Ήταν κάποτε μια άπληστη χώρα, η Φοβερινική, που συνεχώς έβρισκε προφάσεις για να επιτίθεται στις άλλες χώρες. Ο πόλεμος ήταν η ειδικότητα της και δεν έχανε ευκαιρία να χώνει τη μύτη της για επίθεση. Στην άκρη του δάσους της Φοβερινικής ήταν ένα οπλοστάσιο φοβερό και τρομερό με κάθε λογής όπλα και χειροβομβίδες.
Υπήρχε όμως και μια χειροβομβίδα πολύ διαφορετική από τις άλλες. Από πολύ μικρή της έλεγαν με ενθουσιασμό, ότι ήταν φτιαγμένη για το μεγάλο μπαμ. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε τις συνέπειες του πολέμου και την καταστροφή που φέρνει η έκρηξη μιας χειροβομβίδας. Η μικρή Βόμβη άκουγε τις ιστορίες του παππού για φρικτά γεγονότα και δεν δεχόταν τη φύση της να σκορπά την καταστροφή αντίθετα με τις πολεμοχαρείς φυσιολογικές χειροβομβίδες.
Ίσως να είναι η μοναδική χειροβομβίδα στην Παγκόσμια Ιστορία με συνείδηση.
Το παράπονο της μαμάς της πάντα ήταν «πολύ ευαίσθητη και συναισθηματική μας βγήκε η μικρή» και ο μπαμπάς συμπλήρωνε «πρέπει να σκληρύνει η καρδιά της!»
Η Βόμβη δεν μπορεί να δεχτεί το μέλλον, που έχουν σχεδιάσει άλλοι για εκείνη και νοιώθει ότι έχει δικαίωμα να ζήσει τη ζωή της όπως θα ήθελε μακριά από πολέμους και καταστροφές. Μια μέρα με τη βοήθεια ενός αηδονιού, του φίλου της του Δόνη, θα ταξιδέψει στην πλάτη του για να γνωρίσει τον έξω κόσμο και τη ζωή. Αρνείται να γίνει παγίδα θανάτου και διψά για ζωή και να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό της. Και πράγματι ήταν τόσο όμορφος ο κόσμος από εκεί ψηλά, της είχαν πει ψέμματα, δεν υπήρχαν εχθροί πουθενά. Έπρεπε να πει στους δικούς της την αλήθεια και να σταματήσουν οι πόλεμοι… όμως κανείς δεν θα την πιστέψει και μόνη της επιλογή η φυγή. Ξεκινά ένα ταξίδι να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο και να βρει νόημα στη άχαρη ζωή της. Δεν θέλει να είναι μια φοβερή και τρομερή χειροβομβίδα που σκορπίζει θάνατο αλλά χρήσιμη… σαν τη βίδα που ενώνει και συγκρατεί. Στο δρόμο της θα συναντήσει παράξενους διαβάτες όπως μια ζακέτα, μια βιολέτα, τρία κουφέτα κι ένα κομμάτι φέτα, μια τρομπέτα και μια μαριονέτα και θα δει τον εαυτό της με άλλη ματιά. Κάτι έπρεπε να κάνει για ν’ αλλάξει της ζωής της το σκηνικό.
Η εκρηκτική παρουσία της την κάνει ξεχωριστή. Πώς όμως να χειριστεί την τρομακτική δύναμη που έχει για καλό σκοπό; Η συμβουλή της μαριονέτας αναπτέρωσε τις ελπίδες της χειροβομβίδας. «Αν δε θες να κάνεις το κακό, χρειάζεται ν’ αποκτήσεις αυτοπειθαρχία. Να ελέγχεις τα συναισθήματα σου, τη λύπη σου, ακόμα και τη χαρά σου και κυρίως το θυμό σου…» μήπως όλοι δε κρύβουμε μια χειροβομβίδα μέσα μας έτοιμη να εκραγεί;
Ένα παραμύθι που διαβάζεται σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας και αποτελεί αφορμή για προβληματισμό και συζήτηση. Πολύ έξυπνη η ιδέα της ηρωίδας, που είναι μια μικρή χειροβομβίδα, έτοιμη να εκραγεί και να κάνει το μεγάλο μπαμ με ένα απλό τράβηγμα της περόνης. Η συγγραφέας παίζει με τις λέξεις και κάνει ρίμα τη χειροβομβίδα με τη βίδα και την αντίθεση “η χειροβομβίδα χωρίζει, διαλύει, ενώ η βίδα ενώνει και συγκρατεί.” Μια ιστορία που θα προβληματίσει τους μικρούς μας φίλους και θα χαράξει το δρόμο προς την αυτογνωσία.
Η Ελίζα Βαβούρη με τα έντονα χρώματα ζωντανεύει τις εικόνες. Στο πρώτο σαλόνι ξεδιπλώνεται μια χώρα με ουρανοξύστες και ερπύστριες να ξεφυτρώνουν ανάμεσά τους και μια σημαία να κυματίζει. Η πολεμοχαρής αυτή χώρα, η Φοβερινική, μάλλον μας είναι γνωστή!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η χειροβομβίδα που ήθελε να είναι σαν… βίδα |
| Συγγραφέας: | Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου |
| Εικονογράφηση: | Ελίζα Βαβούρη |
| Εκδόσεις: | Άγκυρα, 2011 |
