Γράφει ο Απόστολος Πάππος
(γιατί διάβασε “Το σκοτάδι φοβάται το Νικόλα” του Αντώνη Παπαθεοδούλου)
Η κυρά Μελατονίνη
κάθε βράδυ πάει και πίνει
στου μαξιλαριού το χάδι
όσο της χάρισες σκοτάδι.
Πλάι στο προσκεφαλό σου
ξαγρυπνά για το καλό σου
για να σου χαρίσει σώμα
δυνατό και όχι πτώμα.
Όμως για να μεγαλώσει
θέλει να ξεχαρβαλώσει
κάθε φως και κάθε λάμψη
που γυρεύει να τη βλάψει.
Γι’ αυτό…
αν φοβάσαι το σκοτάδι
να ανάβεις κάθε βράδυ
ένα κόκκινο φωτάκι
κι άσε τη μελατονίνη
το σκοτάδι της να πίνει!
Και γιατί κόκκινο αμέσως αμέσως θα ρωτήσετε. Δε θα ρωτήσετε; Ε, θα σας κάνω εγώ να το ρωτήσετε για να πω αυτά που θέλω (έτσι δε γίνεται συνήθως;)
Τα παιδιά φοβούνται το σκοτάδι. Δε θα σας διδάξω ως ξερόλας τρόπους να αντιμετωπίσει το παιδί σας το σκοτάδι με τίτλους βαρύγδουπους του στυλ “Δέκα τρόποι να πάψει το παιδί σας να φοβάται το σκοτάδι”.
Εγώ θα παίξω μαζί σας την ώρα που το ένα μου χέρι σας γαργαλάει και το άλλο ακουμπάει στην επιστήμη.
Ώρα για παιχνίδι.
Είναι μέρα ή έστω είναι νύχτα αλλά έχετε φως στο σπίτι σας.
Κίνηση πρώτη: κλείστε τα μάτια.
Κίνηση δεύτερη: περάστε την παλάμη σας μπροστά από τα κλειστά βλέφαρά σας μερικές φορές. Είναι βέβαιο ότι βλέπετε μια σκιά να διαταράσσει αυτό το περίεργο χρώμα που βλέπετε. Αλήθεια…τι χρώμα βλέπετε;
Ό,τι κι αν νομίζετε ότι βλέπετε, η αλήθεια είναι ότι βλέπετε ένα απροσδιόριστο πορτοκαλοκόκκινο με μπορντοροδακινοκεραμιδί απόχρωση (δεν πουλάω περσικά χαλιά, μη φοβάστε).
Βλέπετε λοιπόν ένα θερμό χρώμα ανάμεσα σε σκούρο πορτοκαλί και ανοιχτό κόκκινο. Το ίδιο χρώμα σε ελαφρώς πιο σκούρα αίσθηση θα βλέπετε αν κλείσετε τα βλέφαρά σας και στο απόλυτο σκοτάδι.
Αυτό δηλώνει ένα απλό πράγμα: τα μάτια μας, που είναι οι πύλες του σώματός μας, δέχονται στο σκοτάδι μόνο ένα χρώμα πέραν του μαύρου του σκοταδιού και της νύχτας. Το κόκκινο (έστω το πορτοκαλοκόκκινο). Γιατί αυτό το χρώμα έχουν τα βλέφαρά μας εσωτερικά.
Και γιατί είναι τόσο σημαντικό να είναι κόκκινο το φως κι όχι μπλε ή πράσινο, θα αναρωτηθείτε. Ω, αυτό σίγουρα θα το αναρωτηθείτε! Εγώ κοιμάμαι και με τηλεόραση, το παιδί μου με κίτρινο φωτάκι και τίποτα δεν έχουμε πάθει.
Ω, όχι! Εδώ δεν ισχύει το “έτσι είναι αν έτσι νομίζετε”. Γιατί απλούστατα νομίζετε λάθος.
Ως σπουδαίος δόκτωρ που είμαι θα σας πω εν τάχει τα εξής:
Κάθε άνθρωπος και κυρίως τα παιδιά που αναπτύσσουν σώμα, μυαλό και ανοσοποιητικό, έχουν ένα χρυσάφι μέσα τους. Αυτό το χρυσάφι κάτι επιστήμονες τρανοί και σπουδασμένοι το ονόμασαν κάποτε μελατονίνη. Μελά τι;
ΜΕΛΑΤΟΝΙΝΗ! Αν θες να μάθεις πολλά γι’ αυτήν, ψάξε την στο google. Αλλά τα λίγα και καλά τα έχω εγώ:
Η μελατονίνη είναι ορμόνη. Είναι η πιο απαραίτητη ορμόνη του ανθρώπινου οργανισμού. Είναι το χρυσάφι που σας έλεγα. Είναι αντικαρκινική, ανοσοποιητική, αντιγηραντική, είναι όλα τα αντί και κάνει χίλιες δυο δουλειές. Θεραπεύει, μας φροντίζει και σε ισχύ βάζει το ρητό “κοιμάσαι κι η τύχη σου δουλεύει”.
Η μελατονίνη κάνει χίλια δυο καλά για εμάς. Αλλά έχει ένα αυστηρό βίτσιο: για να τη φτιάξει το σώμα μας μέσα μας και να γίνει χρυσάφι κανονικό, θέλει ένα απλό πράγμα. Θέλει ΣΚΟΤΑΔΙ. Όταν λοιπόν εμείς αφήνουμε φώτα ανοιχτά για να μην πέσει ο παππούς, τηλεόραση ανοιχτή για να μην κλαίει ο μπέμπης και άλλα τέτοια χαριτωμένα, τότε απλούστατα δεν αφήνουμε τον οργανισμό που εκτίθεται στο φως να συνθέσει αυτό το χρυσάφι.
Ω, όχι! Δε θα πάθετε τίποτα σε πέντε, δέκα ή πεντακόσιες μέρες. Αλλά κάποια στιγμή θα χτυπήσουν αυστηρά και απροειδοποίητα τα κουδουνάκια του κινδύνου. Και τότε τα πράγματα δεν είναι πάντα αναστρέψιμα. Δεν είμαι γιατρός! Δεν είμαι σοφός! Μα κρούω κουδούνια και καμπάνες: κλείστε όλα τα φώτα το βράδυ.
Και αν το αγγελούδι μας φοβάται και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο, τότε ένα κόκκινο μικρό λαμπάκι στον απέναντι τοίχο από το κρεβάτι του είναι εκείνη η γλυκιά συντροφιά που θα επιτρέψουμε στα μάτια του πριν ταξιδέψει στον κόσμο των γλυκών ονείρων.
ΥΓ: Εκτός από το κόκκινο λαμπάκι, μην ξεχάσεις φιλί, “σ’ αγαπώ” και παραμύθι. Πάνε πακέτο αυτά! Έχω σκύλο και ξέρω…
Έχω και παιχνίδι: αλλάξτε του τα φώτα.
Πάρτε λαμπάκια παλιά και καινούρια, λαμπάκια λευκά. Πάρτε τέμπερες και χρώματα κι αρχίστε να βάφετε τις λάμπες σας κόκκινες και άλλα χρώματα. Ανάψτε τες μαζί με το παιδί σας και παρατηρήστε μαζί του πάντα τι θα συμβεί: θερμότητα, χρώματα, φωτισμός.
Foto: www.zedomax.com (DIY, gadgets, tech and more)
Δείτε ακόμα:
Η άλλη μας ζωή: όνειρα και εφιάλτες
Τα όνειρά μας έχουν χρώμα: δραστηριότητες και ιδέες
