Γιος του Νικόλα και της Ρηνιώς ο Μάνθος. Της αγάπης τους της όμορφης. Όμορφος και θυμωμένος, άντρας σωστός γεννήθηκε. Και σαν μεγάλωσε βάρκα του πήρε ο πατέρας του να οργώνει τη θάλασσα. “Αλκυόνα” την είπε. Σαν το πουλί της θάλασσας.
Έναν βαρύ χειμώνα αρρώστησε, ψήθηκε στον πυρετό. Και σαν σηκώθηκε να περπατήσει τα πόδια του να ένιωθε πέτρινα κι αλύγιστα. Δυο εβδομάδες μετά γύρισε από τους γιατρούς πάνω σε καροτσάκι αναπηρικό. Κι από τη στεναχώρια πέθανε η μάνα του, λίγο μετά κι ο πατέρας του. Η αδερφή της μάνας του πρόσεχε πια τον αμίλητο και κλεισμένο στο σπίτι Μάνθο. Κι όταν έφυγε κι εκείνη για τον ύπνο τον ανεξύπνητο, ο Μάνθος απόμεινε μόνος με τη βάρκα, το φεγγάρι, τα όνειρα και τις σκέψεις του. Κι ήταν τότε που ήρθε η πρώτη πέτρα και στα χέρια του λαξεύτηκε και γίνηκε κάτι που θα τον κρατούσε για πάντα στη μνήμη όλων. Κι από τότε οι πέτρες δεν σταμάτησαν να παίρνουν μορφές στα χέρια του σιωπηλού εκείνου τεχνίτη.
Πίσω από την ιστορία… Ασφοντυλίτης, ο πέτρινος παραδοσιακός οικισμός της Αμοργού, απαράλλαχτος για αιώνες. Μιχάλης Ρούσσος, ο κεντητής της πέτρας, ο καλλιτέχνης των παράξενων -άνω των 200- βραχογραφιών πάνω στους τοίχους των σπιτιών, τις μάντρες του οικισμού, στο δρόμο προς τον Ποταμό.
Φωτογραφία του δεν βρήκε ποτέ κανείς. Κι αλήθεια δεν ξέρουμε πότε γεννήθηκε και πότε πέθανε. Αλλά αυτές οι βραχογραφίες που θα δεις παντού στον Ασφοντυλίτη, τον έκαμαν αλησμόνητο.
Λένε πως κάποια στιγμή έμεινε ανάπηρος, άγνωστη η αίτια της αναπηρίας του. Μα αυτή η αναπηρία του γίνηκε ο πυροκροτητής της τέχνης του. Ζωγράφιζε και χάραζε πάνω στις πέτρες τα αγαπημένα του θέματα, όπως τους χορούς, τους μουσικούς, τα πανηγύρια.
Η Εύη Γεροκώστα γράφει με την ανόθευτη και ανεπιτήδευτη γλώσσα των λαϊκών ιστοριών, με την λυρική και λαξευμένη γλώσσα των παλιών παραμυθιών, με τις λέξεις που ξεπηδούν από τις τσέπες των φουστανιών μιας παραμυθούς γιαγιάς (κι ας είναι η ίδια τόσο νέα) για μια αληθινή ιστορία που άκουσε μια, άκουσε δυο, άκουσε τρεις φορές, ίσως και περισσότερες μα δεν το λέει, κι από το Περιοδικό Το Παραμύθι (τ. 3, άνοιξη 2011), η ιστορία της αναπηδά και αναδύεται με το Καλειδοσκόπιο των ομώνυμων εκδόσεων, γίνεται μια άλλη, μια τέταρτη ιστορία και μας προσφέρεται ολοκαίνουρια, φροντισμένη και τόσο ελληνική, όσο το Αιγαίο των ανθρώπων του και των ποιημάτων του Ελύτη.
Ο Ασφοντυλίτης. Μια αχρονική, χωρίς ηλικία, χωρίς περιορισμό στο αναγνωστικό του κοινό, ιστορία, με τη μέγιστη απόλαυση της ανάγνωσης παρούσα. Μια ιστορία γεμάτη μυστικά και όμορφες εικόνες όπως θα διαβάσετε παρακάτω.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Θαύμα!
Διακρίσεις
Ένα από τα 5 ελληνικά βιβλία που εντάχθηκαν στον κατάλογο των White Ravens 2018
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:40|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Δύο εικόνες – ένα μυστικό πίσω από την ιστορία της Εύης Γεροκώστα. Μας τα αποκαλύπτει η ίδια:
Εικόνα πρώτη
Άνοιξη του 2006. Τηλεφώνημα από την Αμοργό. Πρόσκληση για παραστάσεις αφήγησης παραμυθιών. Την αποδέχομαι με χαρά –η φωνή της Μαρίας με γέμισε εμπιστοσύνη.
Η Μαρία έχει ένα βιβλιοπωλείο που έχει το ίδιο όνομα με το νησί του απέραντου γαλάζιου.
Η Μαρία θα με περιμένει στο λιμάνι των Καταπόλων. Παρέα θα πάμε στα Θολάρια, στην Αρκεσίνη, στη Λαγγάδα, στη Χώρα, να συναντήσουμε μικρούς και μεγάλους που θέλουν ν’ ακούσουν ιστορίες.
Ετοιμάζω βαλιτσάκι για ταξίδι μοναχικό.
Λίγο πριν μπω στο καράβι μαθαίνω πως η Μαρία του βιβλιοπωλείου δεν θα περιμένει στο λιμάνι. Θα κάνει την αντίθετη διαδρομή με μένα για να φροντίσει κάποιον που τη χρειάζεται.
Η μορφή που περιμένει στο λιμάνι είναι άλλη.
Ο Πάνος με τα κουκλίστικα δωμάτια στο Ξυλοκερατίδι των Καταπόλων. Ο Πάνος με τα γελαστά μάτια και τα σγουρά μαλλιά. Ο Πάνος που για λίγες μέρες με «υιοθέτησε» και με πήγε στα Θολάρια, στην Αρκεσίνη, στη Λαγγάδα, στη Χώρα.
Ο Πάνος, που μου μίλησε πρώτη φορά για τον Ασφοντυλίτη. Τότε, αρχές καλοκαιριού του 2006.
Εικόνα δεύτερη
Οι μέρες στην Αμοργό κυλούν γρήγορα. Όσα μου είπε ο Πάνος για τον Ασφοντυλίτη δεν λένε να φύγουν από το μυαλό μου.
Ο καιρός σκοτεινιάζει και τα κύματα θεριεύουν. Ό,τι πρέπει για περπάτημα. Ανεβαίνω προς τη Χώρα. Κρυφοκοιτάζω για λίγο έναν γάμο σε μια εκκλησία. Λίγο πιο πέρα, ένας παππούς. Με βλέπει μόνη και μου χαμογελά. Πιάνουμε την κουβέντα. Κι ανάμεσα σε πολλά μου μιλά και για τις πέτρες του Ασφοντυλίτη. Ακούω την ιστορία για δεύτερη φορά –είναι διαφορετική από τη πρώτη. Κάποια στιγμή με χαιρετά και φεύγει. Χωρίς να το καταλάβει, τον φωτογραφίζω από μακριά.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Ασφοντυλίτης |
| Συγγραφέας: | Εύη Γεροκώστα |
| Εικονογράφηση: | Κώστας Μαρκόπουλος |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 14 X 20,5 |
| ISBN: | 978-960-471-144-4 |
