Όλα ξεκίνησαν από μια ζωγραφιά… μια κίτρινη καρδιά κι έναν κόκκινο ήλιο! Μέχρι εκείνη τη μέρα η Κατερίνα και η Μαρία ήταν φίλες, κολλητές. Έκαναν τα πάντα μαζί. Ήταν αχώριστες. Όμως, η Κατερίνα και η Μαρία δεν ήταν φίλες πια. Αυτό το ένιωσαν όλα τα παιδιά αφού η ατμόσφαιρα στο σχολείο ήταν διαφορετική. Όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και σταμάτησαν τα γέλια και τα παιχνίδια.
Έπειτα άρχισαν οι αλληλοκατηγορίες.”Η Μαρία φταίει”, είπε η Κατερίνα. “Η Κατερίνα φταίει”, φώναζε την ίδια στιγμή η Μαρία. Άλλα παιδιά πήραν το μέρος της Μαρίας κι άλλα της Κατερίνας. Συνέχιζαν να παίζουν έτσι χωρισμένα σε δύο στρατόπεδα και να προσποιούνται πως διασκεδάζουν.
Μόνο ένα αγόρι στεκόταν μόνο στη μέση της αυλής. Ταλαντευόταν πάνω στην τραμπάλα χωρίς να παίρνει το μέρος κανενός. Άλλωστε θεωρούσε φίλη του και την Κατερίνα και τη Μαρία. Ήξερε πως όλα ήταν καλύτερα πριν τον καυγά. Κι ύστερα αυτό το αγόρι έκανε μια ερώτηση που τους ξάφνιασε όλους. Μια ερώτηση η οποία οδήγησε την Κατερίνα και τη Μαρία να σκεφτούν και να δουν τον καυγά τους με μια άλλη ματιά. Κι εκείνη η ζωγραφιά με την κίτρινη καρδιά και τον κόκκινο ήλιο η οποία είχε γίνει αφορμή για να χαλάσει μια φιλία, έγινε πια η ανάμνηση για μια συμφιλίωση.
Η ιστορία της Ιωάννας Μπαμπέτα δεν ξαφνιάζει με την επιλογή του θέματος. Οι συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών και μάλιστα χωρίς σοβαρό λόγο, είναι συνηθισμένες. Το στοιχείο που πραγματικά διφοροποιεί το βιβλίο από άλλα του είδους είναι η προσέγγιση. Η παρομοίωση των συναισθηματικών καταστάσεων με τα καιρικά φαινόμενα και η μεταφορική χρήση της τραμπάλας για την απόδοση της συναισθηματικής κατάστασης του αγοριού είναι εύστοχες και επιτυχημένες. Βοηθούν τον μικρό αναγνώστη να οπτικοποιήσει καταστάσεις και συναισθήματα.
Η συγγραφέας φαίνεται πως έχει λάβει υπόψη της διάφορες τεχνικές επίλυσης συγκρούσεων όπως για παράδειγμα την ενημέρωση σχετικά με τις πηγές της σύγκρουσης και την ενθάρρυνση της επίλυσης της σύγκρουσης με συζήτηση. Με δεδομένο ότι συνήθως η σύγκρουση πηγάζει από διαπροσωπικές παρεξηγήσεις και προβλήματα επικοινωνίας, εστιάζοντας στο διάλογο και την έκφραση των συναισθημάτων οδηγούμαστε στη λειτουργική επίλυσή της. Η διαμεσολάβηση επίσης του τρίτου παιδιού το οποίο αναλμβάνει το ρόλο της “διευκόλυνσης” στη διαδικασία επίλυσης της σύγκρουσης είναι μια άλλη τεχνική. Συνεπώς το βιβλίο μπορεί κάλλιστα να αξιοποιηθεί στην σχολική τάξη και την οικογένεια για τον εμπλουτισμό των δεξιοτήτων των παιδιών σχετικά με τη διαχείριση ανάλογων καταστάσεων στην σχέσεις τους με τους σημαντικούς άλλους.
Η εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου είναι ζωντανή κι ενδιαφέρουσα. Ντύνει το τρυφερό κέιμενο της Ιωάννας Μπαμπέτα με χρώματα κι εκφραστικά παιδικά πρόσωπα. Επιπλέον εμπλέκει στην εικονογράφηση και σημαντικά λεκτικά στοιχεία ενισχύοντας την ενότητα της οπτικής και γλωσσικής δομής και προβάλλοντας σημαντικά στοιχεία του κειμένου.
Διαβάζοντας το στην τάξη ίσως είχε ενδιαφέρον εκτός της αναγνωστικής απόλαυσης και της αξιοποίησης της ιστορίας για τη επίλυση ενδοσχολικών συγκρούσεων, να παίξουμε με το εύρημα της κίτρινης καρδιάς. Μπορούμε να φτιάξουμε με την γνωστή τεχνική του διπλώματος του χαρτιού και της χαρτοκοπτικής μια γιρλάντα με χρωματιστές καρδιές. Κάθε χρωματιστή καρδιά θα αποτελέσει το χώρο για να γράψουμε καταστάσεις οι οποίες μας κάνουν να χαιρόμαστε, να λυπόμαστε, να τσακωνόμαστε. Στον κόκκινο ήλιο θα μπορούσαμε να προτείνουμε τρόπους διαχείρησης αυτών των καταστάσεων.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μια κίτρινη καρδιά κι ένας κόκκινος ήλιος |
| Συγγραφέας: | Ιωάννα Μπαμπέτα – Μπακιρτζή |
| Εικονογράφηση: | Σάντρα Ελευθερίου |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, 2017 |
| Επιμέλεια: | Άννα Μαράντη |
| Σελίδες: | 56 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 14 |
| ISBN: | 978-618-01-2069-1 |
