Μια γυναίκα με εφτά πεινασμένα παιδιά, έβαλε να τηγανίσει ένα μεγάλο τηγανόψωμο με μπόλικο βούτυρο. Όλοι περίμεναν με αγωνία να βγει από το τηγάνι για να ρίξουν μια καλή δαγκωνιά. Το τηγανόψωμο βγήκε πράγματι από το τηγάνι. Μα το παράκανε λιγάκι. Άρχισε να κατρακυλάει ενώ πίσω του κουτρουβαλούσαν όπως μπορούσαν για να το φτάσουν τα εφτά παιδιά, η γυναίκα, ο παππούς και μια γάτα.
Σβέλτο όπως ήταν το τηγανόψωμο χάθηκε από τα μάτια τους. Λίγο πιο κάτω συνάντησε έναν γεράκο που το λιμπίστηκε και του ζήτησε να κοντοσταθεί για να το φάει. Λίγο πιο κάτω μια κότα που του ζήτησε να μην τρέχει για να το τσιμπολογήσει λιγάκι. Αργότερα έναν κόκορα που του ‘πε να μην κατρακυλάει για να το φάει. Κι αργότερα μια πάπια και μια χήνα. Όλοι έκαναν την ίδια προσέγγιση κι όλοι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Το τηγανόψωμο τελικά θα καταλήξει κάπου. Γιατί στη ζωή δεν κερδίζει όποιος διατρανώνει τη θέλησή του με σθένος αλλά όποιος ξέρει να την…υποστηρίξει.
Απολαυστικό με όλη τη σημασία της λέξης παραμύθι από τους περίφημους Νορβηγούς συγγραφείς και συλλογείς σκανδιναβικών μύθων του 190υ αιώνα Π.Κ. Άσμπγιόρνσεν και Γ. Ε. Μόε που διασώζουν αυτό το ξεχωριστό παραδοσιακό Νορβηγικό παραμύθι του 19ου αιώνα και το κουβαλούν αφηγηματικά με έναν εξόχως διασκεδαστικό τρόπο. Ωραίος λόγος, ατμόσφαιρα παλιού, παραδοσιακού παραμυθιού, αστεία ιστορία που βγάζει αβίαστα γέλιο και δραματοποιείται εύκολα.
Κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν 30 χρόνια με σκληρό εξώφυλλο και πλέον ξανάρχεται κοντά μας με μαλακό εξώφυλλο και πολύ φιλική τιμή.
Κι αφού το διαβάσουμε και το παίξουμε, σα γνήσιοι μάγειρες ξεκινάμε…γύρω στα 800γρ. αλεύρι, γύρω στα 12 γραμμάρια ξηρή μαγιά στιγμής, 1,5 κ. γλ. αλάτι, 1,5 κ.σ. ξύδι, 1,5 κ.σ. λάδι, 2 και κάτι φλυτζάνια χλιαρό νερό (για το ζυμάρι), κάπου 800 γραμμάρια φέτα για τη γέμιση και ελαιόλαδο για το τηγάνι.
Μετά ακολουθούν γνωστές διαδικασίες: λεκάνη, αλεύρι, λακκούβα στο αλεύρι για να ρίξουμε το ξύδι, το λάδι, την μαγιά, το αλάτι και το νερό. Τα ζυμώνουμε μέχρι να ξεκολλάει η ζύμη από τη λεκάνη με ευκολία, τη σκεπάζουμε για κανένα μισάωρο, πετάμε κομμάτια φέτας διάσπαρτα (μην πάρετε καμιά πικάντικη και τα στείλει αδιάβαστα τα παιδιά), χωρίζουμε τη ζύμη σε κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε για το τηγανόψωμό μας, απλώνουμε αλεύρι στον πάγκο μας και ανοίγουμε φυλλαράκι. Ρίχνουμε φέτα παντού, διπλώνουμε το φύλλο κλείνοντας τις άκρες προς το κέντρο και ανοίγουμε πάλι το ζυμάρι μας σε υπέροχο κύκλο (για να εμπεδώσουμε και το σχήμα, έτσι;). Τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο τα τηγανόψωμα μας μέχρι να καταλάβουμε ότι δεν ψήνονται άλλο (γιατί θα τα κάψουμε) και τα βάζουμε σε λίγο χαρτί να φύγει η ενοχλητική λαδίλα όλων των τηγανιτών. Αν δεν τρώγεται με τίποτα, πάρτε φόρα, ρίξτε το στον κατήφορο και ξεκινήστε να το κυνηγάτε όλοι μαζί. Δε ξέρω αν θα συναντήσετε γεράκο, την κοτούλα την κουτούλα, τον κόκορα τον κοκορίκο και τη χήνα-πείνα, αλλά σίγουρα θα έχετε διασκεδάσει.
ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ (από τη Wikipedia)
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Η ιστορία ενός καλοψημένου τηγανόψωμου
|
| Συγγραφέας: | Κείμενο: Anine Rud, Πίτερ Κρίστεν Ασμπγιόρνσεν, Γιόργκεν Μόε (Peter Asbjornsen, Jorgen Moe) |
| Εικονογράφηση: | Σβεντ Ότο Σ. |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Ιούνιος 2020 |
| Σελίδες: | 28 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-16-5546-8 |
