Το “Μετά τον χωρισμό” του πρωτοεμφανιζόμενου Ξαβιέρ Λεγκράν έρχεται από αυτήν την Πέμπτη 15 Μαρτίου στους κινηματογράφους.
Είπαν ότι θυμίζει Άλφρεντ Χίτσκοκ, Κλοντ Σαμπρόλ και Λάμψη του μέγα μύστη Στάνλει Κιούμπρικ. Ιερόσυλα πράγματα αυτές οι ετικέτες. Ούτε ο ίδιος ο πράγματι ταλαντούχος σκηνοθέτης δεν τις χρειάζεται.
Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογυρισμένο, αγωνιώδες και με πολλά καλά δοσμένα στοιχεία της μανιέρας των αισθηματικών/οικογενειακών θρίλερ.
Σκληρό, ωμά κυνικό κάποιες στιγμές, με πειστικές ερμηνείες και εξίσου πειστική σκηνοθεσία, ο Λεγκράν (υποψήφιος για OSCAR Μικρού Μήκους, 2013), σε παραγωγή του γιου του Κώστα Γαβρά, Αλεξάντρ, φτιάχνει μια ταινία που αναμφίβολα σε κρατά δέσμιό της ως το τέλος.
Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο 74ο Φεστιβάλ Βενετίας. Αξίζει τον κόπο.
Η υπόθεση: Μετά το διαζύγιο τους, η Μίριαμ και ο Αντουάν παίρνουν την από κοινού κηδεμονία του γιού τους Ζουλιάν, παρά την αντίθεση της Μίριαμ. Ο Αντουάν, που δεν αντέχει τον χωρισμό με τη γυναίκα του, καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να παραμείνει κοντά της. Όμηρος ενός ζηλιάρη και βίαιου πατέρα, και ανθρώπινη ασπίδα για μια κυνηγημένη μητέρα, ο Ζουλιάν φτάνει στα άκρα για να διασφαλίσει ότι δεν θα συμβεί το χειρότερο.
Είπε ο Ξαβιέ Λεγκράν:
Η ταινία βασίζεται στο φόβο που μπορεί να προκαλέσει ένας άνθρωπος αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να επιστρέψει σε μια γυναίκα που θέλει να ξεφύγει από τη βίαιη συμπεριφορά του. Ο χαρακτήρας του Αντουάν, αποτελεί μια μόνιμη απειλή για τους ανθρώπους γύρω του. Μπορεί να νιώσει μόνο το δικό του πόνο και είναι έτοιμος να χειραγωγήσει τους πάντες, ακόμα και τα ίδια του τα παιδιά, προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει. H δύναμη του κινηματογράφου, που πάντα με συνέπαιρνε. Το σινεμά του Χίτσκοκ, του Χάνεκε, του Σαμπρόλ, το είδος του κινηματογράφου που εμπλέκει τον θεατή παίζοντας με το μυαλό και τις αντοχές του. Τρεις ταινίες με οδήγησαν στο γράψω αυτό το σενάριο: Το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» η «Νύχτα του Κυνηγού» και η «Λάμψη», Όταν άρχισα τα γυρίσματα τις ξέχασα βέβαια, αλλά με βοήθησαν στο να σκεφτώ τα θέματα που ήθελα να διαχειριστώ, και να βρω την ατμόσφαιρα που ήθελα να δημιουργήσω. Το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» είναι μια ταινία για τα γονικά δικαιώματα που με επηρέασε πολύ. Για πρώτη φορά, βλέπουμε μια γυναίκα να παραιτείται από την επιμέλεια του παιδιού της. Επίσης, απεικονίζει τον πόνο του χωρισμού με τρομερή δύναμη. Η «Νύχτα του Κυνηγού» δείχνει πώς μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ακόμη και τα παιδιά για να πετύχει τους στόχους του. Η «Λάμψη»με ενέπνευσε για το τελευταίο μέρος της ταινίας, την απομόνωση, τον φόβο. Η οικογενειακή βία μπορεί να οδηγήσει σε καθαρή φρίκη και αυτό είναι που θέλησα να δείξω.
Μετά τον χωρισμό- Jusqu’à la garde (2017, Γαλλία)
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Λεγκράν
Σενάριο: Ξαβιέ Λεγκράν
Πρωταγωνιστές: Ντενίς Μενοσέ, Λεά Ντρουκέρ, Τομάς Γκιοριά
Παραγωγή: Αλεξάντερ Γαβράς
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ναταλί Ντιράν
Μοντάζ: Γιώργος Λαμπρινός
Διάρκεια: 90′
Έτος Παραγωγής: 2017
Στους κινηματογράφους από την Weird Wave
Βαθμολογία IMDB: 7.6
Βαθμολογία ELNIPLEX: 7,5
Imdb
