άκου: ξέρω ένα σύμπαν εδώ κοντά
ωραίο όσο δε φαντάζεσαι πάμε, φύγαμε
Τα ταξίδια στο χρόνο είναι αναμφίβολα ένα θέμα το οποίο εξάπτει τη φαντασία. Από την εποχή της έκδοσης του μυθιστορήματος του Χ. Τζ. Γουέλς «Η Μηχανή του Χρόνου»(1895), πλήθος βιβλίων αλλά και ταινιών παγκοσμίως αναφέρονται σε χρονοταξιδιώτες.
Τα ουφόψαρα μας προκαλούν να τα γευτούμε και να ταξιδέψουμε ως την άκρη του σύμπαντος, σε έναν άγνωστο πλανήτη μιας διαγαλαξιακής ομοσπονδίας, χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή μας. Εκεί ζει και εργάζεται ένα αγόρι σε ένα άθλιο πανδοχείο χωρίς οικογένεια και φίλους σαν άλλος Όλιβερ Τουίστ. Δεν του ανήκει τίποτα, ούτε καν ένα όνομα. Οι κάτοικοι του πλανήτη του Μπλου63 τον αποκαλούν «Νολ» δηλαδή μηδενικό. Οι θαμώνες του πανδοχείου, ένα τσούρμο άξεστοι μεταλλωρύχοι αλλά και ο ίδιος ο πανδοχέας Ζεφιράτ, δεν χάνουν την ευκαιρία να τον προσβάλλουν και να κακομεταχειριστούν.
Κι από αυτό το σημείο του βιβλίου ξεκινά μια απίστευτη περιπέτεια στην οποία εμπλέκονται ένα ανδροειδές ονόματι Σου, ένας μηχανικός παπαγάλος ο οποίος ακούει στο όνομα Παπαγκάι, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι από την Ελλάδα, ένα ταυρόμορφος επισκέπτης με μια βαλίτσα γεμάτη παράξενα ψάρια. Η ζωή του Νολ ανατρέπεται καθώς καταπίνει κατά λάθος ένα από τα ψάρια. Μέσω ρηγµάτων στον χωροχρόνο, μεταφέρεται στη Γη όπου συναντά τον Ορέστη, έναν μανιώδη παίχτη βιντεοπαιχνιδιών και τη Βερενίκη, ένα κορίτσι παθιασμένο με την πυγμαχία. Αυτή η εντελώς ιδιόμορφη παρέα καταλήγει να ταξιδεύει στον χωροχρόνο προσπαθώντας να ξεφύγει από διαστημικούς πειρατές, Τσιπουρόσαυρους και φυσικά τη διαγαλαξιακή αστυνομία.
Η φαινομενικά αταίριαστη παρέα ξεπερνώντας τις δυσκολίες επικοινωνίας αλλά και κουλτούρας, δένεται συναισθηματικά με δεσμούς φιλίας, αγάπης κι ενός νεανικού έρωτα. Επιστρατεύοντας ο καθένας τα ταλέντα και τις ικανότητές του δίνουν μάχες για να κρατηθούν μαζί, να κατανοήσουν τον εαυτό του, ο ένας τον άλλον αλλά και το μαγικό σύμπαν.
Ο Δημήτρης Μελικέρτης δημιουργεί έναν κόσμο δικής του έμπνευσης χρησιμοποιώντας στοιχεία του παρόντος και του παρελθόντος. Παίζει με τις λέξεις αξιοποιώντας το χιούμορ και τη φαντασία και δημιουργεί ένα αφήγημα αγωνιώδες και πρωτότυπο. Ο συγγραφέας έχοντας αγαπήσει τους ήρωές του, τους έχει πλάσει ως ολοκληρωμένες οντότητες. Έχει εμβαθύνει στις ανησυχίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Οι βαθύτερες, ουσιαστικές και διαχρονικές ανάγκες να ανήκεις κάπου, να επικοινωνείς, να αγαπιέσαι, αναδεικνύονται αβίαστα αλλά με κάθε ευκαιρία. Οι ήρωες του Μελικέρτη βγαίνουν από τον μικρόκοσμό τους και καθώς εκτίθενται στην απεραντοσύνη του σύμπαντος αυτοπροσδιορίζοναι. Η ανάγκη δε, για προσωπική ελευθερία και αξιοπρέπεια αναδεικνύεται ως ζητούμενο για όλα τα όντα, ανθρώπινα και ανδροειδή.
Το καλογραμμένο κείμενο ρέει και συμπαρασύρει τον αναγνώστη σε μονοπάτια αναγνωστικής απόλαυσης ενώ το ύφος του συγγραφέα ισορροπεί γοητευτικά ανάμεσα στην ωριμότητα και την νεανική φρεσκάδα χάρη στους ζωντανούς, χιουμοριστικούς διαλόγους και τις σουρεαλιστικές περιγραφές. Είναι εμφανές εξάλλου, ότι ο συγγραφέας σε διάφορα σημεία της μυθοπλασίας του έχει εμβαθύνει αξιοποιώντας τη μυθολογία, την ιστορία, την αστρονομία ακόμα και την πολιτική και τη φιλοσοφία, περισσότερο υπονοώντας πράγματα και κυρίως χωρίς να χαλαρώνει την άρτια πλοκή του κειμένου του.
Διακρίσεις
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:32|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Συνομιλώντας με το ELNIPLEX ο Δημήτρης Μελικέρτης μας αποκάλυψε ένα συγκινητικό μυστικό για το βιβλίο του:
«Φέρνοντας εις πέρας την πρώτη γραφή και ενώ αποτύπωνα τις τελευταίες προτάσεις του βιβλίου, βίωνα αντιφατικά συναισθήματα. Αφενός τη χαρά του συγγραφέα που κρατά στα χέρια του ένα ολοκληρωμένο έργο, αφετέρου φοβερά έντονη συγκίνηση λόγω του αποχωρισμού με τους ήρωές μου. Έχοντας περάσει αμέτρητες ώρες μαζί τους, γράφοντας καθημερινά για μήνες ολόκληρους, και καθώς είχαν γίνει μέρος της ζωής μου, όταν έφτασα στο τέλος της ιστορίας αντίκριζα ξαφνικά το κενό που άφηναν πίσω τους. Συνέβαλε και το τέλος του μυθιστορήματος, το οποίο από μόνο του είναι ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά. Να μην τα πολυλογώ, με πήραν τα κλάματα. Ζούσα τότε στο Λονδίνο και κάλεσα την οικογένειά μου στην Αθήνα να τους πω ότι τελείωσα το βιβλίο. Έτυχε να σηκώσει το τηλέφωνο η μητέρα μου. Υπεραστική κλήση βραδιάτικα και στην άλλη άκρη της γραμμής το παιδί σου να ρίχνει το πιο άγριο κλάμα που άκουσες ποτέ… Κατατρόμαξε και ποιος ξέρει τι έβαζε με τον νου της μέχρι να της εξηγήσω. Ταυτόχρονα έβρισκα την όλη παρεξήγηση πολύ αστεία, κι ας μην μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Έκτοτε έχουμε συμφωνήσει όταν τελειώνω ένα βιβλίο να της το ανακοινώνω γραπτώς.»
Το βιβλίο εμπεριέχεται, δικαίως, στις βραχείες λίστες της ΙΒΒΥ (209) στην κατηγορία Βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού – νεανικού βιβλίου, για εφήβους και νέους.
Στα προτεινόμενα ασφαλώς!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ουφόψαρα- Στα πέρατα του σύμπαντος |
| Συγγραφέας: | Δημήτρης Μελικέρτης  |
| Επιμέλεια: | Αντωνία Γουναροπούλου |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Νοέμβριος 2018 |
| Σελίδες: | 392 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-7585-5 |
