Από τη Λάρισα όπου γεννήθηκε στη Φιλοσοφική Αθηνών για Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης και ξανά πίσω στη Θεσσαλική Γη.
Κυκλοφορούν πολλά όμορφα βιβλία της από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και Ελληνοεκδοτική. Ενδεικτικά: Ένας ασπρόμαυρος ζωγράφος, Το Μουσείο των Υποσχέσεων, Η Ρουμπίνη των Δασών, Η μεγάλη περιπέτεια του Φι και του Λι, Ο λυποπόταμος, Το μαγικό κλειδί).
Η αφορμή για αυτή μας τη συνομιλία ήταν το τρίτο βιβλίο της πρωτότυπης σειράς μυστηρίου Οι Κατάσκοποι της Γεωγραφίας με τίτλο Η επιστροφή του κόμη Δράκουλα και το μυστήριο με τις νυχτερίδες που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Και κάπως έτσι μιλήσαμε από κατασκόπους, ταξίδια και γεωγραφία, μέχρι Τρανσυλβανία, Ρουμανία, Κόμη Δράκουλα και ασφαλώς βιβλία.
Η συγγραφέας Λίνα Μουσιώνη σε #Συνέντευξη στο #ELNIPLEX.
Πες μας πώς βρέθηκες στην Τρανσυλβανία και τα Καρπάθια όρη;
Ήταν καλοκαίρι του 2021, με την πανδημία ακόμη απειλητική, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το road trip στην Τρανσυλβανία. Ήμουν αρκετά επιφυλακτική για την επιλογή της περιοχής ως καλοκαιρινό προορισμό διακοπών – εδώ ταυτίζομαι με τους ήρωές μου – αλλά σκέφτηκα πως ήταν ευκαιρία να ταξιδέψω σε μια ευρωπαϊκή χώρα για την οποία ήξερα μόνο τα βασικά: τη Νάντια Κομανέτσι και τον Νικολάε Τσαουσέσκου. Άξιζε κάθε στιγμή το μακρύ χιλιομετρικό ταξίδι. Η Τρανσυλαβανία έχει πολλά κρυμμένα διαμάντια στα σωθικά της. Φυσική ομορφιά και ιστορικές πόλεις, κάστρα και περιτοιχισμένες εκκλησίες, έντονη πολιτιστική ταυτότητα, ζωντανές παραδοσιακές τέχνες και τεχνικές που πάντα με συναρπάζουν. Να σου πως την αλήθεια, ντράπηκα λίγο για την άγνοιά μου, αλλά και για την υπερφίαλη «μεσογειακή» οπτική μου για τις χώρες της κεντροανατολικής Ευρώπης. Αποκαλυπτικό ταξίδι.
Ήσουν φαν του Κόμη Δράκουλα;
Φαν του Κόμη Δράκουλα εγώ; Καθόλου! Ταινίες τρόμου δεν βλέπω ποτέ.
Με τον συγκεκριμένο τύπο είχα τραυματική εμπειρία καθώς η μεγαλύτερη αδελφή μου μού ζήτησε ένα βράδυ που οι γονείς μας έλειπαν να της κάνω «παρέα» για να δούμε «μαζί» μια ταινία. Φοβόταν να είναι μόνη, όπως καταλαβαίνεις, και εγώ τσίμπησα για την τιμή!
Έτσι ήρθα σε επαφή με τον Κρίστοφερ Λι στον διάσημο ρόλο του, κουκουλωμένη με την κουβέρτα να ακούω τα τριξίματα και τις κραυγές των λύκων και να έχω παγώσει απ’ την τρομάρα! Από τότε απέστρεφα το βλέμμα μου ακόμη και σε μια απλή φωτογραφία του κινηματογραφικού ήρωα. Ούτε δρακουλίνι δεν άγγιζα, για όσους θυμούνται τα σνακ στο σακουλάκι!
Πού πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία του μύθου αυτού του φοβερού τύπου ώστε να γίνει συνώνυμο του τρόμου;
Διάβασα το βιβλίο του Μπραμ Στόουκερ λίγο πριν το ταξίδι μου στα Καρπάθια. Σκέφτηκα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να δώσω μια ευκαιρία σε αυτό το εμβληματικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ομολογώ πως με συγκλόνισε η γραφή του. Ο τρόπος που έδενε την πλοκή, η αγωνιώδης ατμόσφαιρα που δημιουργούσε, το ολόγλυφο των μορφών που έπλαθε. Ο Στόουκερ έδωσε σάρκα και οστά στον Δράκουλα για να γίνει η δημοφιλής περσόνα που γνωρίζουμε, αντλώντας στοιχεία από την ιστορική μορφή του τοπικού ηγεμόνα Βλαντ Τσέπες, αιμοσταγή και σκληρού εκδικητή στο πεδίο μάχης κατά των Τούρκων που επέδραμαν την Ευρώπη.
Νομίζω πως η επιτυχία του βιβλίου ήταν καθοριστική για την επιβολή του. Σε όλους μας, είτε λίγο είτε πολύ καιροφυλαχτεί ο φόβος του θανάτου, η αγωνία για την αναμέτρηση ανάμεσα στο καλό και κακό, τα αναπάντητα ερωτηματικά για το «αναπόφευκτο» και το μυστήριο που κρύβει. Η ιστορία του Δράκουλα ανακινεί αυτά ακριβώς τα συστατικά ώστε να γίνει ο σκοτεινός της αντί- ήρωας συνώνυμο του τρόμου.
Τα βαμπίρ, η μεταφυσική του κόσμου των νεκρών, πιστεύεις ότι ιντριγκάρουν τα παιδιά και γιατί;
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία ήθελα να ξορκίσω τον δικό φόβο μου για τον Δράκουλα. Διάβασα αρκετές ιστορίες με βαμπίρ για παιδιά και νεαρούς αναγνώστες. Άλλες διασκεδαστικές και ανατρεπτικές και άλλες περισσότερο σκοτεινές και στερεοτυπικές.
Να προσθέσω πως τα καλοκαίρια κρυφακούω από την βεράντα του εξοχικού μου τις βραδινές αφηγήσεις των παιδιών γεμάτες με «αληθινές» ιστορίες τρόμου. Είτε τις πιστεύουν είτε όχι τους αρέσει να τις μοιράζονται.
Μπορεί να είναι ο τρόπος για να διασκεδάσουν τον φόβο τους. Νομίζω πως στα παιδιά αρέσουν τα μυστήρια και οι περιπέτειες, συναρπάζονται από το άγνωστο και ανεξερεύνητο και μέσα σε αυτό το πλαίσιο γίνονται δημοφιλείς οι ήρωες και οι ιστορίες με βαμπίρ.
Η γεωγραφία έχει φανατικούς υποστηρικτές και εχθρούς. Εγώ ανήκω από παιδί στην πρώτη ομάδα. Εσύ;
Απόστολε, ομολογώ πως δεν ήμουν καλή στη Γεωγραφία! Με μπέρδευαν τα πολλά ονόματα των πόλεων, τα αριθμητικά στοιχεία για τις εκτάσεις, τα βουνά και τα λαγκάδια, βαριόμουν να κάνω χάρτες «πολιτικούς» και «γεωφυσικούς». Το μάθημα γινόταν με τόσο ξερό τρόπο που δεν έβρισκα ένα «ποταμάκι» να δροσιστώ.
Τι να τον κάνεις τον Νείλο και τον Ευφράτη αν πρέπει να ξέρεις μόνο που βρίσκονται στο χάρτη και πόσα χιλιόμετρα διανύουν μέχρι να συναντηθούν με τη θάλασσα;
Μεγαλώνοντας και ταξιδεύοντας άλλαξε η σχέση μου με την γεωγραφία. Προσπαθώ να καλύψω τα κενά μου και να τοποθετηθώ στο χάρτη παίζοντας με την μπάλα της υδρογείου, διαβάζω ταξιδιωτικά ποστ και βιβλία και ακούω τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων που κατοικούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Ανεξάντλητο, θαυμαστό υλικό. Η γεωγραφία είναι ο έναστρος ουρανός απ’ την ανάποδη!
Αν υπήρχαν πραγματικά κατάσκοποι γεωγραφίας, θα γινόσουν μία ή προτιμάς τον ρόλο της συγγραφέα;
Φυσικά και θα γινόμουν Κατάσκοπος της Γεωγραφίας! Αδιαπραγμάτευτα! Θα χρησιμοποιούσα τον Πορτολάνο για να μάθω όλα όσα δεν γράφονται στα σχολικά βιβλία.
Για μικρές άγνωστες πόλεις αλλά και για γωνιές και μυστικά που κρύβουν οι μεγαλύτερες. Θα έπαιζα πορτο-κουίζ για να κερδίσω πορτο-σβούρες και να μετακινούμαι με μυστικά μέσα σε ταχύτατους χρόνους, θα έκανα φίλους από όλον τον κόσμο και φυσικά θα έριχνα άπλετο φως σε πολλά μυστήρια!
Ποιες είναι οι αφηγηματικές επιλογές που έκανες για αυτή την ιστορία σου;
Ήταν μια τεράστια πρόκληση για μένα όταν η υπεύθυνη της σειράς Τζένη Κουτσοδημητροπούλου μου πρότεινε να συμμετέχω. Δεν είχα καμιά πρότερη εμπειρία με το είδος, υπήρχαν χρονικές δεσμεύσεις, αγωνίες αν καταφέρω να ανταποκριθώ. Η θετική απάντηση ήρθε μετά το ταξίδι στα Καρπάθια. Είχα βρει το τέλειο σκηνικό, είχα την αίσθηση του τόπου, είχα περπατήσει στα ίδια λιθόστρωτα δρομάκια. Στο Κάστρο Μπραν – το λεγόμενο κάστρο του Δράκουλα με το οποίο φυσικά δεν είχε καμία σχέση – μια τεράστια αφίσα προωθούσε την καμπάνια για τον εμβολιασμό τοποθετώντας στη θέση των κυνοδόντων δυο σύριγγες. Εύρηκα… το πρόσωπο κλειδί της ιστορίας μου. Ο πάλαι ποτέ φόβος και τρόμος μου, ο κόμης Δράκουλας!
Για πρώτη φορά ετοίμασα ένα story board και ακολούθησα πιστά ένα αυστηρό σχεδιάγραμμα. Πήγαινα συνεχώς μπρος- πίσω για να ελέγχω τη ροή της ιστορίας και να αποφύγω πιθανά κενά και ανακολουθίες στην πλοκή. Προσπάθησα να δέσω τα πρόσωπα της ιστορίας και το σκηνικό με τον θρύλο του Δράκουλα, να κλιμακώσω τη δράση, να δημιουργήσω τη δέουσα ατμόσφαιρα και να μείνω πιστή στην συνέπεια των χαρακτήρων μου.
Οι αφηγηματικές επιλογές έπρεπε να ακολουθήσουν τις προδιαγραφές της σειράς για να τηρηθεί ο κοινός παρανομαστής. Έλεγχος και επανέλεγχος, ανταλλαγές κειμένων με τους άλλους συγγραφείς – κατασκόπους, γράψε και κυρίως σβήσε. Μοναδική εμπειρία!
Φλορίνα, Γκεόργκι, Ιάσονας, Κλαίρη, κύριος Νικολάου.
Δίνω το προφίλ τους όπως εμφανίζονται στην ιστορία.
Ιάσονας: φοράει μόνο Τ shirt με εμβληματικά τοπόσημα πόλεων, τρελαίνεται για το τζατζίκι και τη γεωγραφία. Είναι ο κατάσκοπος με το ψευδώνυμο Τζέισον Γκάρλικ.
Κλαίρη: η μεγαλύτερη έφηβη αδελφή του. Ωραιοπαθής, κολλημένη με το ίνσταγκραμ. Με τον Ιάσονα δεν αντέχει ούτε δευτερόλεπτο.
Γκεόργκι: πιτσιρικάκι από τη Ρουμανία. Περίεργος, παρορμητικός, ενθουσιώδης.
Φλορίνα: η μυστηριώδης αδελφή του Γκεόργκι. Φοράει μόνο μαύρα ρούχα. Σπάνια κυκλοφορεί την μέρα και αποφεύγει το φως. Δεν τρώει και πίνει μόνο ένα κόκκινο υγρό.
Κύριος Νικολάου: ο χημικός μηχανικός που προσπαθεί να ελέγξει την παραγωγή της βιολογικής μπύρας «Βαμπίρα» αποκλειστικά από φρούτα του δάσους.
Το βιβλίο είναι ένα είδος ταξιδιού;
Φυσικά και είναι. Ακούγεται κλισέ, αλλά με τα βιβλία ταξιδεύεις παντού χωρίς να το κουνήσεις από τη θέση σου. Είτε από επιλογή και άποψη είτε για λόγους οικονομικούς, προσβασιμότητας, ασφάλειας, φυσικών εμποδίων.
Διαλέγεις τον προορισμό, τις στάσεις, τη διαδρομή που θα ακολουθήσεις. Μπορείς να σταματήσεις και να κάνεις επαναπροσδιορισμό. Μπορείς να φτάσεις με όποιο όριο ταχύτητας επιθυμείς. Κι όταν τελειώσει το ταξίδι σου, να ξεκινήσεις για το επόμενο. Σαν να λέμε Σιγκισοάρα, Νέα Υόρκη, Τόκιο σε λίγες ώρες. Νομίζω πως αυτή είναι και η μεγαλύτερη γοητεία των βιβλίων. Η χαρά της ανάγνωσης που σε ταξιδεύει.
Λίνα Μουσιώνη
Οι κατάσκοποι της γεωγραφίας- Η επιστροφή του κόμη Δράκουλα και το μυστήριο με τις νυχτερίδες–)
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Δείτε το βιβλίο στο ELNIPLEX
