Η επίσημη ευρωπαϊκή πρεμιέρα της παράστασης «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» του Mike Kenny σε σκηνοθεσία Ηλία Καρελλά, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στην παιδική σκηνή του θεάτρου Κάππα.
Μια υπέροχη, εξαιρετική παράσταση που κατενθουσίασε το κοινό, ανάμεσα στο οποίο ήταν η Ελένη Ράντου, ο Νότης Μαυρουδής, η Αρετή Κετιμέ, οι Burger Project, η Ντέμπορα Όντογκ και άλλοι καλλιτέχνες.
Ο Ηλίας Καρελλάς καταξιωμένος στο χώρο, το όνομά του είναι πλέον εγγύηση και συνδεδεμένο με έργα υψηλής ποιότητας, αποτελεί πρώτη μας επιλογή ανάμεσα στις παραστάσεις κάθε σεζόν.
Στη σκηνή αυτή τη φορά μεταφέρει το πιο πρόσφατο κι επίκαιρο έργο του Mike Kenny «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» με το μοναδικό, ευφάνταστο δικό του τρόπο και δημιουργεί για άλλη μια φορά μια παράσταση σημείο αναφοράς. Πρωτότυπη, επίκαιρη, υψηλής αισθητικής και άκρως συγκινητική.
1944, Λονδίνο, βομβαρδισμοί. Πόλεμος. Η πόλη κρύβεται, τα φώτα σβήνουν. Παιδιά που αναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, φεύγουν στην εξοχή για την ασφάλειά τους, μακριά από τους δικούς τους. Η μικρή Λέτι μπαίνει στο τρένο με μια βαλίτσα κι ένα γράμμα. Το έχει γράψει η μητέρα της για εκείνη… για να την γνωρίσουν οι άνθρωποι εκεί που θα πάει…
Φόβος, πόλεμος, μοναξιά, απομόνωση, διαφορετικότητα, διακρίσεις, περιθωριοποίηση, ρατσισμός…
Ναι, Ραπουνζέλ δεν υπάρχει, ούτε πρίγκιπας και προφανώς ούτε κάστρο, ούτε κάτι από το γνωστό παραμύθι, με εξαίρεση τους συμβολισμούς και παραλληλισμούς που μπορούμε να κάνουμε βλέποντας κάποια κοινά που ασυνείδητα έρχονται στο μυαλό μας:
- Το κόψιμο των μαλλιών της μικρής Λέτι, που ίσως συμβολίζει την απομάκρυνση από το παρελθόν της, τους ανθρώπους της, τις συνήθειές της και την αρχή μιας νέας συνθήκης ζωής, αλλά και αποτελεί ένα «όπλο» που θα την προστάτευε από εχθρικές συμπεριφορές καθώς τα μαλλιά της, την έκαναν να φαίνεται διαφορετική.
- Τη «μάγισσα», όπως αποκαλούν στο χωριό την κυρία Πιρς, που κρατάει τη μικρή «κλεισμένη στη φάρμα» φοβούμενη για την ασφάλειά της.
- Τη μικρή Λέτι που «δραπετεύει» από τη «φυλακή» της, χωρίς πρίγκιπα.
Πόσα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας μας αγγίζει… Πόσα ουσιώδη μηνύματα…
Εγκλεισμός, μοναξιά, νοσταλγία… Ανάγκη για επαφή, επικοινωνία, φιλία…
Η Λέτι και η κα Πιρς μοιάζουν, έχουν ίδιο, μαύρο χρώμα δέρματος και πλούσια σγουρά μαλλιά … Χαρακτηριστικά που προκάλεσαν την απομόνωση και την περιθωριοποίηση της κας Πιρς.
Διαφορετικότητα, ρατσισμός…
Αλλά και η ομορφιά της φύσης και η δύναμη της να παρηγορεί, η ιδιαίτερη σύνδεση και αγάπη που μπορούμε να αναπτύξουμε με τα ζώα, στην περίπτωση της Λέτι η μοναδική της φίλη είναι η αγριόχηνα Γερτρούδη.
Ίσως σκεφτείτε πως είναι δύσκολο ή και βαρύ για μικρά παιδιά, όμως όχι.
Είναι με μια λέξη καθηλωτικό! Η μουσική του ξεσηκώνει και μας παρασύρει, τα φώτα και το θέατρο σκιών μαγνητίζουν, οι ερμηνείες συγκινούν, τα σκηνικά μας ταξιδεύουν, οι κινήσεις γοητεύουν…
Συγκλονιστική είναι η σκηνή που η κυρία Πιρς κόβει τις μακριές πλεξούδες της μικρής Λέττι, ενώ ταυτόχρονα ένα τεράστιο ψαλίδι και ο χορός τους παρουσιάζεται με θέατρο σκιών, επιβλητικό στο επίκεντρο του σκηνικού, κόβοντας την ανάσα.
Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Idra Kayne ερμηνεύει εξαιρετικά τον ρόλο της κυρίας Πιρς και τραγουδάει με μια φωνή που συγκλονίζει. Η Εύα Βόγλη στον ρόλο της μικρής Λέτι πηγαία και συναισθηματική, φωλιάζει κατευθείαν στην καρδιά μας και κάνει την ταύτιση μαζί της αναπόφευκτη.
Υπέροχα παίζουν και οι ηθοποιοί Μάκης Νάνος που υποδύεται τον Κόνραντ και Φάνης Παυλόπουλος στο ρόλο του αφηγητή.
Ο φωτισμός είναι καταπληκτικός και ο συνεχής διάλογος με το θέατρο σκιών μαγικός, δεξιοτέχνης άλλωστε σε αυτό ο Ηλίας Καρελάς. Τα τροχήλατα σκηνικά λιτά και έξυπνα μας μεταφέρουν από σκηνή σε σκηνή χωρίς να χάνεται η μαγεία.
Η Αντιγόνη Γύρα, χορογραφεί και ντύνει όμορφα με σύγχρονες κινησιολογικές φόρμες, εναρμονισμένες με την εκάστοτε σκηνική ατμόσφαιρα του έργου, τις μετατοπίσεις των ηρώων στη σκηνή, αλλά και πίσω από αυτή με τις χορογραφημένες τους σκιές.
Το κείμενο είναι πολύ δυνατό, με απλό λόγο κατανοητό από τα παιδιά σε μετάφραση Χαράς Γιαννακοπούλου.
Η μουσική, τα φώτα, το θέατρο σκιών, ο χορός, τα σκηνικά συνδυάζονται μοναδικά, ισάξια και ισόρροπα και συνθέτουν μαζί με την πρόζα ένα μαγευτικό μείγμα τεχνών, που ερεθίζει όλες τις αισθήσεις. Ένα υπερθέαμα.
Συγκινητικό,τρυφερό κι ευαίσθητο χωρίς να λείπει το χιούμορ και το γέλιο.
Εδώ, φαίνεται και η ευρυματικότητα του Ηλία Καρελλά που ξέρει να διαπραγματεύεται δύσκολα θέματα κι αξιακά ζητήματα, να ευαισθητοποιεί και να μεταφέρει σημαντικά μηνύματα χωρίς διδακτισμούς και υποδείξεις, αλλά αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας∙ Γιατί αυτό καταφέρνει μαζί με τους καταπληκτικούς συνεργάτες του και συντελεστές αυτού του έργου. Αυτή είναι και η δύναμη της τέχνης∙ να συγκινεί, να ενεργοποιεί τις σκέψεις μας και να μετουσιώνει… και ταυτόχρονα, στο τέλος να νιώθεις γεμάτος με ικανοποίηση και ελπίδα.
Η παράσταση «μιλάει» σε ένα ευρύ φάσμα ηλικιών. Ευαισθητοποιεί όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους ενήλικους θεατές. Μικροί και μεγάλοι παρακολουθούν προσηλωμένοι, χωρίς να θέλουν να χάσουν ούτε μία στιγμή!
Καταλυτικός και πρωταγωνιστικός ο ρόλος της μουσικής με τους String Demons να κλέβουν τις εντυπώσεις! Ερμηνεύουν ζωντανά με θαυμαστή δεξιοτεχνία τις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις τους ακολουθώντας και νοηματοδοτώντας απόλυτα τη ροή του έργου.
Μετατοπίζονται μαγικά στη σκηνή παίζοντας στο ηλεκτρικό τους βιολί και βιολεντσέλο ατμοσφαιρικές αλλά και με απότομα κοψίματα μελωδίες και μας παρασύρουν μέσα στον κόσμο του έργου. Μεγενθύνουν τα συναισθήματά μας και προκαλούν τον θαυμασμό μας.
Ανάμεσα σε άλλα, ακούμε το λυρικό Ας Ερχόσουν Για Λίγο που επαναλαμβάνεται, καθώς είναι ο μόνος δίσκος που έχει η κυρίας Πιρς, και λιώνουμε. Ξεχειλίζουμε από συναίσθημα με το Tree των String Demons όπου η εναλλαγή του αγγλικού στίχου με την κοφτή ελληνική αφήγηση εντείνει τα νοήματα και δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις σκέψεις…
«Μου λείπει το σπίτι μου[…]
Είμαι ένα δέντρο,
Λάμπω μέσα στη μοναξιά μου,
Τα χέρια σου γύρω από τον κορμό μου με πληγώνουν,
Είμαι ένα δέντρο,
Αν μου πάρεις τη ζωή ασυνείδητα σκοτώνεις τον πολύτιμο εαυτό σου,
Σηκώνει το χέρι κι αγγίζει τα μαλλιά της, δεν είναι η πρώτη φορά που τριγυρίζει στο νου της αυτή η σκέψη, όμως είναι η πρώτη φορά που την ξεστομίζει δυνατά, Είμαι μόνη, είμαι μόνη, είμαι μόνη!»
Και έρχεται το φινάλε με το BREATHE – String Demons να μας αποκαθηλώσει κυριολεκτικά! Το δίδυμο εγχόρδων String Demons απογειώνει την παράσταση με τις εκπληκτικές μουσικές συνθέσεις του.
«Δεν μπορώ να ανασάνω. Δεν το βλέπεις;
Σε αυτό τον κόσμο, Πρέπει να μπορείς να ανασάνεις!»
Η παράσταση που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε!
Η παράσταση
Ταυτότητα παράστασης:
Συγγραφέας: Μάικ Κένι
Μετάφραση: Χαρά Γιαννακοπούλου
Σκηνοθεσία/Σκηνογραφία/Φωτισμοί: Ηλίας Καρελλάς
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Πρωτότυπη μουσική: String Demons
Κατασκευή σκηνικού: Μιχάλης Ράπτης
Κατασκευή φιγούρας θεάτρου σκιών: Ηλίας Καρελλάς, Νικόλας Τζιβελέκης
Κοστούμια: «Βεστιάριο»
Πρωταγωνιστούν:
Λέτι: Εύα Βόγλη
Κυρία Πιρς: Idra Kayne
Κόνραντ: Μάκης Νάνος
Αφηγητής: Φάνης Παυλόπουλος
Μουσική ζωντανά στη σκηνή: String Demons
Παιδική σκηνή – Θέατρο Κάππα 2022-2023
Mike Kenny
Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι – Πανευρωπαϊκή πρεμιέρα
Θέατρο Κάππα – Παιδική σκηνή Ηλία Καρελλά
Διεύθυνση: Κυψέλης 2, Αθήνα
Παραστάσεις: κάθε Κυριακή στις 11.30 το πρωί για το κοινό και από Δευτέρα έως Παρασκευή στις 10.30 το πρωί οργανωμένες παραστάσεις σχολείων
Πληροφορίες για την παιδική σκηνή / Κρατήσεις για σχολεία, συλλόγους και ομάδες:
210 7777104 & 210 7777124
Website: www.thiasoskarella.weebly.com
Facebook page: Θίασος Ηλία Καρελλά / Ilias Karellas Theater Comprany
Instagram: Ilias Karellas Theater Company
