Με αφορμή την κορυφαία στιγμή του αγώνα κάποιου μέρους της νεολαίας και των Ελλήνων γενικότερα το Νοέμβρη του 1973 απέναντι στη Χούντα των Συνταγματαρχών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο των Αθηνών, μπορούμε να γνωρίσουμε μερικά θαυμάσια μουσικά έργα τέχνης, Τραγούδια για τη δημοκρατία και την ελευθερία, κυρίως του Μίκη Θεοδωράκη μα και άλλων συνθετών, ποιητών και δημιουργών. Τραγούδια και μουσικές που μπορούν να συνοδεύσουν κάποια γιορτή ή την ενασχόλησή μας με τη δημοκρατία, τις εκλογές, την άσκηση στη συναπόφαση. Το Πολυτεχνείο του 73′ είναι απλώς μια αφορμή να μιλήσεις για αυτά κι όχι να πάρεις κάποια Χ θέση απέναντι στο γεγονός. Λίγη σημασία έχει για τα παιδιά της πρώτης ηλικίας κάτι τέτοιο. Η ουσία μετρά… Το ELNIPLEX τα συγκέντρωσε όλα. Όχι μόνο τα κλασικά αλλά και μερικές εκπλήξεις. Για τους λάτρεις των ορχηστρικών, η Χρυσάνθη Δενδρή δημιούργησε για εσάς ορχηστρικές εκτελέσεις αρκετών γνωστών τραγουδιών.
Κουβέντα με ένα λουλούδι
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας, Μαρία Φαραντούρη, Ελένη Βιτάλη κ.α.
Δίσκος: Τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
Κυκλαδινό κυκλάμινο
στου βράχου τη σχισμάδα
πού βρήκες χρώματα κι ανθείς
πού μίσχο και σαλεύεις
Μέσα στο βράχο σύναξα
το γαίμα στάλα στάλα
μαντήλι ρόδινο έπλεξα
κι ήλιο μαζεύω τώρα.
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex και της Χρυσάνθης Δενδρή
Κουβέντα με ένα λουλούδι
***
Με το λύχνο του άστρου
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δίσκος: Άξιον εστί, 1964
Πρώτη ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, χορωδία
Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!
Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν
Τ’ αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex και της Χρυσάνθης Δενδρή
Με το λύχνο του άστρου (ορχηστρικό)
***
Μικρός λαός
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δίσκος: Τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
Ερμηνείες: Γ. Νταλάρας, Μαρία Φαραντούρη
Μικρός λαός
και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι
Κάτω απ’ τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex και της Χρυσάνθης Δενδρή
Μικρός λαός
***
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δίσκος: Τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
Ερμηνείες: Μαρία Δημητριάδη, Γιώργος Νταλάρας, Μίκης Θεοδωράκης
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex και της Χρυσάνθης Δενδρή Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις
***
Όταν σφίγγουν το χέρι
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες,
με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες,
με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex
Όταν σφίγγουν το χέρι (ορχηστρικό)
***
Θα σημάνουν οι καμπάνες
(Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας)
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μες τα σίδερα και κείνοι μες το χώμα.
Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε της καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει
Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Ακούστε τη μουσική επένδυση του elniplex
Θα σημάνουν οι καμπάνες (ορχηστρικό)
Ακούστε: Θα σημάνουν οι καμπάνες, σύγχρονη διασκευή των Μπλε
***
Με χρώματα ζωηρά λαμπερά
Ζωγραφίζω μια καρδιά που χτυπάει δυνατά
που χτυπάει δυνατά και μιλά και γελά
και τον κόσμο αγαπά.
Με της καρδιάς τα χρώματα τον κόσμο ζωγραφίζω
κόκκινο, πράσινο και θαλασσί δίχως να βάλω γκρίζο.
Με χρώματα πολλά ζωηρά, λαμπερά,
θα σου φτιάξω μια καρδιά που χτυπάει δυνατά,
που τον κόσμο θ’ αγαπά, θα πονά, θα βοηθά
και ποτέ δε θα λυγά.
Με της καρδιάς τα χρώματα τον κόσμο ζωγραφίζω
κόκκινο, πράσινο και θαλασσί δίχως να βάλω γκρίζο.
Ερμηνεία: Δήμητρα Σταυράκη,
Μουσική-Στίχοι: Αλέξανδρος (Άλκης) Σταυράκης, αδισκογράφητο
***
Το τραγούδι του δήμαρχου Χαρχούδα, Εδώ Λιλιπούπολη
Είμαι ο δήμαρχος Χαρχούδας, ο φουντωτός και παχουλός,
που το χορό της πεταλούδας χορεύω στο λιβάδι σαν τρελός
Η λύση είναι μόνο μία, το πράγμα είναι φανερό,
χαρχουδική δημοκρατία με μενά το Χαρχούδα αρχηγό.
***
Λαέ της Λιλιπούπολης, σήκωσε πια παντιέρα,
με το Χαρχούδα δήμαρχο δε βλέπεις άσπρη μέρα.
Κι’ αν ήσουνα Χαρχουδικός, καιρός να μετανιώσεις,
γίνε Δυστροποπιγκικός, αν θέλεις να προκόψεις.
Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα
και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα.
Όμως στις άλλες εκλογές η ρόδα θα γυρίσει
κι όλη η Λιλιπούπολη εμένα θα ψηφίσει.
***
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.
Ντενεκεδένιος ήλιος και τσίγκινα βουνά
λαμαρινένιες στέγες και χάλκινα στενά.
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.
Τα μικρά ντενεκάκια σα μείνουν αδειανά
βρίσκουν εδώ σπιτάκια, φίλους, πάλι δουλειά.
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.
***
Είμαστε μια μικρούλα χώρα κι έχουμε βασίλισσα.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.
Όλη τη μέρα εργασία για την βασίλισσα.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.
Γιατί άμα φύγει η καλή μας ο μπαμπούλας θε να ‘ρθεί.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.
Δεν υπάρχει κανένας μπαμπούλας τους είπε ο Μελένιος, μόνο ένα αραχνιασμένο σκουπόξυλο.
Μα αυτοί οι ανόητοι δεν τον πίστεψαν έτσι ο Μελένιος συνέχισε τον δρόμο του. Πιο κάτω συνάντησε έναν γέρο.
***
Σκιάχτρο!
Έχω μάτια γουρλωμένα και ψηλό-ψηλό λαιμό
χέρια έχω απλωμένα και σε διώχνω στο λεπτό.
Σκιάχτρο!
Φοβερίζω τον καθένα που περνάει από ΄δώ
είμαι φοβερό θηρίο είμ’ ο ίδιος ο Κινγκ Κονγκ.
Σκιάχτρο!
Ένα ντενεκεδάκι πετάχτηκε πίσω απ’ το σκιάχτρο, του ‘κανε ένα δυνατό μπαμ και το σκιάχτρο εξαφανίστηκε με όση δύναμη είχανε τα αχυρένια πόδια του.
“Ποιος είσαι;” τον ρώτησε ο Μελένιος.
***
ΟΚ μπαμ μπαμ, από Ντενεκεδούπολη
Ουάν του θρι ουάν του θρι ουάν του θρι ουάν του θρι.
Οκέι μπαμ μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ.
Φίλοι μου αγαπημένοι
εγώ είμαι από το ξέρι
ήρθα απ’ το Αμερική,
τώρα κάθομαι εκεί.
Για! Οκέι μπαμ μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ.
***
Και να ‘μαι τώρα μόνος μου τον δρόμο μου αρχίζω
μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα πίσω δεν γυρίζω.
Άραγε να ‘ναι μακριά η Ντενεκεδούπολη;
Λες να τα καταφέρω με τον Ζουλιχτή;
Τον δρόμο αυτό που διάλεξα θα τον ακολουθήσω
μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα δεν γυρίζω πίσω.
***
Βουτυ-βουτυρένιο βουτυ-βουτυρένιο
βουτυ-βουτυρένιο παιδί είμαι εγώ,
με φωνάζουν βουτυρένιο μα δε νοιάζομαι γι αυτό,
δε μ’ αρέσουν οι μπελάδες προτιμώ φαΐ ζεστό.
***
Ο Λεβέντης
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη
Στίχοι: Νότης Περγιάλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα
τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
λεβέντης εροβόλαγε.
Στα ματιά του ένα σύννεφο
μες την καρδιά του σίδερο.
Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο
κι ο χάρος εροβόλαγε.
Σφαλούν τα μάτια κι’ οι καρδιές
σφαλούν τα παραθύρια
μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα
κι’εκείνος χαμογέλαγε.
Ποιός κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;
Ποιόν κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντης εροβόλαγε.
***
Είμαστε δυο
Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης
Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά
έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θά ‘ρθει καιρός να μας το πει
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
***
Το σφαγείο
Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης
Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
***
Το γελαστό παιδί
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Στίχοι: Brendan Behan, Βασίλης Ρώτας
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μον’ να ‘ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να ‘χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα ‘ταν τιμή μου που ‘χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
***
Ο δρόμος
Ερμηνεία, Μουσική: Μάνος Λοϊζος
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Σούλα Μπιρμπίλη
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά
Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά
Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά
***
Ένα το χελιδόνι
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα
μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα
μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα
μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα
μύρισες την Ανάσταση
***
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ’ αίματα!
***
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λες
πως σ’ αρέσει.
Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει σαν ανθός
στο περβάζι.
Ένα σύννεφο ειν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει με μικρή
πολιτεία.
***
Πάλης ξεκίνημα
Ερμηνεία: Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη,
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα για νά ‘βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.
***
Ποιος τη ζωή μου
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Ποίηση: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα
Για κάποιον μες στον κόσμο ειν’ αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;
Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;
Ποιος τη ζωή μου, ερμηνεία: Χ. & Π. Κατσιμίχας
***
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Μαρία Δημητριάδη
Ποίηση: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν’ οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν’ οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοίρασαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα
***
Πότε θα κάνει ξαστεριά
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
παραδοσιακό τραγούδι
Πότε θα κάμει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου, και την έμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό, στη στράτα των Μουσούρω(ν),
να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες,
να κάμω και μωρά παιδιά, να κλαιν’ δίχως μανάδες,
να κλαιν’ τη νύχτα για νερό, και την αυγή για γάλα,
και τ’ αποδιαφωτίσματα τη δόλια τους τη μάνα.
***
Ο στρατιώτης
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Μουσική: Μάνος Λοϊζος
Του ‘παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις
Εκείνος δεν μιλάει πολύ του ‘ναι μεγάλη η στολή
του ‘ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και του ‘ρχεται να κλαίει
είναι μονότονο και του ‘ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Δεν του ‘γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
τις νύχτες ξύπναγε νωρίς και μίλαγε για λάθος
Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή
πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος
***
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Ερμηνεία: Χ. & Π. Κατσιμίχας
Στίχοι, μουσική: Διονύσης Τσακνής
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Στ’ αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το ‘χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε – αν σώζεται –
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
Μουσική-Ερμηνεία: Διονύσης Τσακνής
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
και ξαναχάσ’το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου
Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της
Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε
Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
μ’αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
και ξαναχάσ’το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου.
Διασκευές (πολύ ιδιαίτερες και όμορφες) τραγουδιών που συνδέθηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τις θερμές μέρες του Νοέμβρη αλλά και μια έκπληξη…Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς…
