Όταν έρχονται τα πρωτοβρόχια το φθινόπωρο ή όταν ξαναγυρίζουν οι βροχές μετά τις αλκυονίδες του Ιανουαρίου (που κάποιες χρονιές, όπως φέτος, κρατούν πολύ, έρχεται στο μυαλό και τα χείλη μας η πιο παράξενη βροχή που έπεσε ποτέ. Είναι εκείνου του Ευγένιου Τριβιζά όπου στην Μπαλονοχώρα έβρεξε πινέζες από τα σύννεφα και το μεγάλο πρόβλημα όπως καταλαβαίνετε το είχαν οι κάτοικοί της, τα μπαλόνια.
Και γινόμαστε (έλα να αρχίσει το θεατρικό παιχνίδι, οι παντομίμες και οι αυτοσχεδιασμοί) μπαλόνια οι μισοί και πινέζες οι υπόλοιποι. Και ορμάμε κατά πάνω τους αλλά οι ομπρέλες τα σώζουν. Εκτός από ένα μπαλόνι που περίμενε το τραμ, το μπαλονοτράμ και το βρήκε μια πινέζα και ακούστηκε ένα…μπαμ!! Και πέφτουμε αργά, πάνω στα μεταλλικά υπόστεγα, μέσα στην καμινάδα που οδηγεί στο τζάκι με τη φωτιά, πάνω στο χώμα. Και μιλάμε μεταξύ μας, καλημεριζόμαστε ευγενικά, μπαλονομαλώνουμε και αμέσως λύνουμε την μπαλονοπαρεξήγηση. Και πόσα άλλα μπαλονόμορφα!
Και λέξεις ευφάνταστες και σύνθετες: πινεζο-βροχή-πινεζο-ψιλάλα, πινεζο-μπόρα, μπαλονο-χώρα, μπαλονο-γιατροί που μας δίνουν άλλα παιχνίδια, γλωσσικά αυτή τη φορά. Γεμάτος εικόνες τραγούδι, γεμάτο παιχνίδι και κίνηση, γεμάτο βροχή…
Θεωρώ τη συγκεκριμένη, μία από τις πιο ευφυείς και εθιστικές μελοποιήσεις που έχουν γίνει σε παιδικό τραγούδι. Το είδα στα παιδιά μου στο σχολείο. Το είδα και σε μένα…
Η πινεζοβροχή
Μουσική: Σταύρος Παπασταύρου, Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς
Ερμηνεία: Κρίστι Στασινοπούλου
Δίσκος: Μίλα μου για μήλα
Όταν βρέχει πινέζες στην Μπαλονοχώρα
κι η πινεζοψιχάλα γίνεται πινεζομπόρα,
και πέφτουν οι πινέζες απ’ τα σύννεφα με φόρα
και βροντάει και βροντάει κι η βροχή δεν σταματάει
τα μπαλόνια τα καημένα
τρέχουν στους δρόμους φοβισμένα,
ταραγμένα και στο δάκρυ βουτηγμένα
Μπαλόνια πολλά, μπαλόνια χιλιάδες
με σηκωμένους τους γιακάδες
παππούδες, γιαγιάδες
αγόρια, κοπέλες
με ανοιχτές ομπρέλες
Κι αν κανένα άτυχο μπαλόνι
που ρούχα απλώνει
το χωράφι του οργώνει
και στη στάση περιμένει το μπαλονοτράμ
δεν προλάβει την ομπρέλα του να ανοίξει
ακούγεται ένα ΜΠΑΜ!!
και πέφτει το μπαλόνι τέζα
τρυπημένο απ’ την πινέζα
Έρχεται αμέσως το φορείο
το πηγαίνει στο νοσοκομείο
και μπαλονογιατροί μεγάλοι
εγχείρηση του κάνουν πλαστική
και το φουσκώνουν πάλι με τεχνητή αναπνοή
-Που οφείλεται κύριε Γιατρέ αυτή μου η αδιαθεσία;
-Στις πινέζες φαίνεται ότι έχεις μεγάλη ευαισθησία
Μη σε νοιάζει όμως θα αναρρώσεις
αν στο κρεβάτι σου ξαπλώσεις
μείνεις ξαπλωμένο εκεί
ως την άλλη Κυριακή
κι μ’ένα φυσερό παίρνεις αέρα καθαρό
κάθε μέρα το πρωί
Αυτά κι άλλα πολλά
τέτοια ωραία και τρελά
συμβαίνουν το χειμώνα
στην Μπαλονοχώρα
αλλά όταν σταματάει η πινεζομπόρα
όλα τα μπαλόνια κάνουν ολόθερμη ευχή
ποτέ ποτέ μη ξαναβρέξει πινεζοβροχή!
Αλλά δε μένουμε εδώ! Φτιάχνουμε τις δικές μας βροχές. Πινεζοβροχή και πινοζοψιχάλες ο Τριβιζάς και ο Παπασταύρου; Για να δούμε, για να δούμε:
καρεκλοβροχή: βρέχει καρέκλες (εντάξει αυτό το θυμόμαστε γιατί υπάρχει και σχετική φράση: βρέχει καρέκλες)
νεροβροχή: βρέχει νερό (“γιατί τι άλλο μπορεί να έβρεχε;” του είπε ένας από απέναντι)
καρπουζοβροχή: βρέχει ροζουλιά καρπούζια (με τα κουκούτσια παρακαλώ)
πεπονοβροχή (αυτός μιμήθηκε τον προηγούμενο)
φασολοβροχή: βρέχει φασόλια (προσοχή μην σας πετύχουν πολλά)
μολυβοβροχή: βρέχει μολύβια (αυτό μου άρεσε πολύ)
αστροβροχή: βρέχει αστέρια (είναι γεγονός!)
κοτσιδοβροχή: βρέχει κοτσίδες κοριτσιών
λουλουδοβροχή: βρέχει λουλούδια
θαλασσοβροχή: βρέχει σα θάλασσα (τρε ποετίκ)
παλιοβροχή: παλιά βροχή που άργησε να πέσει
Κι αφού παίξουμε με τη βροχή, δημιουργούμε σύνθετες λέξεις με β’ συνθετικό τις λέξεις ψιχάλα, καταιγίδα, ψιχάλισμα, μπόρα π.χ. λουλουδομπόρα, λουλουδοψιχάλα, λουλουδοψιχάλισμα κτλ.
