10 Ιουλίου 1942. Λιντίτσε, πρώην Τσεχοσλοβακία (σημερινή Τσεχία), είκοσι χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Πράγα. Ογδόντα δύο παιδιά, τα περισσότερα του χωριού, παραδίδονται στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Στη συνέχεια θα μεταφερθούν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Κέλμνο. Εκεί θα γνωρίσουν φρικτό τέλος με δηλητηριώδη αέρια. Η σφαγή του Λιντίτσε είναι ό,τι πιο σκληρό έχει συμβεί. Σύμπτωση; Δύο χρόνια μετά, ακριβώς την ίδια μέρα, οι Ναζί αιματοκύλισαν το Δίστομο, το δικό μας Δίστομο. 
Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.
Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από Γερμανούς σταδιακά από τον Οκτώβριο του 1938 μέχρι τον Απρίλιο του 1939. Ο διοικητής Ο Ράινχαρντ Όιγκεν Τρίσταν Χάιντριχ ( 4 Ιουνίου 1942), ο επονοναζόμενος Der Henker (ο Δήμιος των SS) ή «Ο Χασάπης της Πράγας» εγκαθιδρύει ένα απίστευτα καταπιεστικό καθεστώς στην περιοχή της Βοημίας και της Μοραβίας, οδηγώντας στο θάνατο χιλιάδες πολίτες. Στις 27 Μαΐου του 1942, ομάδα Τσέχων και Σλοβάκων αντιστασιακών της “Ελεύθερης Τσεχίας” τον περιμένουν σε μια στροφή. Η πράσινη Μερσέντες με την οποία κυκλοφορεί ο Χάιντριχ δίχως ένοπλη συνοδεία, θεωρώντας ότι ο πληθυσμός των συμπαθεί, σταματά μπροστά στους εκπαιδευμένους στη Βρετανία Γιαν Κούμπις και Γιόζεφ Γκάμπτσικ. Τον τραυματίζουν μετά από μια μεγάλη μάχη. Ο Χάιντριχ μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Πράγας. Λίγες μέρες μετά, στις 4 Ιουνίου πεθαίνει από σηψαιμία.
Η Γκεστάπο και τα SS εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για να εντοπίσουν τους δολοφόνους του. Επιβάλλουν ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Κάπου 3.000 Εβραίοι από το γκέτο του Τερεζίενσταντ οδηγούνται για εκτέλεση, ενώ 152 Εβραίοι εκτελούνται την ώρα της κηδείας του ως αντίποινα.
Μετά την κηδεία του Χάιντριχ στο Βερολίνο, ο Χίτλερ δίνει το στίγμα της τιμωρίας των ανθρώπων που έκρυβαν τους υπευθύνους: να εκτελεστούν όλοι οι ενήλικες άντρες, τα γυναικόπαιδα να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσα παιδιά είχα χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετηθούν από Γερμανικές οικογένειες SS, τα υπόλοιπα… θα αποχαιρετίσουν, ενώ τα χωριά πρέπει να ισοπεδωθούν. 
Στον Χίτλερ δεν έλεγες όχι ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Οι διαταγές του εφαρμόζονται αμέσως. Η μικρή κωμόπολη Λιντίτσε θα την πληρώσει με τον πιο σκληρό και απεχθή τρόπο. Παρότι δεν βρήκαν κάποια στοιχεία ενοχής εκεί, οι κάτοικοί της κατηγορήθηκαν ότι έκρυβαν τους εκτελεστές του Χάιντριχ. Στις 10 Ιουνίου 1942 τρεις αξιωματικοί και είκοσι στρατιώτες συστήνουν εκτελεστικό απόσπασμα το οποίο εκτελεί στο αγρόκτημα της οικογένειας Χόρακ στην άκρη της πόλης τους 173 άνδρες της πόλης άνω των 16 ετών που συνελήφθησαν. Οι 203 γυναίκες και τα 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού και από εκεί οδηγήθηκαν στην κοντινή πόλη Κλάντνο. Τέσσερις έγκυες γυναίκες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για να τους αφαιρεθούν βίαια τα μωρά που είχαν στην κοιλιά τους, Εβδομήντα μία από αυτές εκτελέστηκαν επιτόπου, επτά οδηγήθηκαν για ανάκτριση στην Πράγα όπου και εκτελέστηκαν, ενώ οι υπόλοιπες 184 οδηγηθήκαν στο στρατόπεδο του Ράβενσμπρικ, όπου 41 θα πεθάνουν από διάφορες αρρώστιες και θα επιζήσουν 143. Το Λιντίτσε ισοπεδώνεται κυριολεκτικά, εξαφανίζεται από τον χάρτη. Το μένος είναι τέτοιο που διατάσσεται η εκτύπωση χαρτών χωρίς το όνομα της πόλης.
Μετά την καταστροφή της πόλης, στάλθηκε ένα 100μελές γερμανικό τάγμα εργασίας για να αφαιρέσει όλα τα ορατά λείψανα και να αποκαταστήσει το ρεύμα και τους δρόμους. Ακολούθως κάλυψαν ολόκληρο το χωριό με φυτείες και καλλιέργειες. Το Λιντίτσε είχε εξαφανιστεί. 
Τα εκατόν πέντε παιδιά της μικρής πόλης οδηγούνται στο στρατόπεδο του Γκνάιζεναου. Μερικά από αυτά, επτά συγκεκριμένα, έχοντας τα άρεια χαρακτηριστικά που επιζητούσαν οι σφαγείς, υιοθετούνται από οικογένειες των SS για να εκγερμανιστούν, γλιτώνοντας τον χαμό. Ήσουν ξανθός, ανοιχτόχρωμος, γαλανομάτης; Η φύση σου είχε δώσει ένα διαβατήριο σωτηρίας από τη φρίκη. Ήσουν σκούρος, μελαμψός, κάτι άλλο που δεν ταίριαζε στην άρεια φυλή; Αντίο!
Ογδόντα δύο παιδιά παραδίδονται στο γραφείο της Γκεστάπο στο Λοτζ. Μεταφέρονται στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno. Δίνεται εντολή να μην τους παρασχεθεί καμία φροντίδα, καμία περίθαλψη. Ήθελες και περίθαλψη από τους Ναζί! Εκεί δηλητηριάστηκαν με αέρια.
Από τα 105 παιδιά του Λιντίτσε, τα 82 δηλητηριάστηκαν στο Κέλμνο, έξι έχασαν τη ζωή τους στα γερμανικά ορφανοτροφεία Lebensborn και μόλις 17 επέστρεψαν στο σπίτι τους.
Μετά τον πόλεμο, δεκάδες πόλεις ανά τον κόσμο προσθέτουν το Lidice στο όνομά τους τιμώντας την φρικιαστική σφαγή. Ενδεικτικά, το San Jerónimo Lídice στην Πόλη του Μεξικού, το Barrio Lídice και το νοσοκομείο του στο Καράκας της Βενεζουέλας, το Lídice de Capira στον Παναμά κ.α.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1960′, η Marie Uchytilová αρχίζει ένα συγκλονιστικό γλυπτό για τη σφαγή του Λιντίτσε. Αποφάσισε να μην δημιουργήσει πιστά αντίγραφα των παιδιών ώστε να είναι ένα μνημείο για όλα τα παιδιά που πέθαναν σε πολέμους. Τα παιδιά του γλυπτού είναι 82, 40 αγόρια και 42 κορίτσια. Η Uchytilová πέθανε το 1989 και το γλυπτό του Λιντίτσε έμεινε ανολοκλήρωτο. Ευτυχώς, επενδυτές και μια μεγάλη χορηγία της δανέζικης πόλης Alberstlund βοήθησαν το έργο να προχωρήσει και να καλυφθεί με χαλκό. Τα πρώτα 35 αγάλματα αποκαλύφθηκαν το 1995, ενώ τα τελευταία δέκα τον Ιούνιο του 2000. Τα αγάλματα των παιδιών είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι κοιτούν τους τάφους των οικογενειών τους, στο νεκροταφείο του Λιντίτσε.
Τα παιδιά του Λιντίτσε θα θυμίζουν για πάντα τι σημαίνει παραλογισμός, φασισμός κάθε είδους, ανθρώπινη παράνοια. Τα παιδιά του Λιντίτσε κοιτάζουν ίσια στα μάτια όλους τους ανθρώπους της γης.
Μετά τον Πόλεμο το Λίντιτσε ανοικοδομήθηκε λίγες εκατοντάδες μέτρα από την παλιά κωμόπολη και ονομάστηκε Νόβο Λίντιτσε (Novo Lidice).
Ο επικεφαλής της σφαγής του Λίντιτσε Συνταγματάρχης των SS Μαξ Ρόστοκ συνελήφθηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1951.
