Αφήσαμε τις μασελίτσες μας στην ησυχία τους να στεγνώσουν και συζητήσαμε γι’ αυτές. Μήπως να τους δώσουμε έναν καλό φίλο; Άλλωστε, όλοι γνώριζαν ήδη από τη Λουκία, τον καλύτερο φίλο των δοντιών, την οδοντόβουρτσα… που κι αν δεν είναι κολλητός των δοντιών, μάλλον πρέπει να τον κάνουνε! Τι θα έλεγε αυτός ο φίλος στα δοντάκια αν μπορούσε να μιλήσει; Δώσαμε στόμα και πνοή στην οδοντόβουρτσα που, ανάμεσα σε άλλα βαρυσήμαντα, είπε:
-Γεια σου!
-Είμαι εδώ!
-Γιατί έχεις κούφια δόντια;
-Μη με ξεχνάς!
-Να πλένεις τα δόντια σου με εμένα!
-Θυμήσου με!
-Να πλένεις πάντα τα δόντια σου!
-Να με φροντίζεις…!Ζωγραφίσαμε την οδοντόβουρτσα και της δώσαμε το μήνυμα που αυτή ήθελε να πει στα δόντια…
Την κόψαμε και τη ζωντανέψαμε συρράπτοντάς την πάνω σε ένα πλαστικό καλαμάκι. Την κρατήσαμε και παίξαμε λίγο μαζί της, πριν την τοποθετήσουμε οριστικά στον κολλητό της φίλο!
