Η ύπαρξη μιας σοβαρής ασθένειας είναι απολύτως φυσιολογικό να αναστατώνει τη δομή και την ισορροπία της οικογένειας. Πολλοί γονείς θέτουν το ερώτημα αν θα πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά τους γι’αυτό το ζήτημα ή αν θα είναι καλύτερο να το αποκρύψουν και να βρουν μια λογικοφανή δικαιολογία.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι σαφής και συγκεκριμένη. Οι γονείς οφείλουν να μιλάνε με ειλικρίνεια στα παιδιά τους και για τα δυσάρεστα ως προς τη διαχείρισή τους θέματα. Είναι σημαντικό λοιπόν οι γονείς να ενημερώνουν υπεύθυνα και άμεσα τα παιδιά τους, όταν υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μιλάμε στα παιδιά μας με απλά και κατανοητά λόγια, προσαρμοσμένα στο γνωστικό και συναισθηματικό τους επίπεδο. Η δυσκολία των ενηλίκων να μιλήσουν για «δυσάρεστα και επώδυνα» ζητήματα όπως είναι αυτό της σοβαρής ασθένειες αυξάνει το άγχος, την ανησυχία και επιτείνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια στα παιδιά τους.
Προσπαθούμε δηλαδή με απλά λόγια να εξηγήσουμε στο παιδί μας τι είναι αυτή η αρρώστια, με ποιο τρόπο τα φάρμακα επιφέρουν αλλαγές στο σώμα, ποιες αλλαγές θα προκύψουν στη ζωή της οικογένειας και ότι η αρρώστια δεν είναι μεταδοτική. Τα παιδιά επίσης καλό είναι να ενθαρρύνονται να εκφράζουν τα συναισθήματά τους- την αγάπη τους- τη συγκίνησή- τους προς το ασθενές μέλος της οικογένειάς τους και να διατηρούν την επικοινωνία μαζί του ακόμη και όταν νοσηλεύεται.
Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι η διάγνωση ενός μέλους μιας οικογένειας με σοβαρή ή με χρόνια ασθένεια μπορεί να διαρρήξει τον εσωτερικό «ιστό» και τη συνοχή μιας οικογένειας. Συναισθήματα όπως θλίψη, φόβος, θυμός, ενοχή συχνά κατακλύζουν τα μέλη της οικογένειας, που συχνά δεν τα εκφράζουν και τα «παγιδεύουν».
Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να συνεχίζουν τις «ρουτίνες» τους και το καθημερινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων τους, ώστε η ζωή τους να συνεχίζει να έχει την «κανονικότητα» που είχε και πριν τον ερχομό της ασθένειας. Επίσης, απαραίτητη κρίνεται τόσο η ενημέρωση όσο και η στενή συνεργασία με το σχολείο του παιδιού.
Αφήνουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του όποια και αν είναι. Είναι σημαντικό να το ενθαρρύνουμε να μιλήσει γι’ αυτό που αισθάνεται. Όμως, σεβόμαστε και τη σιωπή του, όταν επιλέγει να μη μοιραστεί αυτό που νιώθει. Τονίζουμε πως ό,τι αισθάνεται είναι φυσιολογικό και αποδεκτό.
Επίσης, όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο συχνά χρειάζεται να τους αναφέρουμε ότι δε φταίνε εκείνα που αρρώστησε το αγαπημένο τους πρόσωπο. Τα παιδιά συχνά πιστεύουν ότι μια αταξία ή μια άσχημη σκέψη που έκαναν πιθανόν να προκάλεσε την ασθένεια.
Τέλος, επειδή η διάγνωση μιας σοβαρής ασθένειας σε κάποιο μέλος της προκαλεί μεγάλη αναστάτωση σε κάθε οικογένεια, μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας για να σας συμβουλεύσει στο πώς να στηρίξετε πρώτα τον εαυτό σας και μετά τα παιδιά σας στη δύσκολη και στρεσογόνο αυτή περίοδο.
Ιωάννης Κυργιόπουλος
Ψυχολόγος (Msc Σχολικής Ψυχολογίας)
E-mail: johnkyr76@yahoo.gr
Τηλ. Επικοινωνίας: 22310-42370 & 6972868960
