Η Ειρήνη Γιαβάση, BOOK SECRET, στο ELNIPLEX για το βιβλίο της “Η Νεφέλη, ο κύριος Μ και τα Ρομποφρίξ 181“ (Εκδόσεις Πατάκη). 
“Θυμάμαι τον εαυτό μου άπειρες φορές στο σχολείο να βαριέμαι. Να αναρωτιέμαι πότε θα περάσει η ώρα, πότε θα χτυπήσει το κουδούνι και να μετράω τα χρόνια που με χωρίζουν από την απελευθέρωση- την απομάκρυνση δηλαδή από το σχολείο! Και όλα αυτά ούσα καλή μαθήτρια. Αντίθετα, όταν κάτι μου «ξυπνούσε το μυαλό», το οποίο φυσικά περιλάμβανε τη δημιουργική εμπλοκή μου στην τάξη και στο διδακτικό αντικείμενο, ήμουν εκεί, παρούσα, γεμάτη ενδιαφέρον και ζωντάνια. Μέσα μου αντιδρούσα σε όλο αυτό το σύστημα της αναίτιας αποστήθισης και κυρίως της μη εμπλοκής μου σε αυτά που πρέπει να μάθω. Αναρωτιόμουν γιατί όλα τα διδακτικά αντικείμενα πρέπει να τα μάθουμε με έναν τρόπο που δεν έχει σχέση με την ίδια τη ζωή, που στέκεται μπροστά μας ενδιαφέρουσα, παρούσα, γεμάτη προβληματισμούς.
Έτσι προέκυψαν τα «Ρομποφρίξ». Για μένα «Ρομποφρίξ» δεν είναι μόνο οι ολοκληρωτικές μηχανές, χωρίς συναίσθημα, που αν έμπαιναν στην τάξη θα ζημιωνόταν η ανθρώπινη συνύπαρξη και τα ουσιαστικά οφέλη της για τον ψυχισμό των παιδιών. «Ρομποφρίξ» ενίοτε γινόμαστε και εμείς οι εκπαιδευτικοί, υποχωρώντας στο βάρος της εργασίας και των χρόνων στην εκπαίδευση. Απαιτούμε από τους μαθητές την στείρα αποστήθιση, ζητάμε συνεχώς πληροφορίες, γραμματικές και όχι κριτική σκέψη, παραμελούμε το παιχνίδι και την ανακαλυπτική μάθηση, την έκφραση των παιδιών, το συναίσθημα. Στα Ρομποφρίξ ενστάλαξα το φόβο μου για αυτό που δε θα ήθελα ποτέ να γίνω ως δασκάλα. Μπορεί τα Ρομποφρίξ να είναι μηχανές- ρομπότ, αλλά ας αναρωτηθούμε και μεις πόσες φορές έχουμε αισθανθεί έστω και λίγο έτσι, υποχωρώντας στο βάρος της καθημερινότητας. Στο παιδικό αυτό βιβλίο, μέσα από την «τρομακτική» παρουσίαση των Ρομποφρίξ ήθελα να κρύψω ένα απλό μήνυμα για τους εκπαιδευτικούς- παλέψτε, μην λυγίζετε, συν- απολαύστε τη μάθηση. Δώδεκα χρόνια στα θρανία, είναι δώδεκα πολύτιμα χρόνια φύτευσης σπόρων ελπίδας, βελτίωσης ζωών των μαθητών μας. Ας τα αξιοποιήσουμε.
Και μερικά ακόμη book secret….
Η κυρία Ρίτσα υπάρχει… Δε φοράει καπέλο στρατηγού αλλά ο ήχος από τα τσόκαρά της τρομοκρατεί ακόμη παιδιά και λοιπούς…
«Τρελοεπιστήμονα» φώναζαν τη Νεφέλη στο σχολείο, αλλά και εμένα στην κατασκήνωση, λόγω των σγουρών μαλλιών… Ευτυχώς τώρα έχω μάθει να τα σουλουπώνω!
Η Σεμέλι είναι η γάτα μου η Κίρκη- με λίγο διαφορετικά χρώματα… το ομολογώ!”
