“Πώς να ξέρει κανείς που στέκει;
Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν”
Μυρσ/ίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου
“Νερό. Εγώ”
“Τον Αλέξη τον απασχολούν πολλά. Τον απασχολεί η λέξη που είπε εκείνη τη φορά ο Πέτρος, το τηλέφωνο που δε σταµατά να χτυπά, η µαρµελάδα από µούρα, το άλογο και το παιδί, το λευκό στα κόκκινα σηµειωµατάρια της Αντιγόνης και αυτό που δεν πρέπει να σκέφτεται. Τον απασχολεί επίσης η Μαρίσα, τα µάτια της που λένε αυτό και το άλλο, ο λαιµός της που κάνει χώρο στον ήλιο να καθίσει. Πιο πολύ, όµως, τον απασχολεί το τέταρτο βιβλίο της Κ. Παπαδάκου που δε λέει να εκδοθεί.”
Μια παράξενη παρέα τριών διαφορτικών εφήβων, μπλέκεται σε μια αναζήτηση γεμάτη περιπέτεια και μυστήριο. Σταδιακά έρχονται στην επιφάνεια γεγονότα και συναισθήματα. Ο Αλέξης ανακαλύπτοντας γεγονότα τα οποία σχετίζονται με την αγαπημένη του συγγραφέα, μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, την οικογένειά του, τη ζωή. Αγωνιά, θυμώνει, ερωτεύεται…
To elniplex συνομίλησε με τη συγγραφέα του βιβλίου, ;Άννα Κουππάνου η οποία πρόθυμα αποκάλυψε μικρά μυστικά της ιστορίας:
Θέλετε να μας μιλήσετε για τον ήρωα του βιβλίου σας, τον Αλέξη; Είναι ένας διαφορετικός έφηβος…
Με προβλημάτισε πολύ ο χαρακτήρας του Αλέξη. Έχει μια ένταση την οποία πρωτοαντίκρισα σε ένα παιδί που μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε οπωσδήποτε να εκδώσει ένα βιβλίο. Αυτή η ένταση με οδηγούσε στην προσπάθειά μου να ανακαλύψω τον χαρακτήρα αυτό και πιστεύω ότι εμφανίζεται στον τρόπο που σκέφτεται ο Αλέξης, στις κουβέντες που αφήνει στη μέση, στις απορίες που δημιουργεί στους άλλους, στις εμμονές του που άλλοτε τον οδηγούν στα πιο παράτολμα βήματα και άλλοτε τον μικραίνουν και τον περιορίζουν. Αυτά που έχει ζήσει ο Αλέξης τον μπέρδεψαν τόσο, ίσως και να τον αποσυντόνισαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν τον αφήνουν να αντιληφθεί τα κίνητρα των ανθρώπων και την αγάπη που του δείχνουν. Για να ολοκληρωθεί ο Αλέξης ως χαρακτήρας, χρειάστηκε να εγκαταλείψω τον απόλυτο διαχωρισμό έφηβος-ενήλικας. Σκέφτηκα ότι σε περιόδους προσωπικών κρίσεων οι ισορροπίες κάποτε ανατρέπονται: ο έφηβος ίσως αναγκαστεί να συμπεριφερθεί πιο υπεύθυνα και ο ενήλικας ίσως επιστρέψει στην αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει την εφηβεία. Είδα δηλαδή την εφηβεία ως μια κατάσταση την οποία βιώνουμε πολλές φορές στη ζωή μας. Ο Αλέξης βρίσκεται ακριβώς σε μια τέτοια κατάσταση και μετατρέπεται ολόκληρος στις απώλειες, στις αγωνίες και στις επιθυμίες του.
Στο βιβλίο καταπιάνεστε με τις σχέσεις (φιλικές, γονέων-παιδιών κλπ). Πόσο δύσκολες πιστεύετε ότι έχουν γίνει στην εποχή μας;
Οι σχέσεις είναι πιο εύκολες ή πιο δύσκολες ανάλογα με το πού είσαι, πότε είσαι, ποιος είσαι, ποιος είναι ο κόσμος σου και πώς τον προσλαμβάνεις. Οι σχέσεις μας όμως με τους άλλους γίνονται καθρέφτες της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας. Όταν βλέπουμε τον εαυτό μας μικρό και λίγο, τείνουμε να βλέπουμε και τον κόσμο έτσι.
Αλήθεια, πώς μαθαίνει κανείς πού στέκει;
Ωραία ερώτηση! Στο πρώτο βιβλίο της τετραλογίας της Κ. Παπαδάκου, δηλαδή, στο «Νερό. Εγώ» διαβάζουμε στη σελίδα 13: «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν». Αυτό που ίσως να θέλει να πει η Κ. Παπαδάκου είναι ότι ο χρόνος δεν ησυχάζει, αλλά κινείται συνεχώς, και όχι μόνο γραμμικά, αλλά και κυκλικά και διαγώνια, όπως συμβαίνει δηλαδή με τις αναμνήσεις, τα όνειρα και τα ταξίδια στον χρόνο. Πιστεύω όμως ότι η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στο τέταρτο βιβλίο της τετραλογίας της Κ. Παπαδάκου.
H μαγεία του βιβλίου, κατά τη γνώμη μου, είναι η αριστοτεχνική πλοκή των δύο ιστοριών, της πραγματικής ζωής του Αλέξη και της εγκιβωτισμένης ιστορίας της Κ. Παπαδάκου. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Νομίζω ότι προέκυψε κατά την προσπάθειά μου να μην απογοητεύσω τον Αλέξη. Είχα αγωνία για την αγωνία του και δεν ήθελα το κυνήγι για την Κ. Παπαδάκου, που ο ίδιος ο Αλέξης ίσως βιώνει ως πιθανότητα για κάποια λύτρωση, να καταλήξει σε ένα αδιέξοδο ή σε έναν χάρτινο άνθρωπο, αλλά σε μια συνάντηση που θα του έδινε πράγματι κάτι που είχε ανάγκη. Αυτό με ώθησε να ασχοληθώ ιδιαίτερα με την Κ. Παπαδάκου και την είδα ως τρισδιάστατο χαρακτήρα, με τα προβλήματα και την ιστορία της, που θα άφηνε τα σημάδια της στα βιβλία που έγραφε, αλλά και γενικότερα στην ιστορία του βιβλίου. Κάτι άλλο όμως που με έσπρωξε προς τη δημιουργία της ιστορίας της Κ. Παπαδάκου ήταν και η επιθυμία μου να ζωντανέψω την έννοια του βιβλίου και τα δίκτυα τα οποία το αποτελούν. Για αυτό τον λόγο, υπάρχουν στην αφήγηση ίχνη από τα γραπτά της Κ. Παπαδάκου, αποσπάσματα από τα βιβλία της και στοιχεία που γενικότερα ζωντανεύουν την τετραλογία.
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:40|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Όλα τα βιβλία κρύβουν ένα μικρό μυστικό, θα μας αποκαλύψετε το μυστικό του δικού σας μυθιστορήματος;
Ναι, να σας πω ότι στην αρχή δεν ήταν μυθιστόρημα, ότι ήταν μια σύντομη χιουμοριστική ιστορία με θέμα τη συγγραφή και όχι την ανάγνωση ενός βιβλίου. Ότι μέσα έκρυψα πολλά στοιχεία από τον δικό μου εαυτό, γιατί ακολούθησα τα βήματα της Κ. Παπαδάκου. Ότι το έγραφα με τόση φόρα και ανυπομονησία, ώστε σε κάποιο σημείο τα χέρια μου δεν με ακολουθούσαν. Ότι όταν ο Αλέξης αναδύθηκε ως χαρακτήρας κίνησε την πλοκή μπροστά και εγώ ακολούθησα. Ότι γράφοντας κάποιες σκηνές όπου ο Αλέξης δυσκολεύεται για κάτι ή πονά για κάτι, έλεγα «Αχ, βρε Αλέξη!» και ένιωθα τύψεις για αυτά που περνούσε. Αυτά, αλλά υπάρχουν και άλλα.
Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε Καλή συνέχεια!
Εγώ σας ευχαριστώ για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Καλή σας συνέχεια!
Η δική μας άποψη είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο βιβλίο. Η ιστορία της ζωής του έφηβου Αλέξη αποκτά άλλο νόημα καθώς προσπαθει να ξεδιαλύνει το μυστήριο της εξαφάνισης μιας γυναίκας την οποία γνωρίζει μόνο μέσα από τα βιβλία της. Μέσα όμως, από αυτή την περιπέτεια της αναζήτησης ανακαλύπτει στοιχεία του εαυτού του και της δικής του ζωής. Η Άννα Κουππάνου αριστοτεχνικά πλέκει τις ιστορίες άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων. Αποτυπώνει τα κοινωνικά αδιέξοδα της εποχής αλλά δεν εγκλωβίζεται σε αυτά. Βυθίζεται στα άδυτα της ψυχής των ηρώων της. Τους αφήνει να ζήσουν τα πάθη, τις αγωνίες, τις σχέσεις τους. Αποτυπώνει με δύναμη και ρεαλισμό τη δύσκολη εφηβεία ενός ονειροπόλου, ευαίσθητου αλλά και παιθιασμένου αγοριού, τις φιλιές και τον πρώτο του έρωτα.
Η μοίρα και οι συγκυρίες παίζουν το δικό τους ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Σταδιακά όμως, ο αναγνώστης νιώθει ότι πολλά από όσα συνέβησαν ήταν αποτέλεσμα επιλογών. Τα στοιχεία του βιβλίου της Κ. Παπαδάκου τα οποία εμπεριέχονται στο βιβλίο δημιουργούν έναν εγκιβωτισμό με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Μας άρεσε και το γεγονός ότι η συγγραφέας ακόπιμα προφανώς, αφήνει αναπάντητα ερωτήματα για διάφορα πρόσωπα της ιστορίας της, παρέχονταςτην ελευθερία στους αναγνώστες να επιλέξουν τα δικά τους μονοπάτια σκέψεων. Το εξώφυλλο με τα τρία νεαρά παιδιά, τους βασικούς ήρωες της ιστορίας και το παλίμψηστο με τις τρεις Μοίρες ανήκει στη Ντανιέλα Σταματιάδη. Το βιβλίο προσφέρει στιγμές αναγνωστικής απόλαυσης και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αξίζει να το αναζητήσετε!
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η εξαφάνιση της K. Παπαδάκου και τι έγινε εκείνο το καλοκαίρι |
| Συγγραφέας: | Άννα Κουπάνου |
| Εκδόσεις: | Πατάκης, 2017 |
| Σελίδες: | 160 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-7408-7 |
