Μια φορά και έναν καιρό, μπορεί στα χρόνια τα παλιά, μπορεί και στα τωρινά, ζούσε ένα κορίτσι γελαστό και πολύ πολύ γλυκό, που το έλεγαν Ευθυμούλα…”
Η Ευθυμία, που λέτε, μπορεί να ήταν σαν το μέλι γλυκιά αλλά… στα μάτια των άλλων παιδιών φαινόταν διαφορετική. Βλέπετε ήταν λιγάκι αφράτη και ασχημούλα. Η ζεστή καρδιά της με τα χρόνια πάγωσε και γέμισε με θυμό! Ο λόγος ήταν προφανής, όσο γλυκιά και να ήταν στη συμπεριφορά, τα άλλα παιδιά την κρατούσαν σε απόσταση λόγω της εμφάνισης. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια μόνη και απομονωμένη και κάθε μέρα έχανε και λίγη από τη χαρά της. Δεν μπορούσε να καταλάβει ακόμη και η ίδια πως μέσα της ολοένα και θέριευε ο θυμός, η πίκρα και η απογοήτευση.
Όταν μεγάλωσε αποφάσισε να μετακομίσει σ΄ένα παλιό πύργο, κι όλη την ημέρα μάθαινε ξόρκια και μαγικά. Ήταν πολύ έξυπνη και πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να ξορκίσει όλα όσα την πλήγωσαν. Μάλιστα είχε μέσα της, τόσο θυμό, που άλλαξε ακόμη και το όνομά της και το έκανε Θυμιώ, για την ακρίβεια Μάγισσα Θυμιώ. Η Θυμιώ έμαθε να μισεί τη ΧΑΡΑ! Ακόμη και στο άκουσμα της λέξης πάθαινε αλλεργία… Μόλις κάποιος τολμούσε να ξεστομίσει τη λέξη χαρά, η Θυμιώ φτερνιζόταν ασταμάτητα!
Μια μέρα βροχερή, όμως, κάποιος χτυπά επίμονα την πόρτα του σπιτιού της. Θα ανοίξει την πόρτα η Θυμιώ; Θα δώσει μία ευκαιρία στον εαυτό της να αλλάξει;
Ένας νεαρός άντρας εμφανίζεται μπροστά της και θα κάνει την καρδιά της Θυμιώς να σκιρτήσει. Από εκείνη τη μέρα η Θυμιώ και ο Χάρης που για ευνόητους λόγους έγινε απλά Μπάμπης και η Θυμιώ έγιναν ζευγάρι. Φυσικά ποτέ δεν ξεπέρασε την αλλεργία της στην απαγορευμένη λέξη με αποτέλεσμα να δημιουργεί καινούργιες λέξεις. Το αγαπημένο γλυκό της Θυμιώς ήταν το τιραμισώ και ο Μπάμπης αντί για ζάχαρη έβαζε στον καφέ του ζαχαμπίμπ. Τις ηλιόλουστες μέρες έκλεινε πόρτες και παράθυρα, δεν ήθελε να τρυπώσει ούτε μια αχτίδα ήλιου, ούτε ένα παιδικό γέλιο!
Άραγε η Θυμιώ θα βρει τη χαμένη Χαρά της; Θα καταφέρει η αγάπη του αγαπημένου της να γαληνέψει την καρδιά της;
Η εικονογράφηση της Μαιρήλιας Φωτιάδου δημιουργεί ευφάνταστες εικόνες παραμυθένιες και αναπαριστά τον μικρόκοσμο της Θυμιώς. Είναι σχεδόν μαγική η μεταμόρφωση της, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, καθώς το χαμόγελο επιστρέφει σιγά σιγά στα χείλη της. Ο πύργος της είναι το μικρό της βασίλειο και έχει κρυμμένα μυστικά που μόνο εκείνη γνωρίζει. Χρόνια τώρα προσπαθούσε με ξόρκια και μαγικά να ξορκίσει όλα όσα την πλήγωναν! Η απομόνωση και η απόρριψη που ένοιωσε στην πιο τρυφερή της ηλικία, έγινε αφορμή να κλειστεί στον εαυτό της και να γίνει κάποια άλλη….
Μια ιστορία, ύμνος στην αγάπη που καταφέρνει να εξημερώσει την πληγωμένη ψυχή της Ευθυμίας που μεγάλωσε μέσα στην απόρριψη και το μίσος φώλιασε στην καρδιά της. Η Θυμιώ θυμίζει στην συμπεριφορά την ηρωίδα του Σαίξπηρ από “Το ημέρωμα της στρίγγλας” και αρνείται πεισματικά να νοιώσει το πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο! Τη χαρά! Ένα βιβλίο για την ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης και το δικαίωμα στην ευτυχία, ένα μάθημα ζωής για μικρούς και μεγάλους.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η χαμένη χαρά της θυμιώς |
| Συγγραφέας: | Βούλα Γιαγκαζόγλου Παπούδα |
| Εικονογράφηση: | Μαιρηλία Φωτιάδου |
| Εκδόσεις: | Ελληνοεκδοτική, 2017 |
| Επιμέλεια κειμένου: | Γιώτα Γκότση |
| DTP: | Dtp Ελληνοεκδοτικής, Λαέρτης Βίλα |
| Σελίδες: | 46 |
| Μέγεθος: | 31 Χ 23 |
| ISBN: | 978-960-563-176-5 |
