“Μέσα σ’ έναν βάτραχο κρύβεται πάντα κάποιος άλλος,
έλεγαν οι μεγάλοι βάτραχοι. Ο αληθινός του εαυτός”.
Μια φορά κι έναν καιρό οι βάτραχοι μεγάλωναν ακούγοντας παραμύθια…
Με αυτόν τον τρόπο ξεκινά η ιστορία μας, μια στιχομυθία ανάμεσα σ’ ένα βάτραχο και μια βατραχίνα σε μια λίμνη με νούφαρα.
Ο πράσινος βάτραχος καθώς μεγάλωνε και μάθαινε πράγματα για τον εαυτό του, μόλις έβλεπε πριγκίπισσα πήγαινε από κοντά μη τυχόν και της πέσει το τόπι να τρέξει να το πιάσει και να κερδίσει εκείνο το φιλί που θα τον μεταμόρφωνε σε πρίγκιπα, ή μάγο, ή μάγειρα ή οτιδήποτε άλλο εκτός από βάτραχο.
Μάταια όμως περίμενε γιατί μερικές πριγκίπισσες τον αγνοούσαν αλλά και όσες πριγκίπισσες του έδωσαν το πολυπόθητο φιλί δεν κατάφεραν τίποτα.
Ο βάτραχος έμενε πάντα βάτραχος προς μεγάλη του θλίψη!
Κάπου εκεί παραδίπλα, στη δεξιά όχθη του ποταμού μια βατραχίνα έπαιζε με το τόπι της και περίμενε κι εκείνη το φιλί από ένα πρίγκιπα που θα τη μεταμόρφωνε σε κάτι άλλο, ώστε να βρει τον πραγματικό εαυτό της. Όμως ο καιρός περνούσε και τίποτα δεν τάραζε τα ήσυχα νερά της λίμνης για το βάτραχο και τη βατραχίνα. Σιγά σιγά, άρχισαν τα χαμόγελα, οι καλημέρες και γνωρίστηκαν μεταξύ τους κι άρχισαν να νοιώθουν ότι κάτι απροσδιόριστο τους κρατούσε μαζί ενωμένους. Κάτι παράξενο, που δεν ήξεραν ούτε τι ακριβώς ήταν, ούτε πως το λέγανε…
Τότε ο βάτραχος είχε μια ιδέα να βάλουν δοκιμασίες ο ένας στον άλλο για να ανακαλύψουν τι τους συμβαίνει. Στη βατραχίνα άρεσε πολύ το παιχνίδι και έριχνε τις δοκιμασίες σαν να’ τανε μπαλιές.
“Πρώτη δοκιμασία: θυμήσου την μυρωδιά μου.
Πιάστ’ την κι ακούμπησέ την απαλά στο μαξιλάρι σου”.
Ο βάτραχος έκλεισε τα μάτια του και θυμήθηκε την μυρωδιά της, πως ήταν δυαντον να την ξεχάσει. Ήταν η σειρά του τώρα…
“Εσύ τώρα θυμήσου τη φωνή μου.
Πάρε ένα μικρό καρφί και κρέμασε τη στο προσκέφαλό σου”. Η βατραχίνα θυμήθηκε πως κρεμόταν από τα χείλη του κάθε φορά που της έλεγε μια ιστορία. Γιατί ο βάτραχος συχνά της έλεγε συχνά παραμύθια και περνούσαν πολλές όμορφες στιγμές μαζί στην ακροποταμιά ανάμεσα στις καλαμιές και στα νούφαρα.
Σε μια στιγμή του χάρισε το πιο γλυκό της χαμόγελο και τότε ο βάτραχος πήγε πολύ κοντά της… Τη συνέχεια της ιστορίας μπορείτε να την πλάσετε με τη φαντασία σας και αν μαντέψατε πως λέγεται αυτό που ένοιωθε ο ένας για τον άλλο, σωστά μαντέψατε.
Η Εύη Γεροκώστα γράφει μια παραμυθοιστορία για μικρά παιδιά με μεγάλη φαντασία που οι γονείς μπορούν να διαβάσουν μέσα σε δέκα λεπτά και ανήκει στη σειρά μικρές καληνύχτες. Ο βάτραχος αναζητά την πραγματική του ταυτότητα και πάντα θέλει να είναι κάτι άλλο, το ίδιο και η βατραχίνα, ώσπου οι δυο τους θα συναντηθούν και οι ζωές τους θ’ αλλάξουν.
Μια τρυφερή ιστορία με την υπέροχη εικονογράφηση της Κατερίνας Χαδουλού που θα σας μαγέψει και θα θέλετε να μεταμορφωθείτε για λίγο σε βάτραχοι και να νοιώσετε έντονα συναισθήματα και να παίξετε το παιχνίδι τους. Μια ιστορία για να την αφηγηθείς, να παίξεις το παιδικό λάχνισμα «σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ που με βάζεις;» με τις δοκιμασίες να εναλλάσσονται, να ζωγραφίσεις , να τραγουδήσεις και να παίξεις θεατρικό παιχνίδι.
Τραγούδι: ο Βάτραχος, Άκηστις Πρωτοψάλτη
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο βάτραχος και το φιλί |
| Συγγραφέας: | Εύη Γεροκώστα |
| Εικονογράφηση: | Κατερίνα Χαδουλού |
| Σειρά: | Μικρές καληνύχτες |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Ιανουάριος 2010 |
| Υπεύθυνη σειράς: | Μαρία Αγγελίδου |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-501-991-4 |
