Είναι Απρίλης, στην οδό Πνυκός, στο Θησείο. Τα μπαλκόνια έχουν ανθίσει, γιομάτα βουκαμβίλιες, τριανταφυλλιές, γαρύφαλλα, αρμπαρόριζες. Από το δικό της μπαλκόνι στο παλιό διώροφο με την κεραμιδένια στέγη, χαζεύει τα φώτα πέρα από την Αρχαία Αγορά η Αλίκη. Μα τώρα πρέπει να βιαστεί. Αν και Πάσχα σημαίνει διακοπές από το σχολείο, πρέπει να κοιμηθεί νωρίς. Αύριο φεύγει με τον θείο Άγγελο για το Λονδίνο. Εκείνος πηγαινοέρχεται εκεί για τον μεγάλο του έρωτα. Όχι, όχι γυναίκα. Ο μεγάλος του έρωτας είναι τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Θα βρεθούν στο Λονδίνο, στο Βρετανικό Μουσείο. Ο αρχαιολόγος θείος μελετούσε, σημείωνε απορροφημένος στο λάπτοπ του. Η Αλίκη έβλεπε μπροστά της ολοζώντανα όλα εκείνα για τα οποία της μιλούσε ο θείος. Ξένοι πολλοί περιηγούνται και θαυμάζουν. Κι εκείνο το κοριτσάκι με το τριανταφυλλί μπουφάν! Πόση εντύπωση της έκανε!
Η Αλίκη περιπλανιέται στο μουσείο. Κοντοστέκεται, φαντάζεται, συνομιλεί. Και είναι τόσοι πολλοί εκεί. Μέχρι κι ο απόγονος γάτος του Τσέσαϊρ από την “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” κοντοστέκεται στη θέση του κεφαλιού του Λαπίθη. Κι είναι και απόγονος του γάτου του λόρδου Τόμας Μπρους. Ως τέτοιος λοιπόν, ο γάτος δεν τα ξέρει καλά τα πράγματα με τον Τόμας Μπρους, τον γνωστό ως Λόρδο Έλγιν. Και γι’ αυτό η Αλίκη αναλαμβάνει να διαφωτίσει τα δυο του αυτιά, να τους πει την ιστορία την πραγματική κι όχι τη σερβιρισμένη.
Η μαγική συνύπαρξη της Αλίκης με απόγονο του γάτου από το αγαπημένο της βιβλίο (Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Alice’s Adventures in Wonderland, του Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, 1865) γίνεται ο δρόμος για να ξεδιπλωθούν, όχι ασφαλώς και μόνο οι γνωστές λογοτεχνικές αρετές της συγγραφέως μα ούτε και οι εικονογραφικές αποτυπώσεις της περίφημης εικονογράφου, μα η ιστορία του Λόρδου Έλγιν, το ταξίδι των μαρμάρων που πληγώνει, η αναζήτηση της αλήθειας από τη μικρή Αλίκη, η ιδιότυπη μελαγχολία της καθώς περιφέρεται στους διαδρόμους του πανέμορφου μα “βασανιστικού” Βρετανικού Μουσείου, η αγάπη για το παρελθόν όχι ως κυνήγι αρχαιολαγνείας αλλά εσωτερικής ανάγκης για αποκατάσταση της αλήθειας και ταύτιση με τον ελληνικό πολιτισμό.
Η Αλίκη μοιάζει με τη Μελίνα (ασχέτως πόσο συμπαθεί ή όχι κανείς τη δεύτερη). Φωνάζει την αλήθεια παντού. Οργίζεται όταν ακούει ψεύδη να κυκλοφορούν σαν αγέρι στους διαδρόμους του πολιτισμού. Παθιάζεται. Ζηλεύει. Διεκδικεί. Ονειρεύεται. Αγωνίζεται.
Η Αλίκη μοιάζει με την άλλη Αλίκη, εκείνη στη χώρα των θαυμάτων. Βουτάει στη δική της λαγότρυπα και τρυπώνει σε έναν κόσμο φανταστικό, σ’ αυτόν του Βρετανικού Μουσείου όπως η συνονόματή της στο δικό της φανταστικό, περπατάει δίπλα από τους συμβολισμούς του κειμένου της Άλκης Ζέη, ακροβατεί με έναν γάτο αγκαλιά στην αλήθεια που ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να αρχίσει να ακούγεται τα τελευταία 30 χρόνια. Κι είναι στιγμές που μοιάζει σαν να βρισκόμαστε στο μηδέν.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο από τις δημιουργούς στη φίλη τους Μελίνα Μερκούρη που με τόσο πάθος αγωνίστηκε για να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Για παιδιά 6-9 περίπου ετών.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η Αλίκη στη χώρα των μαρμάρων |
| Συγγραφέας: | Άλκη Ζέη |
| Εικονογράφηση: | Σοφία Ζαραμπούκα |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, 2014 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-566-517-3 |
