Λέει η παράδοση (κι αφού το λέει αυτή, εγώ δε θα κάνω τώρα το δικηγόρο του…δεν το λέω, όχι) ότι κάποτε ένας κύριος, χήρος, με τρία κορίτσια σε ηλικία αποκατάστασης, έχασε όλα του τα λεφτά σε κακές επενδύσεις (λέγε με τζόγο). Απογοητεύτηκε περισσότερο γιατί δίχως φράγκο στην τσέπη δεν υπήρχε περίπτωση να πάντρευε ποτέ τις κόρες του (η προίκα ήταν ιερή τότε). Μια μέρα οι κόρες έπλυναν κι άπλωσαν μπουγάδα κοντά στο τζάκι να στεγνώσουν τα ρούχα. Τότε η Άι Βασίλης, που γνώριζε γι’ αυτήν την οικογένεια, πέταξε από την καμινάδα του σπιτιού τρία πουγκιά με χρυσό. Εκείνα έπεσαν μέσα στις κάλτσες των κοριτσιών και το επόμενο πρωί οι φτωχές κόρες είχαν όλη την προίκα που χρειάζονταν για να τις αγαπήσει κάποιος νέος της εποχής.
Κάπως έτσι, λέει η παράδοση, άρχισαν όλα τα παιδιά να κρεμάνε τις κάλτσες τους στο τζάκι μήπως και έρθει λίγο χρυσάφι από την καμινάδα. Με διάφορες παραλλαγές το έθιμο συναντάται σε διάφορες χώρες όπως στην Ολλανδία (βάζουν στις κάλτσες καρότα για τους ταράνδους του Άι Βασίλη), την Ουγγαρία (γυαλίζουν τα παπούτσια τους πριν τα βάλουν στο τζάκι), στη Γαλλία (οι κάλτσες στο τζάκι) ενώ στην Ιταλία αφήνουν τα παπούτσια τους έξω για να τα βρει η Μπεφάνα.
