Το ELNIPLEX εμπνέεται από το αυθεντικό ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ και αναδεικνύει τους λειτουργούς της ελληνικής εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα η σκυτάλη θα παραδίδεται από το παρόν στο επόμενο πρόσωπο της εκπαίδευσης.
Ξεκινήσαμε τη Σκυταλοδρομία της Εκπαίδευσης με την Γαρυφαλιά Τεριζάκη, από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, και ακολούθως περάσαμε στη Λίλιαν Δούμα από το 1ο Νηπιαγωγείο Λουτρών Αιδηψού Ευβοίας, την Έλενα Καραγιάννη από τη δομή Φιλοξενίας του Σχιστού, την Χρύσα Σαββάκη από το 3ο Δημοτικό Σχολειό Ναυπλίου, τη Χριστίνα Λούστα, Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων στον Αστικό Ιστό της Δυτικής Θεσσαλονίκης, την Ελευθερία Καλούδη από το 43ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου Κρήτης και την Μαρίνα Σταματοπούλου του 8/θ Δημοτικού σχολείου Δρεπάνου Αργολίδας όπου έκλεισε ο πρώτος κύκλος.
Ο δεύτερος κύκλος της σκυταλοδρομίας άνοιξε στη Θεσσαλονίκη με την Σταυρούλα Μαστοροδήμου, τη Δέσποινα Καλανταρίδου, συνεχίστηκε με την νηπιαγωγό Έλλη Πεταλά και σήμερα πηγαίνει στη Μαρίνα Καραβάτου που υπηρετεί τα τελευταία χρόνια στο 2ο νηπιαγωγείο Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη.
“Ονομάζομαι Μαρίνα Καραβάτου. Γεννήθηκα τον Ιούλιο του 74′ και ζω στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά μου. Σπούδασα στην Παιδαγωγική σχολή, στο τμήμα νηπιαγωγών του Α.Π.Θ.και εργάζομαι ως νηπιαγωγός τα τελευταία 20 χρόνια.
Πώς συστήνεσαι στα παιδιά, πώς στους γονείς και τι πληροφορίες δίνεις για σένα την πρώτη φορά που σε βλέπουν;
Συστήνομαι ως “κυρία Μαρίνα, η δασκάλα που σε περίμενα για να περάσουμε όμορφα μαζί.” Στους γονείς συστήνομαι ως ο άνθρωπος που θα καθοδηγεί και θα βοηθά το παιδί τους και ότι θα είμαι πρόθυμη να βοηθήσω σε ό,τι τους απασχολεί. Όταν πρωτογνωριζόμαστε κάνω μια σύντομη αναφορά στις σπουδές μου, στην εργασιακή μου εμπειρία και τη φιλοσοφία που διέπει το παιδαγωγικό μου έργο.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου κατά τη διάρκεια της συνύπαρξής σου με τα παιδιά στην τάξη;
Επειδή πρόκειται για μια διαδικασία ζωντανή, σε διαρκή εξέλιξη και άκρως απαιτητική, θα έλεγα ότι νιώθω ανησυχία και αγωνία αν θα καταφέρω να ανταποκριθώ αποτελεσματικά στις ανάγκες των παιδιών και στις δικές μου προσδοκίες.
Σε ποια λάθη ή αταξίες των παιδιών δείχνεις την μεγαλύτερη επιείκεια και σε ποια περίπτωση είναι κάθετη;
Αντιμετωπίζω με ανοχή και υπομονή κάθε πειραματισμό των παιδιών και προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε τα πράγματα δημοκρατικά,σαν ομάδα. Η συστηματική άσκηση βίας , όμως , είναι κάτι που απορρίπτω ως συμπεριφορά και επιδιώκω να το μεταδίδω και στους μαθητές μου.
Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείς πιο συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας στο σχολείο και ποια θα ήθελες να χρησιμοποιείς περισσότερο;
“Η ευγένεια ανοίγει όλες τις πόρτες”, “σας περιμένω αύριο για να ζήσουμε μαζί μια καινούρια περιπέτεια “, “ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας “, “θα πρέπει να νιώθεις περήφανη/ος για τον εαυτό σου”, “υπάρχουν κάποιοι που βοηθούν με την ησυχία τους ” κ.α. Θα ήθελα να συνεχίσω να τις χρησιμοποιώ, να τις εμπλουτίσω και να βρίσκουν συνεχώς ανταπόκριση από τα παιδιά!
Πες μας την πιο όμορφη, πιο διαφορετική ή πιο αστεία ατάκα που άκουσες ποτέ από παιδί.
“Μην ανησυχείς δασκάλα μου, εγώ είμαι εδώ”.
Τι θέση έχει το βιβλίο στην τάξη σου;
Κατέχει την δεύτερη πιο σημαντική. Η πρώτη ανήκει στο παιχνίδι.
Από ποιον παιδαγωγό (Έλληνα ή ξένο, εν ζωή ή μη) έχεις επηρεαστεί περισσότερο και γιατί;
Από τον πρώτο μου πανεπιστημιακό δάσκαλο Χρ.Φράγκο, ο οποίος μου σύστησε όλους τους σπουδαίους παιδαγωγούς και κυρίως με ενέπνευσε με την αγάπη και την προστατευτικότητα που τον διέκρινε.
Αν σε ρωτούσε κάποιος/-α υπουργός παιδείας τη γνώμη σου για το ποια πράγματα θα έπρεπε να αλλάξει άμεσα για να έχουμε καλύτερα σχολεία, τι θα του/της πρότεινες;
Αναφέρω ορισμένα από τα πιο σημαντικά: 14 παιδιά ανά τμήμα – αληθινή επικαιροποίηση των αναλυτικών προγραμμάτων με βάση τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και τις σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις – υποδομές. Με αυτή την σειρά. Και στη συνέχεια, εφόσον υλοποιηθούν τα παραπάνω, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του έργου του.
Πιστεύεις ότι μπορεί κάποια-/-ος να είναι εν ενεργεία εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας μέχρι τα 67 της/του;
Σίγουρα όχι με τις παρούσες εργασιακές συνθήκες και απαιτήσεις. Μπορεί, όμως, να είναι παραγωγικός σε διαφορετική θέση, χρήσιμος για τους νεότερους και υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας.
Τι πιστεύεις ότι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τα παιδιά στο σχολείο;
Την αυτενέργεια, την ελευθερία, την κίνηση, την ενεργητική αλληλεπίδραση με τους συνομηλίκους τους, την αποδοχή, την ισοτιμία. Ο κατάλογος συνεχίζεται και είναι μεγάλος.
Τι πιστεύεις ότι τους στερεί περισσότερο το ελληνικό σχολείο;
Την έρευνα, την κίνηση, την έκθεση στην αισθητική.
Μοιράσου μαζί μας την αγαπημένη σου δραστηριότητα στην τάξη.
Η στιγμή που τα παιδιά πειραματίζονται με ποικίλα υλικά και δημιουργούν τα πιο ευφάνταστα πράγματα, είναι μαγική. Όταν δε, παρουσιάζουν το αποτέλεσμα στην ολομέλεια, αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα!
Info
