Πέφτει η αυλαία αύριο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες περνούν στην ιστορία με την τελετή λήξης. Δέκα χιλιάδες περίπου αθλητές έδωσαν τον εαυτό τους, τον αγώνα τους. Οι περισσότεροι έντιμα, όμορφα. Κάποιοι καταφεύγουν στη… ζαβολία, στη δικαιολογία, στη μιζέρια, στο έφταιξε ο καθένας εκτός από εμένα. Είναι αρκετά λιγότεροι από όσους μπορούμε να αντέξουμε, ευτυχώς.
Κάθε αθλητής, κάθε διαγωνιζόμενος οπουδήποτε κουβαλάει μια ιστορία. Κάποιες βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάποτε. Κάποιες όχι. Από εκείνες που γίνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ορατές, σταχυολογήσαμε 14 από τις πιο ξεχωριστές, τις πιο… ολυμπιακές και τις πιο συγκινητικές, προσθέτοντας ασφαλώς νότες Ελλάδας. Στιγμές που προάγουν τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, που είναι πάντοτε παρόντα όσο υπάρχουν άνθρωποι. Στιγμές και ιστορίες από τους 31ους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο της Βραζιλίας. Ας τα δούμε με το δικό μας βλέμμα:
14. Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών και οι ιστιοπλόοι των 265 ημερών!
Ο Λευτέρης Πετρούνιας. Ο αψεγάδιαστος γυμναστής που μαγεύει με τη δύναμη και την αρτιότητα στην εκτέλεση των ασκήσεών του. Ο αθλητής που χαρίζει ένα ακόμα σύνθημα. "Ναι, ρε Ελλάδα", είπε μετά την άσκησή του. Ο παγκόσμιος αθλητής των κρίκων που σαρώνει τη μία πρωτιά μετά την άλλη, σε ευρωπαϊκά, παγκόσμια και Ολυμπιάδες.
Και λίγες μέρες μετά τον Έλληνα γυμναστή, ήρθαν ο Παναγιώτης Μάντης και ο Παύλος Καγιαλής στην κατηγορία 470 (4,70 μ. είναι το μήκος του σκάφους εξού και το όνομα της κατηγορίας) της ιστιοπλοίας να πάρουν με εξαίρετη ναυτοσύνη και υπερπροσπάθεια ένα ακόμα μετάλλιο, χάλκινο και μάλιστα στην ισοβαθμία με τους δεύτερους Αυστραλούς, για το ελληνοπρεπές άθλημα της ιστιοπλοίας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, πρώτο σε αυτούς τους αγώνες και 5 συνολικά για την ελληνική αποστολή στο Ρίο. Η ελληνική σημαία κυμάτισε στη θάλασσα του Ρίο. Οι Έλληνες ιστιοπλόοι είχαν περάσει στις θάλασσες του Ρίο τις τελευταίες 265 μέρες κάνοντας συνεχείς προπονήσεις και κούρσες για να εξοικειωθούν με τις θάλασσες των αγώνων.
13. Ησαϊα χόρευε… σάλσα!
Foto: bbc
Η Ζι Χε από την Κίνα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στις καταδύσεις συγκεντρώνοντας 387.90 βαθμούς. Μόνο που λίγο αργότερα έγιναν κι άλλα συγκλονιστικά για την ίδια. Ο καταδύτης Κιν Κάι και φίλος της αθλήτριας, την πλησίασε, έσκυψε και της έκανε πρόταση γάμου με προσφέροντάς της ένα δαχτυλίδι σε… απευθείας παγκόσμια μετάδοση. Η Ζι Χε δέχτηκε και στην πισίνα επικράτησε πανδαιμόνιο χειροκροτημάτων.
Μόνο που στο Ρίο είχαμε άλλες δύο προτάσεις γάμου. Μία από την επικεφαλής των εθελοντών του Ρίο 2016 στο Ράγκμπι, τη Βραζιλιάνα Μάρτζορι Ένια, που ζήτησε από την αθλήτρια της Σελεσάο, Ίζι Τσερούλο, να την παντρευτεί. Η τρίτη χρονικά ήταν εκείνη του Τομ Μπόσγουορθ που έκανε πρόταση γάμου στον εκλεκτό της καρδιάς του, Χάρι Ντινέλεϊ ο οποίος αν αγωνιάτε, δέχτηκε και αυτός!
12. Ξέρετε… οι γυναίκες έχουν… περίοδο!
Και μπορεί εκείνη τη μέρα να μη θέλουνε καν να τις πλησιάζουμε. Πολύ περισσότερο να είναι σε θέση να κάνουν πρωταθλητισμό. Η Κινέζα κολυμβήτρια Φου Γουανχούι είπε το αυτονόητο μετά την εμφάνισή της στις πισίνες του Ρίο όταν η ομάδα της ήρθε 4η στα 4Χ100. "Δε νομίζω ότι ήμουν πολύ καλή σήμερα. Άφησα τις συναθλήτριές μου αβοήθητες… Ίσως επειδή χθες μου ήρθε περίοδος και πονούσα πολύ και ένιωθα εξουθενωμένη. Αλλά αυτό δεν είναι μια δικαιολογία."
Κι όμως, το 2016 υπάρχει ακόμα κόσμος που την ειρωνεύτηκε, μέχρι και κόσμος που παραξενεύτηκε που της επιτρέπουν να κολυμπάει στην πισίνα ενώ έχει περίοδο. Είναι εξόχως σημαντικό όμως ότι για τους περισσότερους η Φου Γουανχούι είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Και μπράβο της που έβγαλε από τη λίστα των ταμπού κάτι τόσο φυσιολογικο, καθημερινό και υγιές.
11. Οι σούπερ σταρ που φεύγουν, το αστέρι που ανατέλλει και η… γιαγιά!
Ο Γιουσέιν Μπολτ, ο Τζαμαικανός γιος του ανέμου, κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, κάνει έναν ακόμα περίπατο, σβήνοντας κάθε υποψία ανταγωνισμού. Με 9.81 κερδίζει ακόμα μία κούρσα 100 μέτρων και ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, φτάνει τα 8/8 χρυσά στις κούρσες που συμμετέχει (100μ, 200μ και 4Χ100μ) στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο, του Λονδίνου και του Ρίο και δηλώνει ότι αυτοί ήταν οι τελευταίοι του Ολυμπιακοί Αγώνες. Η κάμερα τον συλλαμβάνει να περπατάει στο τέλος του ημιτελικού αλλά και να ποζάρει στα τελευταία μέτρα του τελικού.
Foto: Dailymail
Λίγο πριν, ο ζωντανός θρύλος της κολύμβησης και πρώην μαθητής με ελλειμματική προσοχή, ο 31χρονος Μάικλ Φελπς έφτανε τα… 23 χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (28 συνολικά μαζί με τα αργυρά και τα χάλκινα), ενώ ο πιτσιρικάς Νοτιοαφρικανός Γουέιν Φαν Νίκερκ (βλέπε φώτο) συνέτριβε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα του θρυλικού Μάικλ Τζόνσον από τη Σεβίλλη το 1999 με 43.18 κάνοντας 43.03! Με την απόσυρση του Μπολτ, ο Νίκερκ μοιάζει να είναι ο επόμενος σούπερ σταρ του στίβου στους αγώνες ταχύτητας. Πίσω από τον Φαν Νίκερκ κρύβεται -τρόπος του λέγειν το κρύβεται- η 75χρονη προπονήτριά του, Άννα Μπόθα, η οποία τον ανέλαβε το 2012 μισοτραυματία και 4 χρόνια μετά τον οδήγησε στην κορυφή του κόσμου με σκληρή δουλειά και απόλυτη επιμονή.
10. Η Άννα της Ελλάδας
Η Άννα Κορακάκη με τα δύο μετάλλια, το χάλκινο στα 10 μέτρα και το χρυσό στα 25 μέτρα. Η Άννα που δεν είχε πού να προπονηθεί και είχε στήσει αυτοσχέδιο σκοπευτήριο για να εξασκείται. Η Άννα που δεν είχε πιστόλι και της το χορήγησε μια αυστριακή εταιρία, αν δεν απατώμαι. Η Άννα που παραμονή του χρυσού της μεταλλίου της γκρέμισαν το "αυθαίρετο" σκοπευτήριο της στον τόπο της, τη Δράμα. Η Άννα που καταλάβαινες από τους μορφασμούς της αν είχε ευστοχήσει στις βολές της. Η Άννα που γύρισε στην Ελλάδα και φωτογραφήθηκε με πρόσφυγες. Η πανέμορφη Άννα. Η Άννα της Ελλάδας. Μόλις 20 ετών, κατάφερε να κατακτήσει δύο μετάλλια στους ίδιους Ολυμπιακούςς Αγώνες, ούσα η πρώτη ελληνίδα που καταφέρνει κάτι τέτοιο και η πρώτη σε άνδρες και γυναίκες μετά το 1912 και τον Κώστα Τσικλιτήρα. Πιο άξια δε γίνεται!
9. Κυνηγώντας το όνειρο με ένα παπούτσι!
Η Ετενές Ντιρό από την Αιθιοπία βρισκόταν στην πρώτη θέση της προκριματικής της σειράς στα 3.000μ. στιπλ των γυναικών όταν κάποια στιγμή της βγήκε το παπούτσι. Προσπάθησε να το βάλει, δυσκολεύτηκε, παραπατούσε, μπέρδεψε και δυο συναθλήτριές της και τελικά πέταξε το παπούτσι και συνέχισε την κούρσα της φορώντας μόνο το αριστερό. Η Ντιρό ήταν 6η στο Λονδίνο και στη Βραζιλία σκόπευε το βάθρο των μεταλλίων. Τελικά τερμάτισε στην έβδομη θέση αλλά η ομοσπονδία της Αιθιοπίας κατέθεσε ένσταση και τελικά η Ντιρό αγωνίστηκε στον τελικό του αθλήματος. Η αναποδιά δεν πτόησε την Ντιρό που κυνήγησε το όνειρό της και τελικά δικαιώθηκε.
8. Η Κατερίνα που πέρασε την Ελλάδα πάνω από τον πήχη
Foto: REUTERS/Kai Pfaffenbach
Το δεύτερο -χρονικά- χρυσό κορίτσι της Ελλάδας ακούει στο όνομα Κατερίνα. Η Κατερίνα Στεφανίδη που πέρασε το 4,85μ στο άλμα επί κοντώ και μαζί της πέρασε την πολύπαθη Ελλάδα πάνω απ' όσο προσδοκούσε. Η Κατερίνα που δεν υποσχέθηκε αλλά έπραξε. Η Κατερίνα που σπούδασε στο Στάνφορντ, έκανε μάστερ στη νευροψυχολογία στο Arizona State University όπου μάλιστα διδάσκει ως βοηθός καθηγητή και τώρα κάνει και διδακτορικό στην ψυχολογία. Η Κατερίνα της αριστείας. Η Κατερίνα που έδιωξε η κρίση το 2009. Η Κατερίνα της μοναξιάς, των στόχων, των ατελείωτων προπονήσεων. της πίστης. Η Κατερίνα που έκλαψε από χαρά. Η Κατερίνα την οποία συνεχάρη ο σούπερ σταρ Μπολτ και φωτογραφήθηκαν μαζί μετά το χρυσό και των δύο. Η Κατερίνα που είναι μόλις 26 ετών και έχει μπροστά της πολλή ζωή και πολλές προκλήσεις. Θα καρτερούμε. Κα-ρ-τερίνα!
7. Ο χορευτης αθλητής από το Κιριμπάτι!
Foto: bbc
Ο αθλητής της άρσης βαρών, Ντέιβιντ Κατοατάου, από το Κιριμπάτι της Ωκεανίας, ένα νησί περίπου 113.000 κατοίκων, ήρθε έκτος και τελευταίος στην κατηγορία του. Μόνο που ο Κατοατάου καταχειροκροτήθηκε από τους θεατές του σταδίου περισσότερο κι από τον Ολυμπιονίκη Νουρουντίμοφ που έκανε και ολυμπιακό ρεκόρ. Ο λόγος; Αμέσως μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του, ο Κατοατάου έσκυψε, φίλησε τη μπάρα και έριξε έναν χορό από τους λίγους. Μόνο που αυτόν τον χορό τον κάνει μετά από κάθε αγώνα του. Και το κάνει σε μια προσπάθεια να συμβάλει και αυτός με τον δικό του τρόπο στη διάσωση της χώρας του που κινδυνεύει να εξαφανιστεί εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής ενώ ο ίδιος ο Κατοατάου έχασε το σπίτι του το οποίο καταστράφηκε από τυφώνα πριν 2 χρόνια.
6. Ο άστεγος ναρκομανής που έγινε Ολυμπιονίκης
Foto: Usatoday
Ο Άντονι Έρβιν κατέκτησε τις πρώτες μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το χρυσό μετάλλιο στα 50μ. ελεύθερο, σε ηλικία… 35 ετών, ηλικία πρωτόγνωρη για την κολύμβηση. Ο Έρβιν είχε κερδίσει το χρυσό και στους Ολυμπιακούς του Σύδνευ το 2000, 16 χρόνια πριν, μόλις στα 19 του τότε. Μετά τη νίκη του στο Σύδνευ αποσύρθηκε 10 ολόκληρα χρόνια από τις πισίνες. Από παιδί είχε την νευροψυχιατρική διαταραχή Τουρέτ, έμπλεξε με τα ναρκωτικά, βρέθηκε στον δρόμο άστεγος, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του υπό την επήρρεια LSD. Ακολούθως, ασπάζεται τον Βουδισμό, άριχσε να παίζει μουσική με το συγκρότημα Weapons of Mass Destruction ενώ δε μιλούσε καθόλου για το ολυμπιακό του παρελθόν. Το 2011 επέστρεψε στις πισίνες, το 2012 ήταν 5ος στο Λονδίνο και πριν λίγες μέρες έγινε ο γηραιότερος κολυμβητής που κατέκτησε το χρυσό σε ολυμπιακούς αγώνες. Λεπτομέρεια: το μετάλλιο που κατέκτησε το 2000 στο Σύδνευ, το είχε βγάλει σε δημοπρασία στο eBay για τα θύματα του τσουνάμι το 2004 στην Ασία. "Ξέρω ότι κάποιοι θα το θεωρήσετε αστείο ή τρελό, αλλά εγώ θέλω να είμαι και στο Τόκιο το 2020", δήλωσε ο Ερβιν. Θα το κάνει;
5. Ο ασύγκριτος Ποσειδώνας της ανοιχτής θάλασσας
Ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο ασυναγώνιστος αθλητής και άνθρωπος ξεκινά ήπια τον μαραθώνιο των 10 χιλιομέτρων κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας. Κάπου στα μισά είναι 22ος. Με μια υπεράνθρωπη προσπάθεια φτάνει πρώτος, προηγείται λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό αλλά στην τελευταία χεριά χάνει από τον συναθλητή του που τον ακολουθούσε. Μετά το τέλος του αγώνα, ο προπονητής του σπεύδει να καταθέσει ένσταση για το αποτέλεσμα. Ο Γιαννιώτης αρνείται και ακυρώνει την ένσταση. "Κέρδισε δίκαια", αποφαίνεται ο Έλληνας κολυμβητής, Ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο δυσλεκτικός. Ο σεμνός, ο λιγομίλητος. Που όλοι οι Έλληνες χάρηκαν με το μετάλλιο, με τον αγώνα του, με το ήθος του. Προσωποποίηση της θέλησης και του "θέλω, άρα μπορώ". Πραγματικά πανάξιος!
4. Η πρώτη μαύρη ολυμπιονίκης κολυμβήτρια
Foto: qz.com
Η Σιμόν Μανουέλ τερματίζει πρώτη στην κούρσα των 100 μέτρων ελεύθερο στην κολύμβηση και γράφει ιστορία. Γίνεται η πρώτη αφροαμερικανίδα, μαύρη για να καταλαβαινόμαστε, που κερδίζει χρυσό μετάλλιο στην κολύμβηση σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν σκεφτείς ότι μέχρι πριν 40-50 χρόνια στην Αμερική δεν άφηναν τους μαύρους να μπαίνουν στην πισίνα, καταλαβαίνεις πόσο πόνο είχαν τα δάκρυα της Μανουέλ μετά τη νίκη της."Αυτό το μετάλλιο δεν είναι μόνο για εμένα, αλλά για όλους τους Αφροαμερικανούς που προηγήθηκαν εμού και αποτέλεσαν την έμπνευση μου. Ελπίζω να εμπνεύσω και εγώ άλλους. Αυτό το μετάλλιο είναι για τους ανθρώπους που θα έλθουν σε αυτό το σπορ", που ήταν απαγορευμένο -ακόμα και ως απλό- χόμπι- στους μαύρους, έως τη δεκαετία του '70."
3. Το Ολυμπιακό ιδέωδες απογειώνεται
Foto: Independent.co.uk
Δεύτερη προκριματική σειρά 5.000 μέτρων. Βρισκόμαστε 4,5 γύρους πριν το τέλος της κούρσας. Η Νίκι Χάμπλιν από τη Νέα Ζηλανδία σκοντάφτει. Η Αμερικανίδα Άμπει Ντ' Αγκοστίνο δεν προλαβαίνει να σταματήσει, πέφτει πάνω της και τραυματίζεται.
"Eτρεχα και υπήρχε κινητικότητα μπροστά μου σε ένα γκρουπ αθλητριών", είπε η Χάμπλιν μετά, "ώσπου ξαφνικά ένα κορίτσι μπροστά μου έκοψε ταχύτητα, προφανώς για να αποφύγει σύγκρουση με προπορευόμενη. Δεν είχα χρόνο να αντιδράσω. Ξαφνικά βρέθηκα στο έδαφος. Έπαθα σοκ. Σκέφτηκα "τι έγινε τώρα; Γιατί είμαι κάτω; Σκατά, αυτό δεν είναι κάτι που περιμένεις να συμβεί. Δεν μπορεί να συμβεί… Έμεινα για λίγο πεσμένη, σκεφτόμουν ότι είχα άλλους 5-6 γύρους, για να τερματίσω. Θα ήταν μοναχικοί αυτοί οι 5-6 γύροι" όταν αισθάνθηκε ένα χέρι στην πλάτη της και άκουσε μια φωνή να της λέει "έλα σήκω, πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά μας". Ήταν η Αμερικανίδα Ντ' Αγκοστίνο που μετά βίας στεκόταν όρθια. "Σκέφτηκα πως είχε δίκιο. Είμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα αργούσα λίγο, αλλά θα έφτανα στο τέρμα. Δεν φεύγεις από την πίσω πόρτα στους Ολυμπιακούς, για κανένα λόγο."
Η Ντ' Αγκοστόνο έλεγε στην Χάμπλιν "δεν ξέρω αν μπορώ να τρέξω, δεν μπορώ να βάλω βάρος στο γόνατο, αλλά εσύ συνέχισε". Η Χάμπλιν δεν έφυγε. Έμεινε δίπλα της και τερμάτισαν μαζί. Αγκαλιάστηκαν και μετά η Ντ' Αγκοστίνο αποχώρησε με αμαξίδιο.
2. Το κορίτσι και το άλογο
Foto: youtube
Δεν πρόκειται για την ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη ασφαλώς αλλά για ένα ακόμη σπουδαίο περιστατικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Η Ολλανδή αθλήτρια Αντελίντ Κορνέλισεν πήγε στο Ρίο με τον Παρζιβάλ, το άλογό της, αγωνιζόμενη στο ντρεσάζ για ένα μετάλλιο. Ο Παρβιζάλ είχε αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 κερδίζοντας ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο. Όμως, ένα δηλητηριώδες έντομο τον δάγκωσε και το άλογο έκανε υψηλό πυρετό και πρηξίματα. Πήρε αγωγή, άρχισε να συνέρχεται και όλα έδειχναν ότι στο Ρίο της Βραζιλίας θα έδινε την τελευταία του παράσταση, καθώς ήταν πλέον 19 ετών. Ο Παρβιζάλ τα κατάφερε, ξεκίνησε τον αγώνα, όμως λίγα δευτερόλεπτα μετά η 37χρονη Κορνέλισεν σταμάτησε, αντιλαμβανόμενη πως ο Παρβιζάλ δεν άντεχε. "Στην αρένα ένιωθα πως ήταν εντελώς εξαντλημένος και άδειος από δυνάμεις και πως απλά δεν το έβαζε κάτω. Αποφάσισα να μην συνεχίσω για να τον προστατεύσω και τα παράτησα. Δεν το άξιζε αυτό, έτσι χαιρέτησα και μαζί αποχωρήσαμε από την αρένα", δήλωσε η Κορνέλισεν που προτίμησε την υγεία του αλόγου της από μια ακόμα διάκριση. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Η Κορνέλισεν απάντησε ήδη: Όχι!
1. Η 41χρονη Οξάνα είχε λόγο!
Foto: gettyimages.com
Στα προκριματικά της ενόργανης στο Ρίο, συμμετείχε και η Oksana Chusovitina, σε ηλικία 41 χρόνων. Χμ…
Η Οξάνα δεν ήταν καμιά αθλητριούλα της σειράς. Χρυσό στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, πρώτη στους Αγώνες Καλής Θέλησης στο Σιάτλ, χρυσό στο παγκόσμιο του 1991 στις ασκήσεις εδάφους, αργυρό στο άλμα και αρκετά ακόμα μετάλλια και διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις. Ως το 1992 φορούσε τα χρώματα της ΕΣΣΔ και κατόπιν του Ουζμπεκιστάν.
Στις 18 Νοεμβρίου του 1999 έγινε μητέρα. Η μητέρα του Άλισερ, καρπός του έρωτά της με τον επίσης Ουζμπέκο ολυμπιονίκη στην ελληνορωμαϊκή πάλη, Μπακχοντίρ Κουρμπάνοφ. Μετά τη γέννηση του Άλισερ, η Οξάνα επέστρεψε στους αγώνες, κάτι πραγματικά σπάνιο. "Κλέβουμε χρόνο στο πρωινό και το βραδινό για να βρισκόμαστε, όταν είμαστε στην ίδια διοργάνωση", είχε πει ο Κουρμπάνοφ.
Γιατί όμως συνεχίζει στα 41 της να αθλείται σε επίπεδο πρωταθλητισμού; Μα… για τα λεφτά! Η αλήθεια όμως δεν είναι τόσο κυνική. Ο γιος της σε σε ηλικία τριών χρόνων διαγνώσθηκε με επιθετική λεμφοκυτταρική λευχαιμία. Η Οξάνα και ο Μπακχοντίρ δεν είχαν ασφάλεια, στη χώρα ειδικευμένος γιατρός δεν υπήρχε και έτσι δέχτηκαν την πρόταση του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Κολωνίας για ένα πειραματικό πρόγραμμα που εξελισσόταν εκεί. Ο μικρός Άλισερ ανταποκρινόταν στη θεραπεία, η Οξάνα γύρισε στις προπονήσεις και οι ομοσπονδίες γυμναστικής της Γερμανίας και της Γαλλίας συγκέντρωσαν πάνω από 30 χιλιάδες ευρώ για τον μικρό Άλισερ.
Μετά το 2006 φόρεσε το εθνόσημο της Γερμανίας, με την άδεια της πατρίδας της. Η πρώτη συμμετοχή με την τρίτη χώρα ήταν στο Παγκόσμιο του 2006, οπότε πήρε το χάλκινο στο άλμα. "Αν δεν αγωνίζομαι, ο γιος μου δεν θα ζήσει. Τόσο απλό είναι το θέμα. Ο Άλισερ υποβλήθηκε σήμερα σε επέμβαση και αυτό έγινε γιατί μπορώ και κερδίζω χρήματα. Δεν έχω επιλογή. Θα παίρνω μέρος σε αγώνες, όσο μπορώ να το κάνω. Στην τελική, όταν πατάς το πόδι σου στο πόντιουμ, δεν σε ρωτά κανείς αν είσαι 15 ή 30. Αν έχω κουραστεί; Ναι. Αλλά έχω έναν πολύ καλό λόγο που κάνω ό,τι κάνω".
Συνέχισε να διακρίνεται. Ασημένια στο Ευρωπαϊκό του 2011 και το Παγκόσμιο -στο άλμα, ασημένια στο Ευρωπαϊκό του 2012, 5η στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Και ο Άλισερ εδώ και δύο χρόνια έχει κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο.
Οι αξίες του Ολυμπιακού Πνεύματος είναι πάντοτε παρούσες. Αρκεί να θέλεις να τις δεις, να τις μοιράσεις απλόχερα, να απολαύσεις το μεγαλείο τους. Ραντεβού στο Τόκυο σε 4 χρόνια!
