Είμαι η Χριστίνα και δε δίνω φωτοτυπίες.
Θα μπορούσε ίσως να αποτελεί δήλωση εκπαιδευτικού σε ομαδική θεραπεία δασκάλων που… ακόμα αντιστέκονται στον “πυρετό της φωτοτυπίας”, αλλά όχι, όχι ακόμα. Είναι η δική μου φράση όταν γνωρίζω μαθητές και γονείς.
Πρέπει να αρχίσεις να δίνεις φωτοτυπίες…
Ενίοτε ακούω από συναδέλφους την παραπάνω προτροπή. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι δίνουν φωτοτυπίες γιατί είναι κάτι που το ζητάνε οι γονείς των παιδιών. Και ρωτάω: Ποιος είναι ο ειδικός για την εκπαίδευση των παιδιών; Ποιος είναι αυτός που έχει σπουδάσει και συνεχίζει να μελετά επιστημονικά το εν λόγω αντικείμενο;
Πρόσφατα βέβαια “βάφτισαν” τις φωτοτυπίες…. φύλλα εργασίας. Το φύλλο εργασίας όμως αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο της βιωματικής δράσης και μόνο. Για παράδειγμα, εκτελώ ένα πείραμα και καταγράφω τις παρατηρήσεις μου και τα αποτελέσματα στο φύλλο αυτό. Προσωπικά δε βρίσκω βιωματικό τρόπο εργασίας τη συμπλήρωση κενών που αφορούν για παράδειγμα την κλίση ουσιαστικών ή επιθέτων.
Και ας μη γελιόμαστε, όσα σχεδιάκια, χρώματα ή εντυπωσιακές γραμματοσειρές κι αν χρησιμοποιήσουμε, η φωτοτυπία παραμένει φωτοτυπία. Ούτε φύλλο εργασίας γίνεται, ούτε τίποτα. Επίσης, μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε ότι αποτελεί συνήθη πρακτική αρκετών το να κατεβάζουν “φωτοτυπίες” από το διαδίκτυο, να κόβουν τα όποια λογότυπα ή να τα σβήνουν με διορθωτικό και να τις αναπαράγουν για να τις δώσουν στα παιδιά.
Ένα παιδάκι από άλλη τάξη με είχε ρωτήσει κάποια στιγμή: Εσύ πόσες φωτοτυπίες δίνεις στους μαθητές σου; Καμία, του απάντησα. Καμία; με ρωτούσε χωρίς να το πιστεύει.
Έχω επίσης ακούσει παιδί να λέει στο μικρότερο αδερφάκι του που έπαιζε και αυτό ζήλευε: Του χρόνου που θα πας στην Α’, θα δεις πόσες φωτοτυπίες θα έχεις!
Τι λυπηρό, τόσα παιδιά να έχουν συνδυάσει το σχολείο με τις φωτοτυπίες.
Πλέον φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται “καλός δάσκαλος” αυτός που δίνει πολλές φωτοτυπίες. Η πάγια ερώτηση μεταξύ των μαμάδων είναι: ”Εσάς πόσες φωτοτυπίες σας δίνει η δασκάλα σας”. Αλλά και οι γονείς εκπαιδεύονται. Εγώ τους το έκανα σαφές από την αρχή, ότι με τις φωτοτυπίες νιώθω ότι υποτιμώ αυτούς, τα παιδιά τους, αλλά και εμένα. Για να μην αναφερθούμε φυσικά στην οδηγία από το Υπουργείο Παιδείας που μιλάει ανοιχτά για περιορισμό των φωτοτυπιών στις πλέον απαραίτητες, πρακτική που γενικά ενισχύουν και οι σχολικοί σύμβουλοι.
