22 Μαϊου 1940. Οσβιέτσιμ, Πολωνία. Οι ναζί χτίζουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Στόχος: η εξόντωση των Εβραίων. Επειδή απλά ήταν Εβραίοι. Επειδή ο Χίτλερ είπε: “Οι Εβραίοι είναι αυτοί που δηλητηριάζουν όλο τον κόσμο. Μια νίκη των Εβραίων θα σήμαινε το τέλος της ανθρωπότητας, οπότε ο πλανήτης μας δεν θα είχε πια ζωή”. Τον πίστεψαν εκατομμύρια άνθρωποι, σύρθηκαν πίσω από το φασιστικό του μένος.
Οι Εβραίοι πιάνονται εξαπίνης. Ενώ τρώνε το μεσημεριανό τους, ενώ κοιμόντουσαν, ενώ διάβαζαν, ενώ έκαναν καθημερινά πράγματα. Τους έλεγαν να ετοιμάσουν μια βαλίτσα για να τους ξεγελάσουν. Μην βλέποντας τον δόλο, οι Εβραίοι ετοίμαζαν μία βαλίτσα με κάθε λογής είδος μέσα, από παιχνίδια και κοσμήματα, μέχρι τηγάνια και τσατσάρες.
Μεταφέρονταν με εμπορικά τρένα. Τα εμπορικά τρένα δεν έχουν καθίσματα, δεν προορίζονται για ανθρώπους. Κουβαλάνε ζώα και αντικείμενα. Έτσι έβλεπαν τους Εβραίους. Τους σώριαζαν όρθιους μέσα στα βαγόνια για μέρες, δίχως νερό, δίχως τουαλέτα, δίχως τίποτε. Επιβίωναν οι περισσότεροι. Όταν έφταναν στον “προορισμό”, τους περίμεναν στρατιώτες. Τους χτυπούσαν. Τους έλεγαν ότι έπρεπε να γδυθούν για να πλυθούν από το ταξίδι. Προηγουμένως τους έβαζαν να γράψουν το όνομά τους στις βαλίτσες τους, για να μπορούν να τις… ξαναβρούν. Ήταν το τελευταίο βασανιστήριό τους. Ήθελαν να τους κάνουν να πιστέψουν ότι μετά το ντους θα τους επέστρεφαν τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Ύστερα στοιβάζονταν σε έναν θάλαμο από τις χαραμάδες του οποίου έμπαινε ένα δηλητηριώδες άεριο που τους σκότωνε σε λίγο μόλις λεπτά. Οι στρατιώτες έπαιρναν από τις βαλίτσες ο,τι τους ήταν χρήσιμο. Οι άδειες βαλίτσες πετάγονταν στην μεγάλη αποθήκη. Σήμερα, βρίσκονται στο μπλοκ 5, πίσω από ένα τζάμι, για να τις βλέπεις με τα γραμμένα ονόματά τους. Ο πόλεμος τελείωσε το 1945. Υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν περίπου 6 εκατομμύρια Εβραίοι, δηλαδή το ένα τρίτο των Εβραίων της Ευρώπης.
Κι από τις βαλίτσες αυτές, βγήκαν οι ιστορίες του Κάρλο, της Χάννα, του Γιάκομπ, του Νταβίντ, της Εμελίν. Παιδιών που ξαφνικά είδαν ένα πρόσωπο της ανθρωπότητας που δεν πίστευαν ότι υπάρχει. Να ζεις, να πηγαίνεις σχολείο, να κάνεις ποδήλατο, να έχεις φίλους, να πηγαίνεις σε γιορτές, να μπαίνεις στο τραμ και ξαφνικά να σου λένε ότι όλα αυτά επιτρέπονται για όλους αλλά απαγορεύονται για εσένα. Επειδή είσαι Εβραίος. Και μια στιγμή που δεν περιμένεις, να σου ζητούν επιτακτικά να φτιάξεις μια βαλίτσα για κάπου που δεν ξέρεις και υποψιάζεσαι πως μπορεί και να μη γυρίσεις.
Ο Κάρλο από την Ιταλία, που τρελαίνεται για τα τρένα και αποφασίζει να κρυφτεί σε ένα βαγόνι.
Η Χάννα από τη Γερμανία, που απ’ όταν πήραν από κοντά της τον αδερφό της τον Γιάκομπ περνάει τις νύχτες μετρώντας τα αστέρια.
Η Εμελίν από τη Γαλλία, που δεν θέλει να φοράει το κίτρινο αστέρι, κι ας είναι υποχρεωτικό για όλους τους Εβραίους.
Ο Νταβίντ από την Πολωνία, που το σκάει από το γκέτο της Βαρσοβίας κρατώντας σφιχτά το βιολί του.
Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου. Παιδιά που έζησαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης σε μια εποχή που ρατσιστικοί νόμοι επέβαλλαν παράλογα νέα ήθη και απαγόρευαν απλές καθημερινές πράξεις.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Οι βαλίτσες του Άουσβιτς |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Le valigie di Auschwitz |
| Συγγραφέας: | Ντανιέλα Παλούμπο |
| Εικονογράφηση: | Κλάρα Μπατέλο |
| Μετάφραση | Ελένη Τουλούπη |
| Εκδόσεις: | Κέδρος, 2017 |
| Βραβείο: | Il Battello a Vapore |
| Σελίδες: | 216 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-04-4837-5 |
