Μια σπουδαία ονοματοδοσία και ένα αφιέρωμα γεμάτο αφετηρίες στο 8ο Δημοτικό σχολείο Πετρούπολης- Άλκη Ζέη.
«Μια ζωή γεμάτη αφετηρίες…».
Στις 15 Δεκεμβρίου, ανήμερα των γενεθλίων της Άλκης Ζέη, το 8ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης τίμησε με έναν ξεχωριστό τρόπο την αγαπημένη συγγραφέα. Έπειτα από εισήγηση του οραματιστή διευθυντή του σχολείου Δημήτρη Τσέλιου, ο Σύλλογος Διδασκόντων και η αρμόδια Σχολική Επιτροπή πήραν την απόφαση να προβούν στην τιμητική μετονομασία του σχολείου σε 8ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης «Άλκη Ζέη».
Η δράση της ονοματοδοσίας έγινε από τους μαθητές για τους μαθητές μέσα σε ένα κλίμα ενθουσιασμού και χαράς. Παρόντες ήταν ο γιος της Άλκης Ζέη, Πέτρος Σεβαστίκογλου μαζί με την εγγονή της Άλκης, την γλυκύτατη Άννα η οποία παρακολούθησε την εκδήλωση με φανερή συγκίνηση, οι εκδότες των βιβλίων της, Νώντας και Βάσω Παπαγεωργίου μαζί με τη Διευθύντρια Επικοινωνίας των εκδόσεων Μεταίχμιο, Ντόρα Τσακνάκη, η Ελένη Μπούρα, επιμελήτρια των βιβλίων της και προσωπική της φίλη, καθώς και εκπρόσωποι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.
Ο Πέτρος Σεβαστίκογλου μιλώντας στο ELNIPLEX ανέφερε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η αδερφή του Ειρήνη δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα την απώλεια, καθώς η Άλκη είναι τόσο παρούσα ακόμα, μέσα από δράσεις, βιβλία, αφιερώματα.
Την εμπνευσμένη, πραγματικά ιδέα και την οργάνωση του αφιερώματος είχε η υπεύθυνη της σχολικής βιβλιοθήκης του σχολείου, η εκπαιδευτικός Νατάσα Τόμπρου, η οποία μοιράστηκε μαζί μας τον κόπο αλλά και τη χαρά του όλου εγχειρήματος, σε συνεργασία με τον διευθυντή και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου.
Αρχικά, οι μαθήτριες και οι μαθητές της Ε’ και ΣΤ’ τάξης πήραν συνέντευξη από τον Πέτρο Σεβαστίκογλου και την Ελένη Μπούρα. Τα παιδιά έκαναν στοχευμένες ερωτήσεις προκειμένου να γνωρίσουν λίγο περισσότερο την Άλκη ως γυναίκα, φίλη και μητέρα. Η Ελένη Μπούρα αναφέρθηκε στη συνεργασία αλλά και τη φιλία τους. Μεταξύ άλλων είπε, πόσο ανοιχτόμυαλη και γενναιόδωρη ήταν και πόσο αγαπούσε τους φίλους της και τα παιδιά. Ο Πέτρος Σεβαστίκογλου αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βίωσε η μητέρα του την περίοδο της Κατοχής αλλά και στην καθημερινότητά της οικογένειάς τους. Ως μητέρα ήταν όπως όλες, ανέφερε. Αφιέρωνε σε εκείνον και την αδερφή του Ειρήνη πολύ χρόνο κι ασχολούνταν με το γράψιμο μόνο τα βράδια. Δεν ήταν αυστηρή μαζί τους γιατί απλούστατα δεν χρειάστηκε. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν αφορούσαν κυρίως τις μετακινήσεις. «Ήταν δύσκολο να αλλάζεις χώρα και γλώσσα. Όμως οι γονείς μας προσπαθούσαν να το κάνουν ευχάριστο, προσπαθούσαν να το παρουσιάσουν σαν παραμύθι. Και κάπως έτσι μεγάλωσα σε τρεις χώρες κι έμαθα τρεις γλώσσες. Άλλαζα συνέχεια σχολεία και τους πρώτους μήνες ήταν δύσκολο. Αλλά ήταν μια εμπειρία που με έκανε πιο πλούσιο». Και στην ερώτηση τι θεωρεί ότι θα έλεγε η Άλκη αν ήταν εδώ μαζί μας, ο Πέτρος Σεβαστίκογλου απάντησε ότι θα επισήμαινε ότι κακώς γιορτάζουμε τα 100 χρόνια της καθώς είναι πολύ νεώτερη! Η συνέντευξη ηχογραφήθηκε και μαζί με φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα του σχολείου.
Το πρώτο μέρος του αφιερώματος, το οποίο επιμελήθηκε η εκπαιδευτικός Κατερίνα Ρουμελιώτη, φέρει τον τίτλο «Η ονοματοδοσία» και προσεγγίζει με έξυπνο και χιουμοριστικό τρόπο την επιλογή του ονόματος του σχολείου, των Δικαιωμάτων του Μικρού Αναγνώστη αλλά και τη σχέση των σημερινών παιδιών με τα βιβλία και την τεχνολογία.
Στο δεύτερο μέρος, «Οι αφετηρίες και το τέρμα…», υπό την επιμέλεια της εκπαιδευτικού Νατάσας Τόμπρου, παρουσιάστηκαν μικρά δρώμενα με τους σπουδαιότερους σταθμούς της ζωής της Άλκης Ζέη τα οποία συνδέονται άρρηκτα με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η εκπαιδευτικός Σήλικα Ρηγοπούλου με τις μαθήτριες και τους μαθητές της Ε’ τάξης παρουσίασαν δραματοποιημένα αποσπάσματα από το βιβλίο Κοντά στις ράγιες, ενώ οι καθηγήτριες Αγγλικών Ειρήνη Πετσαλάκη και Ιωάννα Ράπτη, μαζί με τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης, παρουσίασαν αποσπάσματα από Το καπλάνι της βιτρίνας και τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου με παράλληλη απόδοση στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Συγκινητικά μελωδικές ήταν και οι μουσικές παρεμβάσεις τις οποίες επιμελήθηκε ο μουσικός τους σχολείου, Δημήτρης Μάκρας. Ο ίδιος μάλιστα, συνόδευσε τη χορωδία των μαθητών της Δ΄ τάξης με το ακορντεόν του. Το όλο εγχείρημα το οποίο υποστηρίχθηκε με ευρηματικά σκηνοθετικά στοιχεία και από τη θεατρολόγο του σχολείου Σόνια Μολογούση ήταν δουλεμένο με γνώση και μεράκι και από κάθε άποψη προσεγμένο.
Παράλληλα, στον χώρο της εκδήλωσης υπήρχε έκθεση ζωγραφικής με τις δημιουργίες των μαθητών όπως τις εμπνεύστηκαν διαβάζοντας τα βιβλία της Άλκης Ζέη, φωτογραφικό υλικό κι ένας παγκόσμιος χάρτης με σημεία αναφοράς των τόπων που έζησε και δημιούργησε. Ευρηματική ήταν και τη ιδέα του μικρού αποθετηρίου με αντικείμενα-σημεία αναφοράς των βιβλίων της. 
Το 8ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης δε θέλησε απλώς να φέρει το όνομα Άλκη Ζέη αλλά και να το υποστηρίξει υιοθετώντας μια φιλαναγνωστική κουλτούρα. Ο χώρος, τα χαμογελαστά πρόσωπα εκπαιδευτικών, παιδιών, εκπροσώπων γονέων μετέδιδαν θετική ενέργεια, ενώ η δράση αποφεύγοντας κοινοτυπίες κι εντυπωσιασμούς, είχε βάθος και παλμό. Ειπώθηκαν αλήθειες, αρκετά δύσκολες για τη σχέση των σύγχρονων παιδιών με το βιβλίο αλλά με διεισδυτική ματιά κι αγάπη. Είχαμε την τύχη και τη χαρά να παρευρεθούμε στη σημαντική αυτή στιγμή αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να μεταφέρουμε το κλίμα, τη συγκίνηση αλλά και τον ενθουσιασμό που επικράτησε σε ολόκληρο το σχολείο! Στο τέλος της εκδήλωσης σε όλους τους μαθητές δόθηκε ένα μολύβι Φάμπερ νούμερο 2 και ένα μικρό τετράδιο με λευκές σελίδες ως αφετηρία δημιουργίας.
Δηλώνουμε συγκινημένοι κι εντυπωσιασμένοι. Το ίδιο πιστεύουμε θα ήταν κι η Άλκη!
