Το γάντι, το υπέροχο ουκρανικό λαϊκό παραμύθι, μας ώθησε σε δεκάδες δραστηριότητες. Τα γλωσσικά μας παιχνίδια ήταν πολλά.
-τα γράμματα του γαντιού σε μανταλάκια, η γνωστή “γαντομπουγάδα” (καθόλου γνωστή, αστειευόμαστε) όπου τα παιδιά έπρεπε να τοποθετήσουν τα μανταλάκια στο σχοινί με τη σωστή σειρά ώστε να σχηματιστεί η λέξη “γάντι”.
-τα γράμματα του γαντιού σε χαρτονένια γάντια πρέπει να τοποθετηθούν με τον ίδιο τρόπο ώστε να σχηματιστεί η λέξη (γάντι).
-οι λέξεις των ζώων τοποθετούνται στο γάντι τυχαία (πρώτα τα κεφαλαία, κατόπιν τα πεζά). Τα παιδιά τραβούν καρτέλες όπου αναγράφεται το όνομα ενός ζώου. Προσπαθούν να διαβάσουν ή και να μαντέψουν (όσοι δεν καταφέρνουν να διαβάσουν) ποιο ζώο γράφει η καρτέλα. Στη συνέχεια μπορούν να γράψουν το όνομα του ζώου σε δικό τους χαρτί ή αν δε μπορούν, να το αντιγράψουν λειτουργικά (συνήθως οι μικρότεροι).
-το ίδιο μπορεί να γίνει και με ένα ένα τα γράμματα του γαντιού ή και των ζώων. Γράμματα με τα οποία τα παιδιά πρέπει να σχηματίσουν το γάντι ή το όνομα κάποιου από τα ζώα που τρύπωσε στο γάντι.
Τα γλωσσικά αυτά παιχνίδια σκοπεύουν στην εξοικείωση των παιδιών με τα γράμματα, τη γραφή, την ανάγνωση, τις διαδικασίες και τις συμβάσεις που τις συνοδεύουν (γραφή αριστερά προς τα δεξιά κτλ) και κατά δεύτερο λόγο στοχεύουν στην επίτευξη ανάγνωσης και γραφής από τα παιδιά. Σε κάθε περίπτωση όταν εμπλέκεις τα παιδιά σε τέτοια διαδικασίες τα αφήνεις να καλπάσουν μέχρι εκεί που μπορούν, χωρίς να απαιτείς ή και να ανακόπτεις το ενδιαφέρον τους. Είναι το προσωπικό μου σκεπτικό.
