Για να φτιάξεις τη σούπα της σοφίας χρειάζεται κατανόηση και κάμποση φαντασία!
-Αυτό το βιβλίο τι είναι πάλι;
– Τσελεμεντές! Αποφάνθηκε με σοβαρότητα η Δέσποινα που έχει ακούσει τη λέξη από τη γιαγιά της.
– Η Σοφία είναι κάποια κοπέλα που ξέρει να μαγειρεύει νόστιμες σούπες μάλλον. Συμπέρανε η Ολυμπία.
– Είναι βιβλίο με μαγικά; Αναρωτήθηκε ο Κωνσταντίνος
Και η κουτάλα σας άλλο κουβάρι, πέρασε από όλα τα παιδικά χέρια πριν να ξεκινήσει η ανάγνωση της ιστορίας.
Μα την ιστορία αυτή δε θέλεις να τη διαβάσεις. Έχει μια θεατρικότητα που σε ωθεί να την δραματοποιήσεις. Μοιραστήκαμε τους ρόλους με τη συνάδελφο και αποδώσαμε τα διαλογικά μέρη.
Κι έγινε μια σούπα που όμοιά της δεν υπάρχει. Κι ύστερα ήρθε η σειρά των παιδιών να ρίξουν στο τσουκάλι τα υλικά για να φτιάξουν τη δική τους σούπα. Στην αρχή έψαξαν στην κουζίνα.
– Να ρίξουμε ζάχαρη κυρία, για να κάνει γλυκό όποιον τη τρώει.
Μα τα υπόλοιπα υλικά δεν τα βρήκανε στα ντουλάπια όσο κι αν έψαξαν. Τότε άρχισαν να τα ζωγραφίζουν σε μικρά χαρτάκια. Καρδιές και παιδικά γέλια και φιλιά
έπεσαν στο καζάνι.
– Να ρίξουμε και κατανόηση!
– Ναι, αλλά τι είναι η «κατανόηση»;
– Κατανόηση είναι να κοιτάς κάποιον στα μάτια και να ξέρεις τι έχει μέσα στην καρδιά του, είπε ο Γιάννης κι όλοι μείναμε άφωνοι να τον κοιτάμε.
