Ο Μαυρίκιος, το γνωστό νησί στον Ινδικό Ωκεανό αποικήθηκε από τους Ολλανδούς το 1598 ενώ μέχρι τότε αναφέρεται ως ακατοίκητο. Ήδη από τις αρχές του 16ου αιώνα, Πορτογάλοι ναυτικοί που προσέγγισαν τον Μαυρίκιο ανέφεραν πως έβλεπαν άγνωστο είδος πουλιού που δεν μπορούσε να πετάξει.
Το ντόντο έμοιαζε με γιγάντιο περιστέρι ή γαλοπούλα ή νερόκοτα. Είχε ύψος κάπου ένα μέτρο, βάρος περί τα 20 κιλά, χοντροκομμένο ράμφος, κοντόχοντρα πόδια και κοντά φτερά. Ζούσε με φρούτα που φύτρωναν στο έφαδος και ψάρια που έπιανε περπατώντες στις όχθες των λιμνών του νησιού. Όταν έφτασαν οι Ολλανδοί άποικοι στο νησί, ο πληθυσμός του ντόντο άρχισε να αποδεκατίζεται μέχρι την οριστική εξαφάνισή του μόλις 2 δεκαετίες αργότερα. Ο λόγος ήταν ότι το ντόντο, μην έχοντας συναντήσει κανέναν εχθρό επί αιώνες εν ανέπτυξε κανέναν μηχανισμό άμυνας, επιθετικότητας ή αυτοσυντήρησης, αδιαφορώντας για τους κυνηγούς που τα σκότωναν σωρό, παραμένοντας στη θέση τους. Η παντελής αυτή έλλειψη φόβου και η αδιαφορία τους να πολεμήσουν για την επιβίωσή τους οδήγησαν τους Πορτογάλους ναυτικούς να τους δώσουν το όνομα “ντουόντο” (στα πορτογαλικά ανόητος) αποδίδοντας λανθασμένα σε ανοησία και όχι σε άγνοια και φυσική επιλογή την στάση τους απέναντι στον εξολοθρευτή τους.
Στα αγγλικά “to go the way of the dodo” (παίρνω τον δρόμο του ντόντο) σημαίνει ότι κάτι παίρνει το δρόμο της εξαφάνισης, εκλείπει.
Στο βιβλίο της Μαρίας Πιέρη Στασίνου έχουμε υπόθεση από την πρώτη κιόλας σελίδα. Όπου… η Γερμανίδα μητέρα της Μαίρης έπρεπε να μεταβή στην πατρίδα της για τον άρρωστο πατέρα της και πήρε μαζί της τον μικρό αδερφό της Μαίρης. Έτσι, εκείνη έμεινε με τον πατέρα της και για καλή της τύχη βρέθηκε στην επόμενη φωτογραφική του αποστολή στον Μαυρίκιο, το όμορφο νησί ανατολικά της Αφρικής, όπου ο πατέρας της και η ερευνητική του ομάδα – παλαιοντολόγοι, βοτανολόγοι, γεωλόγοι, ειδικοί dna- εξερευνούσαν τις συνθήκες εξαφάνισης του ενδημικού πτηνού ντόντο τον 17ο αιώνα.
Με διαφορετικές αφηγηματικές οπτικές, ιδιαιτέρως άμεσο, ζωντανό και συμπαγή λόγο και στιβαρή επεξεργασία του υλικού της, η συγγραφέας συνθέτει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλογραμμένο βιβλίο όπου το ενδιαφέρον αυξάνεται σελίδα τη σελίδα μέσω της αφηγηματικής αμεσότητας και ευρυθμίας.
Η συγγραφέας τιμήθηκε για το έργο αυτό με το Βραβείο Παιδικής – Νεανικής Λογοτεχνίας Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού – Νεανικού Βιβλίου (IBBY Κύπρου) 2014. Ο εικονογράφος διακρίθηκε στο διαγωνισμό που προκήρυξε το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου για την εικονογράφηση του βιβλίου.
Διαβάζεται απίστευτα ευχάριστα. Από τις εκδόσεις Κέδρος
ΥΓ: Αξίζει να γνωρίσετε τον Φλαμανδό ζωγράφο Ρούλαντ Σάβεραϊ (1576-1639) ο οποίος απεικόνισε το ντόντο πάνω από δέκα φορές σε πίνακές του, όντας ο πιο παραγωγικός ζωγράφος ντόντο. Δείτε τον διασημότερο πίνακά του “Edward’s Dodo” εδώ και άλλους πίνακές του εδώ.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ζει το ντόντο; |
| Συγγραφέας: | Μαρία Πιερή Στασινού |
| Εξώφυλλο: | Βασίλης Κουτσογιάννης |
| Εκδόσεις: | Κέδρος, 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Μαρία Σπανάκη |
| Ηλεκτρονική σελιδοποίηση: | Ξένια Τρύφων |
| Σελίδες: | 96 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-04-4817-7 |
