνή είναι ίδια μικρές όμως λεπτομέρειες την καθιστούν διαφορετική. Υπάρχει πολυχρωμία και η Μάγια με τον μπαμπά της και το σκύλο τους είναι αγκαλιασμένοι.
[vc_btn title=”Κερδίστε ένα βιβλίο” style=”flat” color=”primary” i_icon_fontawesome=”fa fa-address-card” add_icon=”true” link=”url:http%3A%2F%2Fwww.elniplex.com%2Fsummetoxi-sto-diagonismo%2F|||”]
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο κήπος της ελπίδας |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | The garden of hope |
| Συγγραφέας: | Isabel Otter |
| Συγγραφέας: | Katie Rewse |
| Σειρά : | Πυξίδα (για εφήβους και ενήλικες) |
| Επιμέλεια-Απόδοση: | Ράνια Τζιαμπίρη |
| Εκδόσεις: | Εκδόσεις Τζιαμπίρης – Πυραμίδα, 2018 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 22.5 Χ 27.5 |
| ISBN: | 978-960-5932-14-5 |
