Ένα βιβλίο που αναμένεται να ξεχωρίσει για την διαφορετική προσέγγιση στο θέμα στης διαφορετικότητας αλλά και να αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους. Το συγγραφικό δίδυμο των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννη Διακομανώλη μας εκπλήσσουν ευχάριστα με μια ιστορία αρκετά ρεαλιστική από την καθημερινότητα μιας σχολικής τάξης. Μέσα από την προσωπική τους εμπειρία με παιδιά, αποδεικνύουν ως εκπαιδευτικοί, πόσο σημαντική είναι η κοινωνικοποίηση των παιδιών και η ενσωμάτωση τους στην ομάδα της τάξης. Μια τάξη με παιδιά που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα και εμπειρίες, που όμως δεν παύουν να είναι παιδιά με την ανάγκη της επιβεβαίωσης και της αποδοχής.
Στην τρυφερή ηλικία των πρώτων τάξεων δημιουργούνται οι πρώτες φιλίες, χωρίς όμως να λείπουν και οι συγκρούσεις λόγω διαφορετικής πολιτισμικής κουλτούρας με τους συμμαθητές. Όλοι θυμόμαστε τον «διπλανό» μας στο θρανίο και τις ατελείωτες ώρες που περάσαμε μαζί, τις συζητήσεις και το παιχνίδι στο διάλειμμα, τα αστεία και τα πειράγματα… Φυσικά πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι ευνοϊκά και υπάρχει ανταγωνισμός, ζήλεια, έλλειψη ενσυναίσθησης του άλλου.
Τα παιδιά διανύουν το προλειτουργικό στάδιο (2 έως 7 ετών) κατά τον Piaget. Η σκέψη των παιδιών, είναι εγωκεντρική και αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από τη δική τους οπτική. Ο «άλλος» αντιλαμβάνεται ως διαφορετικός και υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Το σχολικό περιβάλλον ευνοεί την αλληλεπίδραση και τις κατάλληλες ευκαιρίες ώστε να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα και να εξομαλυνθούν οι διαφορές.
Ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδί της πόλης και «για κακή του τύχη» όπως υποστηρίζει ο ίδιος, κάθεται στο ίδιο θρανίο με τον Θοδωρή, ένα παιδί που μένει ψηλά στο βουνό. Ο Θοδωρής περνάει τον ελεύθερο του χρόνο με τα πρόβατα και τον σκύλο του. Από την αρχή ο Αλέξανδρος έθεσε αυστηρά όρια ανάμεσά τους, πήρε το μολύβι και χάραξε μια χοντρή μαύρη γραμμή, ώστε κανείς από τους δύο να μην περάσει τα όρια. Βέβαια αυτό δεν ήταν πάντα εφικτό, μια και ο Θοδωρής ήταν λίγο ακατάστατος και συχνά έσπρωχνε την κασετίνα ή τα τετράδια του προς τη μεριά του Αλέξανδρου. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ καλός στο σκίτσο μια και το μόνο που είχε ήταν ένα μολύβι και πάντα είχε ένα καλό λόγο για τις ζωγραφιές του Αλέξανδρου. Στις εργασίες ήταν πάντα μαζί σαν ομάδα και έπρεπε να συνεργαστούν. Ο Θοδωρής ήταν πολύ καλός στο ποδόσφαιρο και έδειξε προθυμία να δείξει και στον Αλέξανδρο όμως δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει περισσότερη παρέα μαζί εκτός από το να κάθονται στο ίδιο θρανίο. Ώσπου μια μέρα έλειπε ο Θοδωρής…
Η πρώτη του σκέψη ήταν «Επιτέλους! Όλο το θρανίο δικό μου!», όμως πολύ σύντομα συνειδητοποίησε ότι ο Θοδωρής ήταν ο λόγος που τον επέλεγαν στο ποδόσφαιρο. Όσο εκείνος τον απομάκρυνε και του συμπεριφερόταν με αδιαφορία, εκείνος πάντα τον υποστήριζε στην ομάδα της τάξης . Καθώς οι μέρες περνούσαν , η απουσία του Θοδωρή άρχισε να γίνεται αισθητή, οι πλάκες και τα αστεία του. Ο Αλέξανδρος πήρε τη μεγάλη απόφαση, θα τον επισκεφτεί το απόγευμα στο σπίτι για να του δώσει τα μαθήματα, αλλά και ένα δώρο. Ένα δώρο που θα σημάνει την αρχή μιας φιλίας για τα δύο αγόρια. Πολλές φορές χρειάζεται η απουσία και μόνο κάποιου για να μας θυμίσει πόσο σημαντικός ήταν και να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας.
Η ζωή και οι συγκυρίες μας αποκαλύπτουν πως οι διαφορές μας κάνουν μοναδικούς και μας ενώνουν. Συμπληρώνουν το κομμάτι του παζλ που μας λείπει και μας θυμίζουν ότι αν κάνουμε ένα βήμα ίσως κάνει κι ο άλλος και έρθουμε κοντά. Η προσπάθεια να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας προκύπτει μέσα από τη εικόνα μας στο σύνολο. Αρκεί να έρθουμε στη θέση του άλλου για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να αποδέχεσαι τον άλλον με τα προτερήματα και τα ελαττώματα του.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ιστορίας προσδίδει ιδιαίτερο ύφος και αναλύει σε βάθος σκέψεις και συναισθήματα του ήρωα της ιστορίας. Σίγουρα πολλά παιδιά θα ταυτιστούν με του ήρωες της ιστορίας και θα έχουν να διηγηθούν τις προσωπικές τους εμπειρίες. Οι συγγραφείς του βιβλίου μετρούν χρόνια φιλίας και έχουν αποδείξει ότι η συνεργασία είναι πολύ σημαντική ακόμη και στη συγγραφή. Ξεκινά από τη σύλληψη της ιδέας και συνεχίζει με την αποτύπωσή της στο χαρτί και τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Η ιστορία της γραμμής παραπέμπει σε σύνορα που χωρίζουν τα όρια μιας χώρας, σε γραμμή μάχης που χωρίζει μια εμπόλεμη ζώνη, σε όρια που ξεχωρίζουν τον εαυτό μας από το σύνολο γενικότερα. Μια ιστορία για τη φιλία και την αποδοχή, τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου απογειώνει την ιστορία με ένα δυνατό εξώφυλλο και τα δύο παιδιά να στέκονται πλάτη με πλάτη σε ένα κύκλο χαραγμένο με κιμωλία στο πάτωμα και μια γραμμή στη μέση. Τα χρώματα, ασπρόμαυρο για τον Αλέξανδρο και έντονο κόκκινο για τον Θοδωρή, μαρτυρούν διαθέσεις και συναισθήματα. Ξεχωρίσαμε με τα παιδιά τη σκηνή που ο Θοδωρής στέκεται μόνος στη μέση του κύκλου λυπημένος, ενώ τ’ άλλα παιδιά παίζουν μπάλα λίγο πιο πέρα.
Αξιοποίηση στην τάξη
Προτείνεται ανεπιφύλακτα για να διαβαστεί στην τάξη και να δουλέψουν τα παιδιά σε ζευγάρια, να μιλήσουν για τον αγαπημένο τους φίλο, τι θαυμάζουν και τι τους ενοχλεί στο χαρακτήρα του. Να ζωγραφίσουν τυχαία σε ζευγάρια. Με τη συνοδεία μουσικής ξεκινάει να ζωγραφίζει το πρώτο παιδί και μόλις σταματήσει η μουσική και ξεκινήσει πάλι να συνεχίσει το άλλο παιδί τη ζωγραφιά του πρώτου παιδιού και πάλι από την αρχή. Στο τέλος τα δύο παιδιά καλούνται να παρουσιάσουν τη ζωγραφιά τους.
Να παίξουν παιχνίδια στην αυλή χαράζοντας ένα κύκλο και μια γραμμή στη μέση και να παίξουν το παιχνίδι των ερωτήσεων. Τα παιδιά σχηματίζουν δύο γραμμές το ένα πίσω από το άλλο. Τα παιδιά εφευρίσκουν διαφορετικούς τρόπους για να χαιρετήσουν το ένα το άλλο. Σε κάθε σφύριγμα τα δυο πρώτα στη γραμμή παιδιά τρέχουν και ρωτάει το ένα το άλλο «Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα, φαγητό, άθλημα κτλ και πηγαίνουν στο τέλος της αντίθετης γραμμής.
Το βιβλίο των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννη Διακομανώλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, προτείνεται για παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς και δεν πρέπει να λείψει από καμιά βιβλιοθήκη.
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:32|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Ζητήσαμε από τον Γιάννη Διακομανώλη να μας αποκαλύψει το μυστικό της συγγραφής του βιβλίου κι εμείς θα σας το μοιραστούμε μαζί σας.
“Οι φίλοι μας είναι η οικογένειά μας. Τους επιλέγουμε και μας επιλέγουν. Πολλές φορές όμως μια φιλία γεννιέται μέσα από την αντίθεση, εκεί που δεν το περιμένουμε. Έτσι και οι δύο ήρωες του βιβλίου χτίζουν την φιλία τους σιγά σιγά μέσα από τη διαφορετικότητα και την ανομοιογένειά τους, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ότι τα δύο αντίθετα έλκονται.”
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η γραμμή |
| Συγγραφέας: | Βασίλης Κουτσιαρής , Γιάννης Διακομανώλης |
| Συγγραφέας: | Αιμιλία Κονταίου |
| Σειρά : | Σύχρονο παραμύθι |
| Εκδόσεις: | Μίνωας, Ιανουάριος 2018 |
| Επιμέλεια έκδοσης: | Αθηνά Λυρώνη |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
| ISBN: | 978-618-02-0929-7 |
