Γιώτα Αλεξάνδρου, book secret για το Μόνο αν θέλω (εκδόσεις Μίνωας), στο ELNIPLEX:
«Νομίζω ότι πολλοί από εμάς έχουν βρεθεί στη θέση της Έλλης, όταν ήμασταν παιδιά. Η αγκαλιά και τα φιλιά ήταν δεδομένα και δεδηλωμένα ως την μοναδική έκφραση συμπάθειας και αγάπης και συνώνυμα της ευγένειας και των καλών τρόπων. Δεν περνούσε καν από το μυαλό των μεγάλων και σοφών ότι ένα παιδί μπορεί να ένιωθε άβολα για τους δικούς του λόγους κάποιες στιγμές, ή με κάποιους ανθρώπους ή με έναν συγκεκριμένο τρόπο που εκδηλώνονταν αυτές οι αγκαλιές και τα φιλιά. Υπήρχαν στιγμές που και για μένα δεν ήταν επιθυμητές αυτές οι εκδηλώσεις. Δεν το εξέφρασα ποτέ για να μην στεναχωρήσω τους αποδέκτες. Ίσως γι’ αυτό σε ανύποπτο χρόνο να προέκυψε ασυνείδητα αυτή η ιστορία. Για να δώσει φωνή σε όλα τα παιδιά που ίσως ασυλλόγιστα και άθελά μας δεν αντιμετωπίζονται ως υποκείμενα με τη δική τους αυτόνομη βούληση.»
