Καιρό είχαμε να τα πούμε έτσι; Ας είναι καλά οι πανελλήνιες, οι εκλογές, τα προγράμματα, το τρέξιμο γενικά. Ηθελέστα και παθέστα θα μου πείτε και δίκιο θα έχετε. Αλλά έφτασε ο καιρός να ξαναβρεθούμε. Εδώ στις επάλξεις, στα χαρακώματα, στις τάξεις, στα σχολειά μας.
Η αλήθεια είναι ότι το λέω συνέχεια στον εαυτό μου. “Είσαι ανεπρόκοπη, κυρία μου. Δεν έκανες ούτε ένα τοσοδά πραγματάκι, για να υποδεχτείς τα παιδιά στο σχολείο”. Βλέπω και ξαναβλέπω των συναδέλφων και τα ζηλεύω, με την καλή όμως έννοια, έτσι; Τσαντούλες χάρτινες, καραμέλες, βραχιόλια, στολίδια, καλούδια με φαντασία… και πολύ χαρτί, πολλά υλικά και πολύ χρόνο προφανώς! Θα μου πεις μπράβο τους, τα έχουν και τα διαθέτουν όπως θέλουν. Και πολύ καλά κάνουν. Εγώ όμως αντιστέκομαι. Δεν έκανα τίποτε. Δεν θέλω, δεν προλαβαίνω και μάλλον δεν συμφωνώ παιδαγωγικά με το έθιμο των τελευταίων χρόνων.
Άσε που είναι πρακτικά αδύνατον. Οι συνάδελφοι που περιμέναμε, ήρθαν λίγο πριν πάμε για αγιασμό. Οι τάξεις καθαρίζονταν μετά από τόσο καιρό και όχι έτσι απλά. Επιστημονικό καθάρισμα με μεταπτυχιακό και διδακτορικό μαζί! Παιδάκια πηγαινοέρχονται με ξεχασμένες εγγραφές, μετεγγραφές, διαγραφές. Πάρε ένα, βγάλε δύο, δώσε τρία, χάνεις την σειρά σου! Ανάμεσα εκεί, πού να χωρέσουν οι καλλιτεχνίες; Χρειάζονται άραγε τα παιδιά τόσο περίτεχνα δωράκια και καλωσορίσματα; Δεν αρκεί πια μια ζεστή ματιά, ένα χάδι ένας γλυκός λόγος; Πάνω που λέμε ότι δεν πρέπει η κάθε πράξη των παιδιών να έχει υλικά, ανταποδοτικά οφέλη, εκεί τους δίνουμε «δωράκι» καλωσορίσματος. Γιατί; Για να ξανάρθουν και αύριο; Μα θα έρθουν, υποχρεωτικό το σχολείο γαρ. Αλλά από την άλλη, είμαι σίγουρη ότι για μερικά παιδιά το δωράκι αυτό λειτουργεί αγχολυτικά. Είναι ένα κίνητρο να πάνε πάλι, δειλά δειλά στο σχολείο, μήπως έχει και συνέχεια!
Μήπως άραγε είναι περισσότερο εντυπωσιασμός, για την πρώτη μέρα των γονιών στο σχολείο; Μήπως ξεφεύγουμε και θέλουμε να εντυπωσιάσουμε εκείνους; Για μερικούς τα δωράκια καλωσορίσματος είναι βούτυρο στο ψωμί τους για συγκρίσεις, φωτογραφήσεις, για ανέβασμα στο fb, στο Instagram με hashtag #i diki mou daskala_ inai kalyteri_ apo tin diki sou που λέει και η Lady Britt!
Λέω λοιπόν ότι όσοι θέλουν να κάνουν, καλώς το κάνουν. Εγώ θα δεχθώ ότι είμαι ανεπρόκοπη και δεν έκανα τίποτε για τα παιδιά. θα περιοριστώ για άλλο ένα ξεκίνημα, άλλη μια χρονιά στο χαμόγελο, το χιούμορ, το κοίταγμα με αγάπη, τον γλυκό λόγο!
Καλή αρχή λοιπόν συναγωνιστές και συνοδοιπόροι στην παιδεία! Θα τα λέμε από την συχνότητα του ELNIPLEX στην την αυτοβιογραφική αυτοκριτική και αυτοσαρκαστική στήλη “School in the city”. Καλή μας αρχή!
