Καταρχάς, όποιος δεν χαζέψει με αυτό το εξώφυλλο, πρέπει να είναι διαταραγμένη προσωπικότητα. Τι αποχρώσεις είναι αυτές που πέτυχαν η Αλεξάνδρα Μπάκαλου και οι άνθρωποι του Καλειδοσκοπίου! Σε αναγκάζει να σύρεις την παλάμη σου απαλά πάνω του αυτό το εξώφυλλο. Σε προδιαθέτει ότι πρόκειται να ανοίξεις κάτι πολύ ιδιαίτερο που θα φωτοβολήσει σχεδόν αστραποβόλα.
Το πράγμα ξεφυλλίζοντας γίνεται ακόμα πιο μαγευτικό. Η αίσθηση που άφησε το εξώφυλλο δεν σε εγκαταλείπει, εξακολουθεί να γυρίζεις με προσοχή τις σελίδες, να γδέρνεις τον αντίχειρά και τον δείχτη σου στις άκριές τους. Κι αν στάθηκα πολύ στις αισθήσεις κι όχι στο περιεχόμενο ετούτου του βιβλίου, είναι γιατί το βιβλίο είναι κατά βάση ένα έργο τέχνης που την υπηρετεί από το πρώτο του γραμμάριο μέχρι το τελευταίο του αόρατο μόριο.
“Στη Ναταλία, τη μικρή μου ανεμώνα, η γιαγιά”, το αφιερώνει η Αγνή Στρουμπούλη στην εγγονή της. Και σαν τη Ναταλία μας παίρνει όλους από το χέρι, μας καθίζει κοντά της και αρχίζει να αναπτύσσει τον φάρο των λέξεών της, αργά, ανεξάντλητα, με λυρισμό, με όνειρο, με ταξίδι.
Στο κέντρο της, λόγια και ιστορίες από τον κόσμο των φυτών και των δέντρων, της γης και της σποράς της, των ανθρώπων που δημιουργούν κι αλληλεπιδρούν με τη φύση και τα όντα της, τα λουλούδια που ανθούν ή μαραζώνουν. Ιστορίες, τριανταέξι, από τα μισολησμονημένα νησιά της Ελλάδας, από την Ήπειρο και τη Θράκη, από την Κρήτη τη μεγάλη και στο τέλος μια μικρή χούφτα ιστορίες από βαλκάνιους και μεσόγειους γείτονες, τη Μάλτα, τη Ρουμανία και κόσμους πιο μακρινούς.
Τριανταέξι διαμάντια της προφορικής παράδοσης που ήδη από την τίτλο τους νιώθεις την αυθυποβολή: Η Σησαμόμελη (Κάρπαθος), Το φιδόδεντρο (Αρκαδία), Τα κουκάκια (Μάνη), Η Σελινού (Μύκονος), Ο Πολυροβιθάς (Κάρπαθος), Το μαγεμένο καβάκι (Λέσβος), Η ψιντρή βασιλικιά (Κύπρος). Με το όμορφο χρώμα της ντοπιολαλιάς, των ιδιωματισμών, των λόγων που λένε τα χείλη και δεν γράφουνε τα χέρια, των λέξεων που λέγανε οι γιαγιάδες κι όλοι οι παλιοί που είχαν την αφήγηση στο αίμα τους και συναρπάζουν, με όλα τα φροντισμένα μέσα που ‘χε στη διάθεσή της, η Αγνή Στρουμπούλη αναπλάθει ένα ιδιαίτερο υλικό και μέσω της πολύχρονης προσωπικής της έρευνας μάς το παραδίδει ατόφιο δικό μας και σπαρακτικά αληθινό.
Το παραμύθι είναι το κάτοπτρο της ζωής μας. Όσα έζησαν οι άνθρωποι χρόνια χιλιάδες, εκεί μέσα έτρεξαν να το διοχετεύσουν, να το εξανθρωπίσουν, να το κατανοήσουν και να κατανοηθούν. Μην αφήσουμε τα παιδιά μας δίχως παραμύθι. Θα ‘χουν πόνους και δε θα αναγνωρίζονται ούτε οι εύκολοι.
Από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Άρτιο.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο δέντρος- Παραμύθια λαϊκά με δέντρα και φυτά |
| Συγγραφέας: | Αγνή Στρουμπούλη |
| Εικονογράφηση: | Αλεξάνδρα Μπάκαλου |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, 2017 |
| Διόρθωσεις-επιμέλεια: | Χάρης Πολίτης |
| Καλλιτεχνική επιμέλεια: | Εριφύλη Αράπογλου- εvARTE |
| Σελίδες: | 224 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 23.5 |
| ISBN: | 978-960-471-114-7 |
