Η Λευκάδα είναι ένα πανέμορφο νησί. Κι αυτό δεν είναι νέο. Βουνό, φύση, θάλασσα, ορεινά, δέντρα, μελίσσια, τουρισμός, ησυχία, αισθητική, γραφικά τοπία. Νομίζεις πως όλα τα έχει.
Τα Χριστούγεννα (που δεν είναι μόνο χριστουγεννιάτικη αλλά πάσης φύσεως γιορτινή) ξεχωρίζουν η ανεπανάληπτη λαδόπιτα και η Διάνα, ένα έθιμο μουσικό και πρωτοχρονιάτικο.
Η λαδόπιτα είναι ένα γλυκό που τόσο απλό κι όμοιο του προσωπικά δεν έχω ξαναγευτεί. Αρκεί να το φτιάχνει κάποια καλή Λευκαδίτισσα μαστόρισσα της κουζίνας και της τέχνης όπως η αγαπημένη μου Φωτεινή. Η λαδόπιτα πρέπει να έχει ένα ελαφρύ, ανεπαίσθητο “κάψιμο”στο πάνω μέρος. Η “κόντρα” που κάνει αυτό το ισορροπημένο κάψιμο με την πασπαλισμένη ζάχαρη είναι όλα τα λεφτά.
Ανεπανάληπτο, λιτό, χορταστικό, φθηνό γλύκισμα που συνηθίζεται και σε γάμους και άλλες γιορτές πλην των Χριστουγέννων ενώ μπορείς να βρεις όλο τον χρόνο στη Λευκάδα σε διάφορα καταστήματα αλλά και νοικοκυριά.
Δείτε εδώ μία ωραία τρίλεπτη παρουσίαση παρασκευής λαδόπιτας
Συνταγές κυκλοφορούν άπειρες στο διαδίκτυο. Εγώ όταν καταφέρω θα σας δώσω εκείνη της Φωτεινής.
Η “Διάνα” είναι ένα πρωτοχρονιάτικο έθιμο που πιθανότατα παρέμεινε ως συνήθεια από τα χρόνια της κυριαρχίας των Ενετών στην περιοχή. Το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς, το πρώτο ξημέρωμα του χρόνου, πριν βγει ο ήλιος ο πρώτος, βγαίνει η Φιλαρμονική μπάντα του δήμου και παιανίζει το “εωθινό”, ειδικό εμβατήριο του Βαυαρού Α. Σάϊλερ και τα λευκαδίτικα κάλαντα μέχρι ο ήλιος να βγει.
Η λέξη Διάνα είναι ασφαλώς λατινική και αναφέρεται στη θεά Αρτέμιδα, θεά του κυνηγιού αλλά σχετίζεται και με τη σελήνη (ονομαζόταν και Τρίμορφη, προφανώς λόγω των 3 σεληνιακών φάσεων) αλλά και με τον Αυγερινό, πράγμα που φαίνεται να δίνει την ονομασία του και στο συγκεκριμένο έθιμο το οποίο τελείται τις ώρες πέριξ του ξημερώματος 4-8. Τη μπάντα ακολουθεί ο κόσμος που παρευρίσκεται στην εκδήλωση. Παλαιότερα η “Διάνα” γνώριζε μεγάλες δόξες, με μεγάλη συμμετοχή κόσμου, φάρσες, καλαμπούρια και πετυχημένα αστεία στους δρόμους απ’ όπου περνούσε. Τελευταία μέχρι και σπασίματα καταστημάτων έχουν σημειωθεί από “εύθυμους” νέους γι’ αυτό και η φιλαρμονική βγαίνει πια αργότερα παρουσία και αστυνομίας. Το έθιμο παραμένει λόγω της σύνδεσής της με την εξαιρετική φιλαρμονική του νησιού.
