Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σπίτι… Κάπως έτσι ξεκινάει μια ιστορία με αφορμή ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Είχαν πάψει να ακούγονται φωνές και γέλια και να μένουν άνθρωποι εδώ και πολύ καιρό. Ακόμη και τα πουλιά περνούσαν και έφευγαν και δεν έφτιαχναν εκεί τις φωλιές τους. Ο κήπος του έρημος κι αυτός είχε χορταριάσει και το μόνο δέντρο που κατάφερε να αντέξει μέσα στο χρόνο ήταν μια μηλιά.
Το σπίτι στεκόταν εκεί, πάντα έρημο, σχεδόν μαραζωμένο. Αλήθεια και τα σπίτια μαραζώνουν όπως οι άνθρωποι. Το σπίτι αυτό δεν ήταν πάντα έρημο και μονάχο. Παλιά ζούσαν δύο οικογένειες σ αυτό το σπίτι και όλα είχαν ζωή. Όμως τα παιδιά μεγάλωσαν κι έφυγαν και όλοι σκόρπισαν σε άλλα σπίτια, άλλες πόλεις, άλλες χώρες…
Το σπίτι έμεινε μόνο κι έρημο. Οι εποχές διαδεχόταν η μια την άλλη και όλα έμοιαζαν ίδια.
Ώσπου μια μέρα καλοκαιρινή μια οικογένεια πέρασε το κατώφλι του σπιτιού. Δεν γνωρίζουμε την ταυτότητα τους ή την καταγωγή τους, μοιάζουν ξεριζωμένοι από τον τόπο τους και χαμένοι, Δεν ήρθαν επίσκεψη, ήρθαν για να μείνουν. Βρήκαν καταφύγιο και θαλπωρή. Ένα μέρος ήσυχο και ασφαλές για να μείνουν. Το σπίτι ξαναπήρε ζωή και αντηχούσαν γέλια και κουβέντες, η κουζίνα μύριζε όμορφα και τα βράδια ακούγονταν νανουρίσματα και παραμύθια. Είχε κάποιους να το φροντίζουν, να φυτεύουν λαχανικά στον κήπο και να κλαδεύουν τη μηλιά.Το αγόρι συχνά μιλούσε για την πατρίδα του, για το ταξίδι που έκανε με την οικογένεια του, για τα όνειρα του. Το σπίτι αγαπούσε το μικρό αγόρι…
Οι εποχές περνούσαν και ήρθε ο βαρύς χειμώνας και έπεσε χιόνι πυκνό κι έπειτα η Άνοιξη και οι ημέρες άρχισαν να μεγαλώνουν και το σπίτι γέμισε με θαλπωρή και ζεστασιά. Όταν έφτασε το καλοκαίρι ο κήπος ήταν ολάνθιστος και γεμάτος παιδιά με γέλια και ξεφωνητά. Οι κάτοικοι του σπιτιού ήταν ευτυχισμένοι που βρήκαν ένα σπίτι δικό τους, αλλά και το σπίτι είχε αλλάξει όψη και γέμισε ζωή.
Η ζωή συνεχίζεται και όλα παίρνουν τον κανονικό τους ρυθμό. Γιατί όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένοι και το δικαίωμα να ονειρεύονται. Μια ιστορία για τη συνέχεια της ζωής, των πραγμάτων και των ανθρώπων όπως αλλάζουν οι εποχές.
Η Αργυρώ Πιπίνη μας χαρίζει ένα υπέροχο βιβλίο που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και μας γεννά ανάμικτα συναισθήματα. Ο λόγος της λιτός, μεστός με ήχους μυρωδιές, εικόνες, που αισθάνεσαι σα να βρίσκεσαι εκεί και να ακούς τα παντζούρια του σπιτιού να χτυπούν από τον αέρα
Η Ίρις Σαμαρτζή έκανε την υπέροχη εικονογράφηση του βιβλίου με εναλλαγή χρωμάτων και έμφαση στη λεπτομέρεια. Το εξώφυλλο του βιβλίου με πολλά χρώματα απεικονίζει τον κήπο του σπιτιού ενώ το σπίτι στέκει λευκό χωρίς περίγραμμα, σαν να περιμένει να το ανακαλύψουν, να το χρωματίσουν και να του δώσουν ζωή.
“Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom”. “Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και άνοιξη” Η διακειμενική παραπομπή του τίτλου στο αριστούργημα του κορεάτη Κιμ Κι Ντουκ διόλου τυχαία δεν μοιάζει. Εκείνος ο περίφημος κύκλος της ζωής, κύκλος στο οποίο θητεύουμε καθημερινά με το ξημέρωμα και τη δύση του ηλίου, είναι ο φάρος που αναβοσβήνει ηλεκτρικά στο βιβλίο της Αργυρώς Πιπίνη. Σ’ αυτόν τον κύκλο των πραγμάτων, δεσπόζει το εγκώμιο της θεάς Εστίας μέσω της υλικής εκδοχής της (εστία-σπίτι) και εκείνη η δεύτερη ευκαιρία που αναζητούμε όλοι καθώς την πρώτη λαθέψαμε ή χάσαμε το στρατί το μονοπάτι.
Η έμφαση στην εναλλαγή των εποχών και την αλλαγή των συναισθημάτων είναι εμφανής. Κάθε εικόνα στις σελίδες του βιβλίου, μας αποκαλύπτει πλήθος πληροφοριών για την καθημερινή ζωή των ηρώων του βιβλίου και αν προσέξεις στην έκφραση τους αποτυπώνονται τα συναισθήματα που αισθάνονται. Η σοφίτα κρύβει μια μικρή έκπληξη για τους νέους ένοικους του σπιτιού, παλιά πράγματα όπως μια κουνιστή καρέκλα, μια σκάλα, ένα κουτί γεμάτο κάρτες, παλιά χαλιά, κιβώτια με φωτογραφίες, γράμματα μαρτυρούν το παρελθόν του σπιτιού και της οικογένειας που ζούσε εκεί.
Στην αρχή το σπίτι έδειχνε μουντό και γκρίζο, τα λουλούδια ξερά και μαραμένα και ο κήπος χορταριασμένος, ενώ τα πουλιά έφευγαν και δεν έφτιαχναν εκεί τις φωλιές τους και οι γάτες δεν γεννούσαν τα γατάκια τους. Το σπίτι ενώ ήταν σχεδόν άδειο, άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει με αντικείμενα, έπιπλα, χαλιά, μα πάνω απ΄ όλα απέκτησε ξανά ζωή. Στο τέλος μέσα σε ένα δισέλιδο με χαρούμενα χρώματα, μας αποκαλύπτει το σπίτι γεμάτο έπιπλα και μικροαντικείμενα, γατάκια να κυλιούνται στο πάτωμα, ο κήπος γεμάτος λουλούδια, ένα πουλί να κάθεται πάνω σ΄ένα τραπεζάκι κήπου και τους κατοίκους να παίζουν και να γελούν. Μια ιστορία τόσο αληθινή που μπορεί να ερμηνεύσει ο αναγνώστης μέσα από τη δική του ματιά και να συναισθανθεί με όλες του τις αισθήσεις. Μια νότα αισιοδοξίας ότι όλα θα πάνε καλά για τις επόμενες γενιές. Οι κάτοικοι του σπιτιού είχαν μια δεύτερη ευκαιρία να αρχίσουν μια καινούργια ζωή, το ίδιο και το σπίτι.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι… |
| Διακρίσεις: | Βραβείο σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου (Picture Book) για την εικονογράφηση και για το κείμενο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2017 |
| Συγγραφέας: | Αργυρώ Πιπίνη |
| Εικονογράφηση: | Ίρις Σαμαρτζή |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, 2016 |
| Διόρθωση: | Αντωνία Γουναροπούλου |
| Σελιδοποίηση: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 56 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 24 |
| ISBN: | 978-960-16-1600-1 |
