Ο Λόρενς Λεμιού γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1955 στο Έντμοντον του Καναδά. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες στην κατηγορία Σταρ της Ιστιοπλοϊας και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ στην κατηγορία Φιν.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1988 ο ιστιοπλοικός αγώνες στην κατηγορία σκαφών Φιν (Finn) βρισκόταν σε εξέλιξη, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Πουσάν της Νότιας Κορέας. Ξαφνικά, ο άνεμος δυνάμωσε εξωφρενικά φτάνοντας στους 35 κόμβους. Η θάλασσα έγινε εξωπραγματικά ταραγμένη. Η λέμβος της ομάδας της Σιγκαπούρης με πλήρωμα τον Τζόζεφ Τσαν και τον Σιου Σο ανατράπηκε και οι αθλητές έπεσαν αιφνιδίως στην ταραγμένη θάλασσα χτυπημένοι από το σκάφος. Ο ένας κρατιόταν ακόμα. Ο άλλος έμοιαζε αναίσθητος.
Ο Λεμιού ήταν δεύτερος εκείνη τη στιγμή σε αυτήν την 5η από τις 7 ειδικές κούρσες και θα ήταν πολύ κοντά στην κατάκτηση ενός μεταλλίου. Βλέποντας στα μισά περίπου της διαδρομής τους 2 αθλητές της Σιγκαπούρης να ζητούν βοήθεια, ο Λεμιού σταμάτησε τον αγώνα. Οι δύο αθλητές είχαν βγει τόσο εκτός πορείας, που σε λίγη ώρα θα είχαν παρασυρθεί τόσο μακριά που κανείς διασώστης δε θα ήξερε που να ψάξει καν γι' αυτούς. Ο ένας αιμορραγούσε έχοντας κόψει το χέρι του, κρατώντας ακόμα το αναποδογυρισμένο σκάφος, ενώ ο άλλος είχε ήδη παραιτηθεί πλέοντας τυχαία στα κύματα, χωρίς καν να κολυμπά. Ο Λεμιού δεν σκέφτηκε λεπτό τι έπρεπε να κάνει. Έσπευσε να τους βοηθήσει, με επιδέξιους χειρισμούς και ελιγμούς του σκάφους του, τους τράβηξε από το νερό με ρίσκο να τους χτυπήσει περισσότερο αλλά και να ανατραπεί και ο ίδιος. Και δεν ήταν μόνον αυτό, αλλά αφού τους διέσωσε με υποδειγματικό τρόπο, περίμενε το περιπολικό ασφαλείας των διοργανωτών για να παραλάβει τους διασωθέντες αθλητές και να τους οδηγήσει στην ακτή.
Ο Λεμιού κοίταξε μπροστά του. Η κούρσα συνεχιζόταν. Ήταν σημαντικό να συνεχίσει. Και συνέχισε, τερματίζοντας στην εικοστή δεύτερη θέση στην κούρσα αυτή και 11ος συνολικά στο αγώνισμα, χάνοντας την ευκαιρία να γράψει το όνομά του στον χρυσό κατάλογο των ολυμπιονικών. Το χειροκρότημα που κέρδισε ήταν λίγο μπροστά στην ασυναγώνιστα κορυφαία πράξη του.
Την ημέρα της απονομής των μεταλίων, ο πρόεδρος της ολυμπιακής επιτροπής, Χουν Αντόνιο Σάμαρανκ, απένειμε στον Λεμιού το Μετάλλιο Ευγενούς Άμιλλας Πιερ Ντε Κουμπερντέν, δηλώνοντας για την πράξη του: "με το φίλαθλο πνεύμα, την αυτοθυσία και το θάρρος σου, ενσωμάτωσες κάθε αξία στο ολυμπιακό ιδεώδες".
Ο Λεμιού αποσύρθηκε από τον επαγγελματικό αθλητισμό. Χρόνια αργότερα, όταν ρωτήθηκε αν μετάνιωσε που εγκατέλειψε τη μάχη του μεταλλίου, απάντησε πως "Περνάς μια ζωή δουλεύοντας σκληρά σε διεθνές επίπεδο για να εισπράξεις ελάχιστες επεφυμίες. Είναι λοιπόν ειρωνικό. 25 χρόνια μετά από αυτή τη διάσωση, συζητάμε ακόμα γι' αυτή".
Ο Καναδός αθλητής έγινε μόλις ο δεύτερος όλων των εποχών που λάμβανε αυτό το μετάλλιο κατά τη διάρκεια των αγώνων μετά τον Ευγενιο Μόντι. Η άγνωστη ιστορία του Λόρενς Λεμιού θα εμπνέει πάντα, βγαλμένη απευθείας από τα ολυμπιακά ιδεώδη, κόντρα στη ματαιοδοξία της νίκης ως αυτοσκοπού με κάθε τίμημα.
Οι πραγματικές αξίες του αθλητισμού και του ολυμπισμού σε όλο τους το μεγαλείο. Κάποιοι ολυμπιονίκες ξεχάστηκαν. Αθλητές σαν τον Λεμιού ποτέ.
