Συζητώντας για το θέμα των αλφαβηταρίων καταλήξαμε ότι στην περίπτωση της Παυλίνας Παμπούδη είτε της αρέσουν πολύ τα αλφαβητάρια κι αποτελούν γι αυτήν πηγή έμπνευσης, είτε προσπαθεί να «ξορκίσει» άσχημες μνήμες από την εκμάθηση του αλφάβητου από τα παιδικά της χρόνια… Όπως και να έχει κερδισμένοι βγαίνουμε οι αναγνώστες, παιδιά και … μεγαλύτερα παιδιά. Οι χιουμοριστικές της ιστορίες με ζώα κυρίως υπαρκτά στην πραγματικότητα ή στη φαντασία εισάγουν αβίαστα τα παιδιά στον αλφαβητόκοσμο χωρίς καθόλου διδακτισμό, αναδεικνύοντας τον λόγο ως εργαλείο έκφρασης, δημιουργικής σκέψης, φαντασίας και παιχνιδιού. Οι παρηχήσεις που χρησιμοποιεί βοηθούν στην φωνολογική επίγνωση, ενώ παράλληλα οι αστείες τις ιστορίες προσκαλούν τα παιδιά σε μια διαδικασία αλληλεπίδρασης με το κείμενο.
Η πρότασή μας: Κατασκευάστε έναν αλφαβητοκουμπαρά, ορίστε το τιμώμενο φώνημα της εβδομάδας, και καλέστε τα παιδιά να ρίχνουν μέσα λέξεις που αρχίζουν από αυτό (μπορεί να είναι γραφή ή απεικόνιση ή κόψιμο της λέξης από μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό). Στο τέλος της εβδομάδας αξιοποιήστε την λογοαποταμίευση δημιουργώντας αστείες ιστορίες χωρίς διδακτισμό και βγαλμένες από τα παιδιά. Μην παραλείψετε να τις μαγνητοφωνήσετε ώστε να μπορείτε να τις ξανακούτε ή αν έχετε κέφι να τις απομαγνητοφωνήσετε και να δημιουργήσετε το δικό σας μοναδικό αλφαβητάρι…
Καλή διασκέδαση!
